نظام سیاسی اراده‌ای برای حل آسیب‌های اجتماعی ندارد. جامعه‌شناسان و منتقدان می‌ترسند حرف بزنند و مجازات شوند. فکر می‌کنند ما نماینده بیگانگان هستیم.ما شرایط بهبود اقتصادی نداریم که مثلا بگوییم فقر، خودکشی یا آلودگی هوا کم شده است. کدام اقدام ملی را انجام داده ایم که این مسیر بهبود پیدا کند؟!
تنها اقدامی که کرده ایم این است که اجازه نمی دهیم کسی حرف بزند و مردم حرف نمی زنند.جامعه شناسان الآن دچار افسردگی شده اند و می گویند ما صبح تا شب در مورد آسیب های اجتماعی حرف می زنیم و هیچ کس حرف ما را گوش نمی کند.