سراب ردپای آب در مریخ

"سیریل گریما"(Cyril Grima) نویسنده اصلی این مطالعه و دانشمند سیاره‌شناسی موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تگزاس در آستین گفت: برای اینکه آب تا این اندازه نزدیک به سطح بماند، به یک محیط که هم بسیار شور و هم منبع گرما داشته باشد، نیاز است اما این شرایط با آنچه ما از این منطقه می‌دانیم، مطابقت ندارد.

هنگامی که گریما یک یخسار جهانی خیالی(imaginary global ice sheet) را بر روی نقشه راداری مریخ اضافه کرد، معمای سراب قطب جنوب مریخ حل شد. آن یخ خیالی نشان داد که وقتی از  فاصله یک مایلی به آن نگاه می‌شود، سطح مریخ چگونه به نظر می‌رسد. این امر به دانشمندان اجازه داد تا ویژگی‌های کل سیاره را با موارد زیر کلاهک قطبی مقایسه کنند.

محققان پس از بررسی‌ها، متوجه انعکاس‌های درخشانی شدند که مشابه آنها در قطب جنوب بود و در تمام عرض‌های جغرافیایی پراکنده بودند. در بسیاری از موارد، همانطور که محققان اظهار کردند، آن انعکاس‌های راداری مشاهده شده با موقعیت دشت‌های آتشفشانی مطابقت داشتند.

گریما افزود: روی زمین، جریان‌های گدازه‌ای غنی از آهن می‌توانند سنگ‌هایی را که به طور مشابه رادار را منعکس می‌کنند، جابه‌جا کنند. سایر احتمالات شامل ذخایر معدنی در بستر رودخانه‌های خشک شده است. در هر صورت، پی بردن به اینکه آنها چه هستند، می‌تواند به رسیدن به پاسخ سوالات مهمی در مورد تاریخ مریخ کمک کند.
اگرچه ممکن است آب مایع در زیر کلاهک قطبی جنوبی محبوس نشده باشد، یخ آب زیادی در مریخ از جمله در کلاهک‌های ضخیم قطبی وجود دارد. نتایج مطالعه جدید همچنین به گذشته مریخ که مرطوب‌تر بوده نیز اشاره می‌کند.

به گفته "آیزاک اسمیت"(Isaac Smith)، ژئوفیزیک‌دان مریخ در دانشگاه یورک، این نشانه‌های رادار درخشان، نوعی خاک رس هستند که هنگام فرسایش سنگ در آب ایجاد می‌شود.گریما از داده‌های سه ساله MARSIS برای ایجاد نقشه استفاده کرد. MARSIS در سال ۲۰۰۵ و از طریق ماموریت مارس اکسپرس آژانس فضایی اروپا پرتاب شد و اطلاعات بسیار زیادی در مورد مریخ جمع‌آوری کرده است. گریما و اسمیت اکنون در حال کار بر روی ماموریت‌های پیشنهادی برای یافتن آب در مریخ با کمک رادار هستند.ناسا و مرکز ملی مطالعات فضایی فرانسه بودجه این مطالعه را تامین کردند.