کریس نیماندی، مدیر بخش افغانستان در سازمان نجات کودکان می‌گوید: هزاران کودک که در چند ماه اخیر مجبور به ترک خانه‌های خود شده اند، واضح‌ترین نشانه فاجعه بار بودن تشدید درگیری‌های اخیر بر کودکان افغانستان باشند.
کریمه، (نام مستعار) ۲۱ ساله، و چهار فرزندش پس از تشدید خشونت در شهرشان، خانه‌ خود را در روستای ولایت کندز ترک کردند و به اردوگاه آوارگان در حومه شهر کندز فرار کردند. آنها حدود ۴۰ روز است که در زیر چادر موقت ساخته شده از برزنت به سر می‌برند. این خانواده مجبور شده که همه وسایل خود را جا گذاشته و فقط نان خشک و نوشیدنی‌های انرژی‌زا خود را زنده نگه داشته اند. فرزانه با گریه می‌گوید: "من آب به یک بطری نوشابه انرژی‌زا اضافه کردم [و آن را] به دختر سه ساله‌ام دادم که خیلی گرسنه بود. ما چیز دیگری برای خوردن نداریم."
نهاد نجات کودکان، هشدار داده که کودکان آواره نیز در معرض خطر بیشتری قرار دارند، آنها مجبور به ازدواج یا کار کودکان یا جذب گروه‌های مسلح می‌شوند. براثر درگیری‌های اخیر حدود ۸۰ هزار کودک در افغانستان از ابتدای ماه ژوئن خانه‌های خود را ترک کرده اند و به شدت به غذا، سرپناه و مراقبتهای پزشکی نیاز دارند. بسیاری از کودکان با خانواده‌های خود زیر ملحفه‌ای که با چوب نگه داشته شده، به سر می‌برند، و برخی از آنها با نوشیدنی‌های انرژی‌زا و نان خشک زنده می‌مانند.
این نهاد به نقل از سازمان ملل گفته که تنها در دو ماه گذشته حدود ۱۳ هزار نفر مجبور به ترک خانه و روستاهای خود شده اند که ۶۰ درصد آنها کودکان هستند. در مجموع بیش از ۶۱۳ هزار نفر از جمله ۳۶۲هزار کودک در ۱۲ ماه گذشته آواره شده اند. در ولایت شمالی قندوز، که بیشترین تعداد آوارگان داخلی داخلی کشور را در خود جای داده است، بیش از ۶۰ هزار و ۳۰۰ نفر در اردوگاه های موقت به سر می‌برند.