خشم رونالدو و پرتاب بازوبند در مسیر رختکن

شب گذشته تیم ملی فوتبال پرتغال در حضور نود دقیقه‌ای کریستیانو رونالدو در واپسین ثانیه‌های مسابقه مقابل اسپانیا مغلوب شد و از صعود به مرحله نیمه‌نهایی لیگ ملت‎‌های اروپا بازماند.
هیچ‌کس نمی‌تواند گل‌های پرتعداد و مهم کریستیانو برای تیم ملی و باشگاه‌هایش را فراموش کند. او در چهار فصل بعد از جام جهانی 2018 برای کشورش در 37 بازی 32 گل به ثمر رسانده است و در همین مدت برای دو باشگاهش یوونتوس و منچستریونایتد هم 180 بازی انجام داده و 126 گل به ثمر رسانده است. یعنی روی‌هم‌رفته او در 217 مسابقه موفق شده 158 گل بزند. یعنی به طور میانگین 0.73 گل در هر بازی. این آمار نه بد است نه متوسط؛ ما با آماری درخشان مواجه هستیم. توجه کنید کریستیانو این گل‌ها را در حالی به ثمر رسانده که در شروع این دوره 34 ساله بوده و هم‌اکنون 37 ساله است.

رونالدو و چهره‌ای که استیصال از آن می‌بارد. همه از او انتظار دارند محکم‌تر و مثبت‌تر باشد.
اما این آمار اعجاب‌انگیز با شروع فصل جدید زیر سوال رفته و رونالدو روزهای سختی را در مسیر حرفه‌ای رو به پایان خود تجربه می‌کند. تمام تلاش‌ها و جاه‌طلبی‌های رونالدو برای رسیدن به لیگ قهرمانان اروپا و بازی در بالاترین سطح باشگاهی جهان نه تنها برای او ثمری به همراه نداشت که شرایطش در منچستریونایتد را هم حسابی متزلزل کرد؛ تا جایی‌که اریک تن‌هاخ، رونالدو را از ترکیب اصلی بیرون گذاشت و به ثمر رساندن تنها یک گل باشگاهی به خوبی حال و روز تیره این روزهای ابرستاره فوتبال دنیا را به تصویر می‌کشد.

صحنه عجیبی که در بازی دیروز اتفاق افتاد. واکنش رونالدو به توپی که از دست داد رو به همبازی‌ها.
در تیم ملی هم که گمان می‌شد مامنی برای بازگشت اعتماد از دست رفته رونالدو در سطح باشگاهی و روابط تیره‌اش باشد، شرایط بهتر از منچستریونایتد نیست و دو بازی آخر برای این ستاره به بدترین شکل ممکن پیش رفته است و درنهایت هم شاگردان فرناندو سانتوس از رسیدن به مرحله نیمه نهایی لیگ ملت‌های اروپا بازماندند.
پس از اینکه رونالدو در مصاف با جمهوری چک با بینی شکسته یک پنالتی به تیم حریف داد، در دیدار حساس و سرنوشت‌ساز مقابل اسپانیا هم وضعیت برای او خوب پیش نرفت. پرتغال با یک مساوی می‌توانست به نیمه نهایی برسد و سانتوس استراتژی تیمش را مطابق همیشه بر دفاع و ضدحمله گذاشته بود تا از سرعت و تکنیک رونالدو بدون توجه به فشاری که رسانه‌ها و کارشناسان پرتغالی روی او ایجاد کرده بودند، نهایت استفاده را ببرد ولی اتفاقات مسابقه در جهت عکس رخ دادند.


آلوارو موراتا و رونالدو در یک قاب. رقیب جوان‌تر قهرمان مسابقه‌ای شد که به حذف پرتغال انجامید.
در طول مسابقه، برنامه بازیکنان پرتغال این بود که پس از بازپس‌گیری توپ رونالدو را در فضایی که ایجاد شده صاحب توپ کنند ولی هر بار این ستاره توپ را گرفت نتوانست واکنش مناسبی داشته باشد و یکی یکی موقعیت‌های گلزنی از دست رفت تا در دقایق پایانی، موراتا هم تیمی سابق رونالدو بود که جریان بازی را تغییر داد و اسپانیا را به عنوان تیم صعودکننده به نیمه نهایی معرفی کرد.
این درحالیست که در حضور 90 دقیقه‌ای رونالدو در زمین او بارها و با اشکال مختلف نارضایتی خود را از نمایش هم‌بازی‌هایش نشان داد حال آنکه خودش یکی از بدترین بازیکنان زمین بود. 

پرتاب کردن بازوبند کاپیتانی در لحظه خروج از زمین.
او که در ابتدا همراه با دیوگو ژوتا در پیشانی خط حمله قرار گرفته بود، تا پایان 90 دقیقه در زمین ماند و فرناندو سانتوس با تعویض ژوتا از لیائو (15 دقیقه) و ژائو فلیکس (2 دقیقه) استفاده کرد. البته این رونالدو بود که آخرین بخت بازی را برای تیمش ایجاد کرد اما مهم‌ترین فرصتی که توسط او از دست رفت زمانی بود که او در پشت محوطه جریمه در حالتی ایده‌آل صاحب توپ شد اما تا به خودش جنبید پائو تورس توپش را زد. رونالدو در واکنش به این صحنه انگشتان خود را تکان داد طوری که انگار می‌خواست به هم تیمی‌ها بگوید چرا او را متوجه حضور دفاع اسپانیا نکرده‌اند. 
اما بدتر از این، زمانی بود که او در حال خروج از زمین بازوبند کاپیتانی تیم ملی را از دست باز و آن را به سمتی پرتاب کرد. حرکتی که بیش از پیش او را تحت فشار قرار خواهد داد. 

با تمام این‌ها جام جهانی در پیش است و رونالدو که با 117 گل زده به عنوان بهترین گلزن مسابقات ملی شناخته می‌شود با انگیزه‌ای که از او سراغ داریم با تمام توانش به میدان بازخواهد گشت تا پایانی رویایی را برای خودش مانند مسیر درخشانی که طی کرده رقم بزند.

تیتر روزنامه ابولا پس از حذف پرتغال با تصویر رونالدو: ظالمانه!