تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۱۲/۰۵ ساعت ۰۹:۵۵
کد مطلب : ۲۵۸۱۱۰
برای جوانان چه کردید؟
گروه جامعه: در خبرها آمده بود نوجوان افتخارآفرینی که در جهان دو مدال طلا برای کشور به ارمغان آورده است، از سر ناچاری، علیرغم داشتن سابقه درخشان ورزشی، دیپلم تجربی و پدری آزاده و جانباز،مجبور شده به عنوان رفتگر به استخدام شهرداری دزفول در آید.این خبر به واقع برای هر کسی که عرقی به وطن داشته باشد وحشتناک است،چرا که در شرح و توضیحی که از جانب این جوان در رسانه‌ها منتشر شده بود، او در کمال مظلومیت، همچون میلیون‌ها جوان بیکار این سرزمین می‌گوید که چگونه هر چه تلاش کرده تا بایافتن شغلی حتی با درآمد اندک کمک حال خانواده و خواهر و برادرانش باشد که همگی علیرغم داشتن تحصیلات دانشگاهی بیکارند، به در بسته خورده و در نهایت با سفارش یکی از نزدیکان! به وسیله پیمانکار به استخدام شهرداری درآمده و خیابان‌ها را تمیز می‌کند تا سر برج ماهی 2 میلیون تومان حقوق بگیرد و همین مبلغ مرهمی باشد بر زخم همه فرزندان خانواده که به ناچار بیکارند، آن هم در سرزمین زرخیر خوزستان که بی‌راه نیست اگر بگوییم با ثروتش، هزینه کل مملکت را می‌دهد اما فرزندان خودش در کمال شایستگی اینچنین مظلومانه و بی‌پناه، زخم خورده بیکاری و فقرند.
قلب آدم به درد می‌آید از مظلومیت و استعصالی که گریبان جوانان این مملکت را گرفته و گویی هیچ وقت قرار نیست دست از سرمان بردارد. اینها همه در حالی است که تمامی مسئولان و نمایندگان مجلس اذعان دارند که بزرگترین و نخستین مشکل کشور بیکاری است و هر چه مراجعه کننده و منتقد دارد ار بیکاری فرزندان و اعضای خانواده شکایت دارد. این همه وزارتخانه و اداره و سازمان به نام جوانان علم شده اما آقایان مشخص نیست در آن چه می‌کنند که وضعیت جوانان و نخبگان این مملکت چنین است. گویی تنها مزیت این سازمان‌ها این است که نورچشمی‌ها در آن به پست و مقامی می‌رسند! به راستی اگر این نوجوان (نمی‌گوییم آمریکا یا اروپا)در همین کشورهای منطقه از جمله ترکیه، امارات،قطر و... چنین افتخاری را کسب می‌کرد، عاقبتش به رفتگری در شهرداری می‌رسید؟البته که منظور ما و این انتقادات، به هیچ عنوان، چیزی از شان و منزلت کار شرافتمندانه رفتگران کم نخواهد کرد اما واقعیت این است که در یک نظام شایسته سالار، چنین نوجوانانی باید و باید با بورسیه و هزینه دولت،امکان ادامه تحصیل و ادامه افتخارآفرینی پیدا کند نه اینکه در اوج جوانی و بالندگی، به تمیز کردن خیابان‌ها مجبور باشد.
قلب آدم به درد می‌آید از مظلومیت و استعصالی که گریبان جوانان این مملکت را گرفته و گویی هیچ وقت قرار نیست دست از سرمان بردارد. اینها همه در حالی است که تمامی مسئولان و نمایندگان مجلس اذعان دارند که بزرگترین و نخستین مشکل کشور بیکاری است و هر چه مراجعه کننده و منتقد دارد ار بیکاری فرزندان و اعضای خانواده شکایت دارد. این همه وزارتخانه و اداره و سازمان به نام جوانان علم شده اما آقایان مشخص نیست در آن چه می‌کنند که وضعیت جوانان و نخبگان این مملکت چنین است. گویی تنها مزیت این سازمان‌ها این است که نورچشمی‌ها در آن به پست و مقامی می‌رسند! به راستی اگر این نوجوان (نمی‌گوییم آمریکا یا اروپا)در همین کشورهای منطقه از جمله ترکیه، امارات،قطر و... چنین افتخاری را کسب می‌کرد، عاقبتش به رفتگری در شهرداری می‌رسید؟البته که منظور ما و این انتقادات، به هیچ عنوان، چیزی از شان و منزلت کار شرافتمندانه رفتگران کم نخواهد کرد اما واقعیت این است که در یک نظام شایسته سالار، چنین نوجوانانی باید و باید با بورسیه و هزینه دولت،امکان ادامه تحصیل و ادامه افتخارآفرینی پیدا کند نه اینکه در اوج جوانی و بالندگی، به تمیز کردن خیابان‌ها مجبور باشد.
پربينندهترين مطالب و خبرها
