رازهای تازه از ساعات پایانی تایتانیک

گروه گوناگون: تحلیل دقیقی از اسکن دیجیتال کامل تایتانیک، جزئیات تازه‌ای درباره ساعات پایانی این کشتی غرق‌شده به دست داده است.
این نسخه دقیق سه‌بعدی نشان می‌دهد که کشتی چگونه پس از برخورد با کوه یخ، به شکل هولناکی به دو نیم پاره شده و غرق شده است. در این فاجعه که در سال ۱۹۱۲ میلادی رخ داد، ۱۵۰۰ نفر جان خود را از دست دادند.
این اسکن، نمای جدیدی از یکی از موتورخانه‌ها ارائه می‌دهد و مشاهدات شاهدان عینی را تایید می‌کند که مهندسان تا آخرین لحظه برای روشن نگه‌ داشتن چراغ‌های کشتی تلاش کرده‌اند.
شبیه‌سازی کامپیوتری همچنین نشان می‌دهد که سوراخ‌هایی به اندازه کاغذهای آ-چهار در بدنه کشتی، به غرق شدن آن منجر شده است.پارکس استیونسن، کارشناس تایتانیک، می‌گوید خود این کشتی «آخرین شاهد بازمانده این فاجعه است و هنوز داستان‌هایی برای گفتن دارد».اسکن دیجیتال برای ساخت مستند جدید نشنال جئوگرافیک و شرکت آتلانتیک پروداکشن با عنوان «تایتانیک: رستاخیز دیجیتال» مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.
لاشه کشتی که در عمق ۳۸۰۰ متری آب‌های سرد اقیانوس اطلس قرار دارد، با استفاده از ربات‌های زیردریایی نقشه‌برداری شده است.
برای ساخت «هم‌زاد دیجیتال» تایتانیک بیش از ۷۰۰ هزار تصویر از تمام زوایای کشتی مورد استفاده قرار گرفته است.
به دلیل اندازه بزرگ لاشه کشتی و قرار گرفتن آن در تاریکی اعماق دریا، بررسی آن با زیردریایی‌ها، تنها تصاویری گذرا را فراهم می‌کند. اما این اسکن برای نخستین‌بار نمای کامل کشتی تایتانیک را نشان می‌دهد.
سینه عظیم کشتی، به‌ شکلی روی بستر دریا قرار گرفته که گویی همچنان سفرش را ادامه می‌دهد.
اما دماغه که ۶۰۰ متر دورتر است، توده‌ای از فلز در هم ‌شکسته است. این آسیب زمانی ایجاد شد که بخش عقب کشتی پس از دو نیم شدن، با شدت به کف دریا برخورد کرد.
فناوری جدید نقشه‌برداری، راه متفاوتی برای مطالعه این کشتی ارائه می‌دهد.پارکس استیونسن، تحلیلگر تایتانیک،‌ می‌گوید: «مثل صحنه جرم است: باید شواهد را در زمینه‌ای که در آن قرار دارند، ببینید.»او افزود: «داشتن نمایی جامع از کل محل لاشه کشتی، برای درک آنچه در اینجا اتفاق افتاد، کلیدی است.»این اسکن جزئیات جدیدی از نزدیک را نیز نشان می‌دهد، از جمله یک دریچه که به احتمال زیاد در برخورد با کوه یخ شکسته است. این با گزارش‌ شاهدان عینی که گفته بودند در حین برخورد، یخ وارد کابین برخی افراد شده بود، مطابقت دارد.
کارشناسان یکی از موتورخانه‌های عظیم تایتانیک را بررسی کرده‌اند که در اسکن به‌ وضوح دیده می‌شود چون در انتهای سینه کشتی، درست در نقطه‌ای قرار دارد که کشتی از آن‌جا دو نیم شده است.مسافران گفته‌اند که هنگام فرو رفتن کشتی در موج‌های دریا، چراغ‌ها همچنان روشن بودند.نسخه بازسازی‌شده دیجیتال کشتی، تورفتگی برخی از دیگ‌های بخار را نشان می‌دهد که احتمالا به این معناست که در زمان فرو رفتن کشتی در آب، آنها همچنان در حال کار بوده‌اند.
روی عرشه بخش پشتی، یک سوپاپ بخار نیز در وضعیت باز پیدا شده که نشان می‌دهد بخار همچنان وارد سیستم تولید برق می‌شده است.این امر مدیون تیمی از مهندسان به رهبری جوزف بل بوده که در کشتی باقی ماندند تا زغال به کوره‌ها بریزند و چراغ‌ها را روشن نگه دارند.
پارکس استیونسن می‌گوید همه آن‌ها در فاجعه جان باختند اما اقدامات قهرمانانه‌شان جان بسیاری را نجات داد.
او  گفت: «آن‌ها تا پایان، برق و چراغ‌ها را روشن نگه داشتند تا خدمه بتوانند قایق‌های نجات را با کمی نور و نه در تاریکی مطلق، به آب بیندازند.»
پارکس استیونسن می‌گوید: «آن‌ها هرچه در توان داشتند انجام دادند تا هرج و مرج را تا حد امکان به تعویق بیندازند و همه این‌ها به‌ نوعی با این سوپاپ بخار باز که روی دماغه کشتی نشسته، حالتی نمادین گرفته است.»
شبیه‌سازی جدید، جزئیات بیشتری درباره غرق شدن کشتی ارائه داده است. این شبیه‌سازی از مدل ساختاری دقیقی از کشتی استفاده می‌کند که بر اساس نقشه‌های اصلی تایتانیک ساخته شده و همچنین اطلاعاتی درباره سرعت، جهت و موقعیت آن را به کار می‌گیرد تا خسارتی را که هنگام برخورد با کوه یخ وارد شد، پیش‌بینی کند.
پروفسور جئوم-کی پیک، از کالج دانشگاهی لندن که هدایت این تحقیق را بر عهده داشته، گفت: «ما از الگوریتم‌های عددی پیشرفته، مدل‌سازی محاسباتی و توانایی‌های ابررایانه‌ای برای بازسازی غرق شدن تایتانیک استفاده کردیم.»
این شبیه‌سازی نشان می‌دهد که چون کشتی تنها به‌ صورت سطحی با کوه یخ برخورد کرده، مجموعه‌ای از سوراخ‌ها به‌ صورت خطی در بخشی باریک از بدنه ایجاد شده است.
تایتانیک به‌گونه‌ای طراحی شده بود که حتی اگر چهار بخش ضدآب آن پر از آب شود، همچنان روی آب بماند.
اما این شبیه‌سازی نشان می‌دهد که آسیب وارده از کوه یخ در شش بخش کشتی پخش شده بود.
سایمون بنسون، مدرس معماری دریایی در دانشگاه نیوکاسل گفت: «تفاوت بین غرق شدن تایتانیک و نجات یافتن آن، به جزئیاتی همچون سوراخ‌هایی به اندازه یک برگه کاغذ برمی‌گردد.»
آقای بنسون می‌گوید: «اما مشکل این است که این سوراخ‌های کوچک در بخش زیادی از طول کشتی پخش شده‌اند، بنابراین آب به‌ آرامی ولی مداوم از طریق همه آن سوراخ‌ها وارد می‌شود، و در نهایت آب از بالای بخش‌ها عبور می‌کند و تایتانیک غرق می‌شود.»
متاسفانه این آسیب در اسکن دیده نمی‌شود زیرا بخش پایینی سینه کشتی زیر رسوبات مدفون شده است.
تراژدی انسانی تایتانیک هنوز به‌وضوح قابل رویت است.اشیای شخصی مسافران در کف دریا پراکنده‌اند.این اسکن سرنخ‌های تازه‌ای درباره آن شب سرد سال ۱۹۱۲ ارائه می‌دهد، اما سال‌ها طول خواهد کشید تا کارشناسان بتوانند تمام جزئیات این نسخه بازسازی‌شده سه‌بعدی را به طور کامل بررسی کنند.
پارکس استیونسن می‌گوید این کشتی «داستان‌هایش را کم‌کم برای ما رو می‌کند. تایتانیک هر بار ما را تشنه دانستن بیشتر می‌کند.»