آمار قابل تامل سنجش سلامت نوآموزان

عظیم عراقی در توضیح سایر علائم مشکوک کودکان در پایگاه‌های سنجش سلامت گفت: ۱۹ هزار و ۴۰۰ نفر از کودکان مشکوک به مشکلات شنوایی، ۵۲ هزار و ۱۰۰ نفر از کودکان مشکوک به مشکلات بینایی و ۲۲۰۰ نفر از کودکان مشکوک به مشکلات جسمی حرکتی هستند. همچنین تعداد کودکانی که مشکوک به مشکلات اوتیسم تشخیص داده شده‌اند، ۴۵۰ نفر هستند.

وی در ادامه افزود: کودکانی که به پایگاه‌های سنجش مراجعه می‌کنند توسط مراقبان سلامت مورد بررسی از جهات پوست، مو، ناخن، قد، دهان، دندان و... قرار می‌گیرند. سپس بعد از بررسی این موارد توسط همکاران ما مورد سنجش بینایی و شنوایی  قرار می‌گیرند و دانش آموزانی که مشکوک به مشکل خاصی هستند به مراجع تخصصی ارجاع داده می‌شوند.معاون تشخیص سازمان آموزش و پرورش استثنایی گفت: در نهایت یک تست به عنوان تست آمادگی تحصیلی داریم که اگر دانش آموز در آنجا مشکوک به مشکل تشخیص داده شوند ارجاع تخصصی هوش می‌شوند تا به شکل تخصصی مشکل آنها بررسی شود.

در بخش شنوایی یک سری کلمات از دانش آموز پرسیده می‌شود، اگر او نتواند کلمات را به درستی ادا کند، ما او را با گفتار درمان ارجاع می‌دهیم.عظیم عراقی در پاسخ به این سوال که آیا کودکان ارجاع آمادگی تحصیلی همان دانش آموزان دیرآموز هستند، گفت: دانش آموزان ارجاعی آمادگی تحصیلی ۳ دسته هستند که در دسته اول، در اکثر مواقع تعداد بسیار زیادی از آنها دانش‌آموزان عادی تلقی می‌شوند. یعنی هیچ مشکلی ندارند. زیرا به هر دلیلی تست های سنجش را به خوبی پاسخ نداند. بخش دیگر، کودکان دیرآموز هستند که می‌توانند در مدارس عادی درس بخوانند. بخش سوم ارجاع آمادگی تحصیلی، کودکان کم توان ذهنی هستند که نیاز است در مدارس استثنایی تحصیل کنند.

وی درباره کودکانی که مشکل گفتاری دارند، گفت: در بخش شنوایی یک سری کلمات از دانش آموز پرسیده می‌شود، اگر او نتواند کلمات را به درستی ادا کند، ما او را با گفتار درمان ارجاع می‌دهیم. در اینجا ارجاع تخصصی وجود ندارد. ما نمی‌توانیم به این دسته از کودکان بگوییم که مشکلات گفتاری دارند، زیرا اگر مشکل گفتاری داشته باشند، در بخش شنوایی نیز دچار مشکل هستند. برخی کودکان هستند که صرفاً نمی‌توانند برخی حروف را به درستی ادا کنند و این مشکل گفتاری نیست.

معاون تشخیص سازمان آموزش و پرورش استثنایی گفت: این مساله در کودکان دلایل مختلفی دارد. وقتی خانواده‌ها با کودکان صحبت و بازی می‌کنند به یادگیری و ادای دقیق حروف از سوی فرزندانشان کمک می‌کنند، اما اگر کودکان کمتر در خانواده صحبت کنند موجب تشدید این موارد خواهد شد.