اقباله هیئتی
سخنان ابراهیم رئیسی در سیمای ملی همراه شد با واریز یارانه ای كه قابل برداشت نیست و انتقادات فراوانی را به همین دلیل به دنبال داشته است.
در عین حال و از آنجا كه هنوز خود دولت هم برنامه مشخصی برای پرداخت و چگونگی تخصیص این یارانه جنجالی و احتمالا پرتورم ندارد،حرف و حدیثها در این رابطه فراوان است.
برخی می گویند این یارنه اصلا قابل نقد كردن نیست و بایددر فروشگاههایی خاصی با آن اقلام اساسی را خرید. از سوی دیگر، نكته مهمی كه رئیسجمهور اعلام كرده این یارانه 300 و 400 هزار تومانی تنها برای دو ماه پرداخت میشود و پس از آن از مردم به صورت كالابرگی حمایت خواهد شد!
حالا علیرغم اینكه اعلام شده یارانه 45 هزار تومانی كه قبلا پرداخت میشد و یاارنه معیشتی كه با افزایش قیمت بنزین به خانوارها تعلق گرفت، قرار است پس از این دو ماه چه سرنوشتی پیدا كند و ایا آن یارانه هم ملغی خواهد شد؟ در واقع اقدام دولت در حذف یارانه آرد و گندم و اختصاص یارنه به جای آن آنقدر ابهام دارد كه حتی هنوز مشخص نشده در این میان یارانه نان كدام بخش از این پول است و نان قرار است با چه قیمتی به فروش برسد؟ شاید یكی از دلایل این ابهامات این است كه اعداد به قدری وحشتناك هستند كه تصور میشود با اعلام عمومی نرخ نان آزاد هم شوك اقتصادی به مردم وارد شود و هم بازارها! جدا از این موضوع بازگشت به اقتصاد كوپنی كه برای بسیاری از مردم یادآور روزهای تلخ جنگ و كمبود مواد غذایی است موضوع دیگری است كه مشخصا حتی اگر به مرحله عمل برسد،با مشكلات فراوانی همراه خواهد بود و چه بسا در نیمه راه و پس از هزینههای فراوان، مسئولان متوجه شومد كه هم زیرساخت ها برای این اقدامات وجو ندارد و هم اینكه اینگونه اقدامات اقتصادی نیاز به برنامه ریزیهای گسترده دارد و نمی توان تنها با سخنرانی این موارد را به پیش برد.
جدا از اشتباهات و كمبودهای احتمالی طرح كوپنی كردن اقتصاد، برای مسئولان كشور كه داعیه مدیریت جهانی داشتند و بر طبق چشماندازهای برنامه توسعه قرار بود ایران به هاب انرژی منطقه و قدرت اقتصادی برتر تبدیل شود،حالا به روزهایی رسیدهایم كه قرار است نان را كه همه سالها به راحتی در دسترس مردم بوده است هم كوپنی شود. این در حالی است كه همه دنیا و همین كشورهای همسایه خودمان، گام های اقتصادی برای پیشرفت و تعالی كشورشان برمیدارند و ما به لطف سیاستگذاران اقتصاد، همچنان اندر خم كوچه «كوپن» و یارانه ماندهایم!