سیاست‌مدارانی همانندمردم عادی / تصاوير

نخست وزیر بریتانیا آخرین نمونه از سیاست‌مدارانی است که در ملاء عام در حال غذا خوردن دیده شده‌اند. او که به رستوران پرتغالی ناندوز رفته بود، مشغول خوردن یک نصفه‌مرغ، سیب زمینی سرخ کرده، سالاد کلم و شراب قرمز بود.

دیوید کامرون نخست وزیر بریتانیا



سال گذشته، جورج آزبورن، وزیر دارایی، عکسی از خودش در توییتر منتشر کرد که در آن در حالی که مشغول نهایی کردن گزارش هزینه‌های دولت بود، همبرگر هم می‌خورد. البته بعدا از او انتقاد شد که چرا برای خرید این همبرگر ۱۰ پوند (حدود ۱۵ دلار) هزینه کرده و بجای اینکه همبرگر را از یک اغذیه فروشی ارزان تهیه کند، آن را از رستوران زنجیره‌ای بایرون خریده است. آزبورن در آن زمان در جواب گفته بود: "مک‌دونالد غذا را به محل کارتان نمی‌آورد."

جرج آزبورن



رهبران اپوزیسیون هم به همین اندازه به استفاده از غذا برای مقاصد سیاسی علاقه دارند.

اد میلیبند، رهبر حزب کارگر بریتانیا



اد میلیبند و اد بالز، رهبران حزب کارگر، در اعتراض به تصمیم دولت مبنی بر وضع مالیات بر خوراکی‌های خمیری و ساندویچ‌های سوسیس همراه دوربین‌های فیلم‌برداری به یکی از شعبه‌های ساندویچ‌فروشی گرگز رفت. البته دولت بعدا در این تصمیم تجدید نظر کرد. غذا خوردن در اماکن عمومی در آمریکا هم خبرساز می‌شود. رسانه‌های این کشور بیل دی‌بلازیو، شهردار نیویورک، را به‌خاطر اینکه بجای خوردن پیتزا با دست، با کارد و چنگال این غذا را خورده بود، به باد تمسخر گرفتند.

تونی بلر، نخست وزیر سابق بریتانیا



جان استریت، استاد علوم سیاسی در دانشگاه ایست آنگلیا، معتقد است که انتخاب رستوران ناندوز از سوی دیوید کامرون کاملا حساب شده بوده است. او می‌گوید: "این یکی از راه‌هایی است که سیاست‌مداران با استفاده از آنها سعی می‌کنند نشان دهند که مثل بقیه ما هستند. روشن است که می‌خواهند مثل شهروندان عادی بنظر بیایند، چون قاعدتا دیوید کامرون توان مالی غذا خوردن در جاهایی گران‌تر از ناندوز را دارد. اگر قرار بود میزبان آنگلا مرکل باشد، او را به ناندوز نمی‌برد." البته همانطور که استریت خاطرنشان می‌کند، نخست وزیر در ماه ژانویه فرانسوا اولاند را برای نهار به یک پاب (میکده‌هایی که غذا هم سرو می‌کنند) برد.

باراک اوباما و دمیتری مدودف



او در ادامه می‌گوید: "این کار سوال دیگری را درباره نقش غذا پیش می‌کشد. از یک‌سو، از آن برای اثبات مردمی بودن سیاست‌مداران استفاده می‌شود، و از سوی دیگر برای تحت تأثیر قرار دادن طرف مقابل در مناسبات بین‌المللی کاربرد دارد." تلاش‌های دیوید کامرون برای کسب اعتبار در میان رأی‌دهندگان نشان‌دهنده منسوخ شدن شیوه‌های نخست وزیران پیشین است. استریت می‌گوید: "تونی بلر همزمان سعی می‌کرد نشان دهد که هم یکی از ماست و هم آدم جالبی است. او برای این کار گیتار دستش می‌گرفت یا با کوین کیگان (ستاره سابق فوتبال انگلستان) فوتبال بازی می‌کرد. اما روش دیوید کامرون نسبتا با او متفاوت است."