شرکت‌کنندگان در این تحقیق کلمات زبان خارجی را با اجرای حرکات مرتبط با معنا در طول چهار روز آموزش آموختند. پس از آموزش، شرکت‌کنندگان کلماتی را که آموخته بودند، شنیدند و از آنان خواسته شد که آنها را به زبان مادری خود ترجمه کنند.

یک تکنیک علوم اعصاب معروف به تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای (TMS) که در آن پالس‌های مغناطیسی مناطق خاصی از مغز را تحریک می‌کند، برای تداخل با پردازش در قشر حرکتی حین کار ترجمه استفاده شد.دانشمندان دریافتند که این تداخل، ترجمه کلمات آموخته‌شده با حرکات را کند می‌کند. این کند شدن در پاسخ به کنترل تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای (TMS) که با پردازش قشر حرکتی تداخل ندارد، مشاهده نشد.

در شرایط کنترل اضافی، شرکت‌کنندگان کلمات زبان خارجی را با مشاهده تصاویر یاد گرفتند اما ترجمه آنان تحت تاثیر تحریک مغناطیسی فراجمجمه‌ای اعمال شده بر قشر حرکتی قرار نگرفت.قشر حرکتی به ترجمه واژگان زبان‌های خارجی پس از یک دوره به نسبت کوتاه آموزش مبتنی بر حرکت کمک کرد و نشان داد که انجام حرکات ممکن است ابزاری ارزشمند برای انتخاب سریع‌تر کلمات جدید در یک زبان خارجی باشد.

برایان ماتیاس، محقق این تحقیق توضیح می‌دهد: جالب این که این اثر هم برای کلمات عینی مانند ویولن و هم برای واژه ‌های انتزاعی مانند دموکراسی به‌وجود آمد.مجموع یافته‌ها نشان می‌دهد که حافظه ما برای کلمات تازه یاد گرفته شده به زبان خارجی بستگی به زمینه حسی-حرکتی دارد که در آن کلمات حین یادگیری آموخته شده‌اند.

بسیاری از روش‌های آموزشی که اغلب برای یادگیری واژگان زبان‌های خارجی جدید استفاده می‌شوند تنها بر اطلاعات صوتی یا تصویری متکی است، مانند مطالعه فهرست کلمات نوشتاری. یافته‌های ما نشان می‌دهد که چرا تکنیک‌های یادگیری که سیستم حرکتی بدن را ادغام می‌کنند به‌طور معمول از سایر راهبردهای یادگیری بهتر عمل می‌کنند.یافته‌های این تحقیق به‌تازگی در مجله مشهور علوم اعصاب (Journal of Neuroscience) منتشر شده است.

بهار نیوز