وی درباره این گیاه، افرود: سرخارگل گیاهی علفی و چند ساله از تیره کاسنی است که ارتفاع آن حداکثر به یک تا 1.5 متر می‌رسد. برگ‎های پایین ساقه تخم‌مرغی تا نیزه‎ای شکل هستند که به حداکثر 30 سانتی‎متر می‌رسد. ساقه از انشعابات فراوانی برخوردار بوده و دارای بذرهای زبر و خشن است. گل‎ها معمولاً به رنگ ارغوانی، صورتی، قرمز ارغوانی، زرد و نارنجی دیده می‌شوند و دیسک مرکز آن‌ها (گل‎های لوله‎ای) سبز تیره، قهوه‌ای تیره و سیاهرنگ است.

این کارشناس خاطرنشان کرد: تمام پیکر این گیاه اعم از ریشه و پیگر رویشی حاوی مواد ارزشمندی از قبیل ترکیبات آلکیل آمیدی، ایزوبرتیل آمید، آسید شیکوریک است. همچنین دارای اسانس هم است که مهم‏ترین ترکیبات تشکیل دهنده اسانس سرخارگل را هومولن، کاریوفیلین و اکسیدکاریوفیلین تشکیل می‎دهند.

وی همچنین درباره خواص درمانی و کاربردهای این گیاه، تصریح‌کرد: مطالعات نشان می‎دهد که اکیناسه و ترکیبات روی سیستم ایمنی فاگوسیتی اثر دارد، اما روی سیستم ایمنی اختصاصی اثر ندارد، امروز اکیناسه برای عفونت‎های باکتریایی، ویروسی، پروتوزوایی و قارچی به کار می‌رود. همچنین بومیان آمریکا از اوایل قرن 17 میلادی از این گیاه برای درمان مارگزیدگی بیماری‎های لثه و دهان، سرماخوردگی استفاده می‎کرده ‎اند.

وی ادامه‌ داد: سرخارگل امروزه به‌عنوان یکی از مهم‎ترین گیاهان دارویی در جهان مطرح است و کشت آن به صورت فزاینده‎ای در حال افزایش است. از آنجا که این گیاه خاصیت تقویت سیستم ایمنی بدن و ضدویروس‎ دارد در درمان بسیاری بیماری‎های ویروسی می‎توان از آن استفاده کرد و امروزه به عنوان کاندیدای درمان بیماری ایدز مطرح است.
خیری در خصوص اشکال موجود دارویی این گیاه، ادامه داد: سرخارگل در بازار دارویی ایران به فرم قرص و شربت خوراکی موجود است که جهت پپشگیری و درمان کمکی سرماخوردگی، عفونت‎های ویروسی و همچنین التهاب دهان و حلق استفاده می‌شود که می‎توان برای نمونه به شربت گیاهی ایموژن و قرص روکشدار فیتوکلد اشاره کرد.

بهار نیوز