بازار صنایع دستی در کشور اوضاع خوبی ندارد

گروه فرهنگی: محسن مرتضوی از هنرمندان صنایع دستی کشور  درباره ماجرای ورود به هنر صنایع دستی گفت: سال ۹۱ کارمند یک اداره‌ای بودم و در آن جا یک نظافتچی داشت که به دلیل مشکل با من و همکاران دیگر با زدن ۱۹ ضربه چاقو و ریختن ۴ لیتر اسید به من سوء قصد کرد که به دلیل جراحات زیاد در بیمارستان بستری شدم و چندین عمل جراحی انجام دادم.

وی ادامه داد: قبل از این اتفاق من کار سفال و طراحی می‌کردم و بعد از حادثه ای که برای من رخ داد در سال ۹۲ که دوباره می‌توانستم کار کنم توسط یکی از دوستان نیکوکار به موسسه انجمن حمایت از قربانیان اسید پاشی معرفی شدم و آن جا دو ترم کلاس معرق گذراندم و به خاطر اینکه از قبل علاقه به کار هنری داشتم به صورت حرفه ای کار معرق را ادامه دادم.

مرتضوی گفت: سال ۹۳ با آقای حسین مردانی که یکی از توان یاب‌های موسسه بود کارگاهی تاسیس کردیم و از آن روز به بعد کار صنایع دستی را در رشته‌های مختلف به صورت حرفه‌ای ادامه دادیم و به مرحله ایی رسیدیم که می‌توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم. تا الان با آقای مردانی در ۱۰۰ نمایشگاه شرکت کردیم، ۷ دوره نمایشگاه تخصصی برای قربانبان اسید پاشی برگزار کردیم که باعث امید به زندگی و دیده شدن آثار آن‌ها شده است.

مرتضوی درباره مشکلات این کار هنری گفت:ما در این راه شکست‌های زیادی خوردیم، اما هر روز قوی‌تر می‌شویم و بار‌ها کارگاه ما با حمایت سازمان میراث فرهنگی و هزینه خود توانستیم اجاره کنیم. واقعا کار سختی است و در شرایط کرونا خیلی از شاگردان خود را از دست دادیم، اما بعد به صورت مجازی کلاس ها را برگزار کردیم.

وی بیان کرد:یکی از دلایل شکست ما این است که مجبور بودیم دستگاه‌هایی تهیه کنیم که هر روز با قیمت دلارگران‌تر می‌شوند و مجبوریم که به جای کار هنری، کار بازاری انجام دهیم و از کار خود عقب بمانیم. خیلی از هزینه‌ها را خود ما توانستیم تامین کنیم. متاسفانه در ایران کار‌های هنری و صنایع دستی جایگاهی ندارد که بتوانیم با آن کسب درآمد کنیم.

مرتضوی درباره حمایت از هنر صنایع دستی گفت:ما حمایت‌های کمی داشتیم، اما قابل توجه بوده است، خیریه‌ها و انجمن‌های وابسته به موسسه مکان‌هایی را در اختیار ما گذاشتند که توانستیم به بخش‌های آسیب پذیر و زنان سرپرست خانواده و قربانیان اسید پاشی به صورت رایگان آموزش دهیم و دراین راه خیلی از دوستان، ما را به خاطر درآمد کم از این کار منصرف و ناامید می‌کردند، اما الان ما در سازمان فنی و حرفه ای مشغول آموزش و کار هستیم.

وی افزود: هنر ما را محدود نکرده است و از طریق فضای مجازی توانستیم خیلی از آثار خود را به جهان ارائه کنیم. بازار صنایع دستی در ایران اوضاع خوبی ندارد. ما در زمینه زیور آلات که حجم کمی دارد توانستیم به کشور‌های فرانسه، ترکیه، آمریکا و آلمان صادرات داشته باشیم.

مرتضوی در پایان درباره چالش‌های هنر صنایع دستی بیان کرد:متاسفانه بزرگترین چالش در صنایع دستی این است که درآمد کمی دارد و هنرمند مجبور می‌شود خلاقیت خود را کنار گذاشته وبه سمت کار‌هایی که بازار پسند برود و به دلیل اینکه مردم توان مالی کمی دارند نمی‌توانند آثاری را تهیه کنند که در دنیا حرف اول را می‌زند و مردم مجبور می‌شوند کار‌های تکرای و صنعتی را تهیه کنند که این موضوع یک آفت برای هنر است.