گروه سیاسی: کامبیز نوروزی در یادداشتی که روزنامه شرق منتشر کرده نوشت: دولت، محدود در یک نفر به نام رئیسجمهور نیست. سازمان عظیم و پرخرجی مثل معاونتها، سازمان برنامه و بودجه، وزارتخانهها، سازمانهای وابسته به دولت، شرکتهای دولتی و... وجود دارد که قانونا هر یک تکالیفی دارند.وی در نقد کابینه پزشکیان نوشت: «قرار نبوده و نیست که رئیسجمهور همه کارها را شخصا انجام دهد. در یک تقسیم کار قانونی، قوانین فراوان و عرفهای مختلف هر وزارتخانه را مسئول بخشی از امور مملکت کردهاند.
ایدهها و طرحها باید توسط معاونت حقوقی و سازمان برنامه و وزارتخانهها و دستگاههای دیگر به جریان بیفتد.نقص بزرگ دولت پرشکیان، نبود شجاعت و خلاقیت است. اغلب همکاران او در محدود تکالیف خود ایده تازهای برای مقابله با بحرانها خلق نمیکنند؛ فقط به روزمرگی بیثمر و تکرارهای ملالآور کارهای کلیشهای مشغول هستند. این رویه کمترین کمکی به کاهش بحرانها نکرده و ناامیدی میآفریند.»
وی افزود: «نه اینکه انتقادی به شخص آقای پزشکیان وارد نیست. اگرچه نظام گزینشی دست او را در انتخاب همکاران بسته است، اما شاید ایشان هنوز در قامت رئیسجمهوری ظاهر نشده که با تلاش گسترده شخصیتهای معتبر سیاسی و مدنی و جلب آرای امیدوارانه ملت انتخاب شده است. ولی انتقادها به ایشان کمکاریهای نابخشودنی و غیرمسئولانه سازمان عمومی دولت را توجیه نمیکند. حکایت اعضای ارشد دولت و رئیسجمهور، قصه لشکری است که افسرانش در خانه نشستهاند و فرماندهانش با چند سرباز داوطلب به تنهایی به میدان رفتهاند.
تکلیف معاونان، وزرا و دیگر همکاران رئیسجمهور است که هر یک در حوزه کاری خود، فهم درست و عمیقی از وضع موجود بیابند و خلاقیت و ابتکار داشته باشند و با طرح ایدههای تازه و ابداعی در قالب تصویب نامه یا لایحه به فضای سیاسی و مدیریتی کشور جان تازه ببخشند و به بقای تتمه امید ملت اهمیت دهند. اما آنها شبیه دروازهبانی هستند که در برابر رقیب خشن، خبردار ایستاده است و هیچ حرکتی نمیکند و هر توپ که غلتان غلتان به سمت دروازه او روانه شود، بهراحتی گل میخورد. همکاران رئیسجمهور در معاونت حقوقی و سازمان برنامه و وزارتخانه حتی از امکانات قانونی هم هیچ استفادهای نمیکنند. گویا آنها وفاق را با تسلیم و تعظیم اشتباه گرفتهاند. سازشان را بیشتر با رقیب کوک میکنند نه با ملت.»
وی در ادامه با اشاره به اینکه «معاونت حقوقی رئیسجمهور که بیاثرتر از همیشه است، در همکاری با دستگاههای ذیربط و با وضع مقررات ابداعی باید نقش مؤثری ایفا کند.» نوشت: «مثلا:
- قانون حجاب و عفاف آکنده از ایرادهای مختلف حقوقی و اجتماعی بوده، بحرانساز است و بسیار مورد حساسیت مردم. این قانون نمیتواند مدت زیادی در تعلیق بماند. آن اقلیت کوچک پرهیاهو که مبدع این قانون بود، همچنان به دنبال اجرای آن است. دولت لایحهای به مجلس تقدیم کند برای
۱. الغای قانون حجاب و عفاف یا ۲. تعلیق اجرای قانون حجاب و عفاف به مدت مثلا دو، سه سال و تکلیف دولت برای تقدیم لایحه جدید تا پایان تعلیق.»