بهار نیوز - چگونه ارشاد به قلع و قمع فیلم‌های منتقد و مستقل تن داد؟

پشت پرده حذف جوایز فیلم «عصباني نيستم» در شب اختتاميه

چگونه ارشاد به قلع و قمع فیلم‌های منتقد و مستقل تن داد؟

عصبانی هستم براي «عصباني نيستم» و این مراسم شرم‌آور!

گروه هنري: شب گذشته در مراسم اختتاميه و معرفي برترين‌هاي سی و دومین جشنواره فیلم فجر٬ پس از کنار گذاشته شدن فیلم «آشغال‌های دوست داشتنی»٬ به يكباره همه جوایز فیلم «عصبانی نیستم» حذف و فیلم «قصه‌ها» نیز نامزد دریافت هیچ جایزه‌ای نشد!

این فیلم‌ها در یک هفته گذشته با انتقاد و تهدید گروهی از تندروها مواجه شده بودند و نشست خبری عوامل این فیلم‌ها در پی تهدید لباس شخصی‌ها لغو شده بود! موضوع فیلم‌هاي «آشغال هاي دوست‌داشتني» و «عصبانی نیستم» كه مربوط به حوادث سال ۱۳۸۸ است و همين امر باعث شده بود گروهی از نمایندگان تندروي مجلس به مسئولان وزارت ارشاد درباره این فیلم‌ها تذکر دهند.

محسن اميريوسفي در نامه‌اي گلايه‌اي به خاطر حذف فيلمش (آشغال‌هاي دوست‌داشتني) نوشته بود: این فیلم می‌توانست با مدیریت درست در جشنواره حضور داشته باشد، دیده شود و همه شما عوامل این فیلم، که در تمام قسمت‌های کاری سنگ تمام گذاشتید، توسط مردم و داوران جشنواره مورد توجه قرار گیرید، ولی مدیریت این چنینی فقط برای خودی‌هاست که من هیچگاه در این دایره نبودم و نخواهم بود!

ساعتي قبل از شروع مراسم، خبرآنلاين نوشته بود كه جوایز فیلم «عصبانی نیستم» به کارگردانی رضا درمیشیان قرار است در مراسم اختتامیه فیلم فجر به درخواست علیرضا رضا داد دبیر جشنواره حذف شود. مدیران جشنواره فیلم فجر از رضا درمیشیان خواسته اند تا نامه‌ای به دبیر جشنواره بنویسد و در این نامه رقابت در جشنواره امسال انصراف دهد.

درمیشیان ابتدا زیربار این خواسته نرفته و به همین خاطر رضاداد شخصا وارد عمل شده و خواستار حذف جوایز این فیلم شد! نوید محمدزاده به خاطر بازی در این فیلم جایزه بهترین بازگر جشنواره امسال را به دست آورده و باران کوثری هم بر اساس آرای هیات داوران شایسته دریافت دیپلم افتخار شده است. خبرگزاری فارس هم از قبل از شروع اختتاميه از اهدای سیمرغ به این فیلم ابراز نگراني كرده و نوشته بود: بر اساس شنیده‌ها هیات داوران جشنواره فیلم فجر قرار است امشب در اختتامیه جشنواره به فیلم عصبانی نیستم که مضمون حمایت از فتنه ۸۸ را دارد، سیمرغ اهدا کند. بنا بر گزارش فارس، این فیلم که به دلیل محتوای آن مورد اعتراض برخی رسانه‌ها، نمایندگان مجلس و برخی متدینین قرار گرفته، در ۵ مورد کاندیدای دریافت سیمرغ شد که بر اساس شنیده‌ها قرار است امشب سیمرغ بگیرد.

سرانجام و در زير فشارهاي سنگين وارده به كارگردان اين فيلم موفق، درمیشیان با ارسال نامه‌ای از رقابت در جشنواره امسال انصراف داد! نوید محمدزاده به خاطر بازی در این فیلم جایزه بهترین بازگر جشنواره امسال را به دست آورده و باران کوثری هم بر اساس آرای هیات داوران شایسته دریافت دیپلم افتخار شده بود. فیلم «من عصبانی نیستم» در سی و دومین جشنواره فیلم فجر نامزد دریافت پنج جایزه شده بود که در پی فشار مقام‌های وزارت ارشاد حذف شد، همزمان در جشنواره برلینانه نیز به نمایش درآمده٬ مورد استقبال تماشاچیان و هیات داوران قرار گرفته است.

عصبانی هستم: وقتی "تدبیر" حکم مي‌کند که "عدالت" قربانی "مصلحت" شود!

مصطفی رضایی؛ نویسنده سايت "کافه سینما" درباره اختتامیه جشنواره فجر چنين نوشت: با اینکه در حال حاظر عصبانی هستم اما مجبورم در طی نوشتن این یادداشت مدام زیر لب تکرار کنم که "عصبانی نیستم"! نه تنها از آن جهت که این عصبانیت به لحن نوشته ام منتقل نشود، که بیشتر به خاطر ظلم آشکاری که به "عصبانی نیستم!" درمیشیان آن هم در دولت "اعتدال" روا داشته شد.

در دولتی که قرار بود جلوی افراطی‌ها و تندروها ایستادگی کند اما امشب نشان داد لااقل در حوزه سینما فعلا از این خبرها نیست. منش دولت در این حوزه، همان مثل معروف است که مي‌گوید "ما تسلیم زور نمی شویم مگر اینکه زور پرزور باشد" و امشب دبیر جشنواره نشان داد که به سادگی تسلیم خواسته های چند خبرگزای و سایت تندرو که جایگاهی در بین مردم ندارند مي‌شود.

من عصبانی نیستم چون، امشب دوباره بیادم آوردند که مهم نیست چه کسانی داور هستند و اشتباه کردم به این دلخوشی که این دوره افراد سینماشناسی جزو هیئت داروان هستند. (براستی اگر مثلا شورجه و سلحشور و بحرانی داور بودند نتایج جز این بود؟) عصبانی نیستم چون بیادم آوردند که "پوپولیسم" مربوط به این دولت و آن دولت نیست. چه بسا که این دولت در آینده در این زمینه " گوی رقابت از دولت های قبلی برباید. (به خصوص در بخش جشنواره فجر در شهرستانها که بعدا مقصل به آن خواهیم پرداخت.)

عصبانی نیستم چون بیادم آوردند که کماکان در این سرزمین باید تاوان مستقل بودن را پرداخت و برای رسیدن به مرغ‌ها و سیمرغ‌ها باید وابسته باشی. چراکه این وابستگی است که هویت ات را شکل مي‌دهد. عصبانی نیستم! چون یادم آمد که صداوسیمای جناب ضرغامی کماکان زنان سرزمین اش را فقط در قالب لانگ شات مي‌تواند تحمل کند.

عصبانی نیستم! چون بیادم آوردند که "ساز" را که نمی شود نشان داد چه توقع ها!
عصبانی نیستم چون یادم آوردند که سانسور برنامه زنده از اوجب واجبات است حتی اگر برنامه داخلی باشد حتی اگر در آن لحظه سینماگران وطنی دارد مي‌گوید همه صداها باید شنیده شود! حتی اگر این مراسم از یکی از کم بیننده ترین شبکه های تلویزیونی پخش شود. اصلن چه معنی دارد برنامه زنده بدون سانسور؟ شاید کسی یک آن هوس کرد ماشین لباسشوئی اش را روشن کند!

عصبانی نیستم، چرا که این "تدبیر" بود که حکم کرد درمیشیان و درمیشیان‌ها قربانی مصلحت شوند.
عصبانی نیستم چون نوید محمدزاده تازه در آغاز راه است. او تنه اش به صابون توقیف خورده است. "لرزاننده چربی" که به تاریخ پیوست اما ...عصبانی نیستم چون فهمیدم که به عدد آدمها مي‌توان دیپلم افتخار و سیمرغ خلق کرد!

عصبانی نیستم چون که من یکی از آن هیئت داوران به ظاهر محترم نبودم تا مانند عروسکان خیمه شب بازی با من برخورد شود و پیش روی ام آرای ام را جابجا کنند و دم برنیاورند. و این ننگ را تا ابد به جان بخرم. عصبانی نیستم چون یکی از آنهایی نبودم که مي‌دانستند به ناحق سیمرغ کس دیگری را دارند تصاحب مي‌کنند ولی لبخند به لب داشتند. این حجم از "رو" را نداشتم. براستی که وقتی "ما" خودمان به یکدیگر رحم نمی کنیم از "آنها" چه توقعی داریم!

عصیانی نیستم چون که دبیر این دوره جشنواره فجر قرار است سال بعد هم بر مسند باشد و بنابراین سال آینده حساب کار دستمان آمد! جای تشکر دارد که به فکر اعصاب و روان ما هستید! اما از دست خودم عصبانی هستم که چطور توانستم این مراسم شرم آور را، این سیرک تلخ را، تا به انتها نگاه کنم...!