درگذشت بنیانگذار جنبش مادران روسری سفید

گروه بین الملل: هبه دِ بونافینی، از جمله فعالان زن حقوق بشر آرژانتین و بنیانگذار یک انجمن ضد دیکتاتوری در این کشور موسوم به «مادران میدان مایو» در سن ۹۳ سالگی درگذشت.
وی رهبری گروهی از زنان آرژانتینی را برعهده داشت که در طول حکومت نظامیان در این کشور، فرزندانشان ناپدید شده‌ بودند.
خانم بونافینی که دو پسرش در دوران حاکمیت نظامیان بر آرژانتین ناپدید شده‌اند، سال‌ها به همراه گروهی دیگر از زنان آرژانتینیِ فرزند گم کرده علیه دیکتاتوری نظامی و برای یافتن حقیقت درباره سرنوشت این افراد تلاش و مبارزه کرد.هبه دِ بونافینی سال ۱۹۷۷ میلادی مادرانی که فرزندانشان در همان نخستین سال حکومت نظامیان مفقود شده بودند را متحد کرد و برای تظاهراتی به همین منظور مقابل ساختمان ریاست جمهوری این کشور گردهم آورد.این گروه از زنان که بعدها «مادران میدان مایو» یا «مادران روسری سفید» لقب گرفتند، ناامیدانه در پی یافتن نشانی از محل نگهداری ده‌ها هزار نفری هستند که در طول حکمرانی نظامیان طی‌ سال‌های ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۳ میلادی ربوده شدند.
زنان مبارزی که با «روسری‌های سفید» خود را متمایز کرده بودند از ۴۵ سال پیش با برپایی تظاهرات در «میدان مایو» کارزار خود را علیه دیکتاتوری و تلاش برای یافتن حقیقت و نیز دسترسی به عدالت دنبال کردند.دولت فعلی آرژانتین ضمن تایید خبر درگذشت هبه دِ بونافینی، بنیانگذار انجمن «مادران میدان مایو»، به همین منظور سه روز عزای عمومی اعلام کرده است.
کریستینا کرشنر، معاون رئیس‌جمهوری آرژانتین در توییتی ضمن ابراز تاثر از درگذشت خانم بونافینی، از وی به عنوان «نمادی جهانی در مبارزه برای حقوق بشر» و نیز افتخاری برای کشورش یاد کرده است.به گفته آلخاندرا بونافینی، دختر بنیانگذار انجمن «مادران میدان مایو» وی پس از چند روز بستری شدن در یکی از بیمارستان‌های بوئنوس‌آیرس در نهایت روز یکشنبه درگذشت.
آلبرتو فرناندز، رئیس جمهوری آرژانتین در پیامی از خانم بونافینی به عنوان «مبارز خستگی‌ناپذیر حقوق بشر» یاد کرد و افزود: «دولت و مردم آرژانتین او را نمادی بین‌المللی در راه جستجوی حقیقت و عدالت» می‌دانند.دولت‌های کوبا و ونزوئلا نیز در پیام‌هایی جداگانه به مناسبت درگذشت هبه دِ بونافینی به وی ادای احترام کردند.
حدود ۳۰ هزار نفر از مخالفان چپگرا در دوران دیکتاتورهای نظامی آرژانتین ربوده و یا توسط جوخه‌های مرگ کشته شدند. در بین مفقودان می‌توان از نوزادان و نوادگان مخالفان یاد کرد که پس از ربوده شدن برای فرزند‌خواندگی به خانواده‌های نظامیان سپرده می‌شدند.