کورتوای مقدس: رئال مدیون توست!

گروه ورزشی: تیبو دوباره این کار را کرد. در همان صحنه‌ای که همیشه معیار بزرگی است، تیبو کورتوا بار دیگر به فرشته نگهبان رئال مادرید تبدیل شد. آنفیلد شاهد یکی دیگر از نمایش‌های درخشان دروازه‌بان بلژیکی بود، کسی که هر توپی را که از محوطه‌اش عبور کرد، با آرامشی غیرواقعی متوقف ساخت اما مک‌آلیستر او را شکست داد.
در نیمه نخست، زمانی که تیم سفیدپوش بیش از هر زمان دیگری به او نیاز داشت، کورتوا تیم را سرپا نگه داشت. سه واکنش از دنیایی دیگر مانع شد تا لیورپول پیش بیفتد.
نخست، با یک واکنش معجزه‌آسا با پا مقابل سوبوسلای وقتی گل حتمی به نظر می‌رسید؛
دوم، با دستی خارق‌العاده بار دیگر ضربه بازیکن مجار را ناکام گذاشت؛
و سوم، درست پیش از پایان نیمه اول، با پروازی گربه‌مانند شوت موشکی مک‌آلیستر را مهار کرد.
نمی‌شد بیشتر و بهتر از این ظاهر شد.

آنفیلد باور نمی‌کرد. سکوها میان ناباوری و خشم می‌غریدند. یادآوری فینال لیگ قهرمانان ۲۰۲۲ اجتناب‌ناپذیر بود؛ شبی که کورتوا هر تلاش انگلیسی‌ها را دفع کرد و در نهایت به‌عنوان بهترین بازیکن میدان، قهرمانی چهاردهم اروپا را برای مادرید رقم زد.
۷ مهار در ۵۰ دقیقه
پس از بازگشت از رختکن و صحبت‌های ژابی آلونسو برای بازسازی تیم، بازی دوباره جریان پیدا کرد اما فقط کورتوا بود که همچنان در همان سطح آسمانی باقی ماند. در دقایق ابتدایی نیمه دوم، دو مهار دیگر انجام داد که لیورپولی‌ها را به جنون رساند:
ابتدا با واکنشی غیرممکن ضربه محکم فن‌دایک را از فاصله نزدیک گرفت،
و سپس در برابر اکیتیکه بار دیگر ظاهر شد تا برای چندمین بار گل را از او بگیرد.

تا دقیقه پنجاهم، او هفت مهار انجام داده بود که پنج‌تای آن‌ها حیاتی بودند. دیواری نفوذناپذیر، دروازه‌بانی که گویی چیزی فراتر از استعداد در وجودش است کورتوا، بار دیگر ناجی مادرید. و آنفیلد، ناتوان و درمانده، فقط می‌توانست سر فرود آورد و در سکوت در برابر اسطوره‌ای درون دروازه تسلیم شود.
تا اینکه مک‌آلیستر ظاهر شد، کاملاً تنها و توپ را جایی فرستاد که حتی کورتوا هم نتوانست برسد. سوبوسلای توپ را کاشت و بازیکن آرژانتینی، در حالی‌که در مرز آفساید بود، با تمام قدرت وارد شد و با ضربه سر توپ را به تور دروازه فرستاد تا نتیجه‌ای عادلانه رقم بزند: ۱-۰ به سود لیورپول.
کورتوا بارها مقابل قرمزها ایستادگی کرد، بارها باعث ناامیدی آنها شد و اجازه نداد گلزنی کنند. هشت سیو در کل ۹۰ دقیقه و عملکردی بهتر از هر بازیکن سفیدپوشی در آنفیلد چیز عادی‌ای نیست.
کورتوا مثل همیشه آرام، خونسرد و مطمئن بود؛ انگار نه انگار در یکی از داغ‌ترین ورزشگاه‌های اروپا بازی می‌کند. صدای فریاد هواداران لیورپول، فشار بی‌امان حملات و موج‌های پیاپی قرمزها هیچ‌کدام نتوانستند تمرکز او را بر هم بزنند. در هر صحنه‌ای که توپ به محوطه جریمه نزدیک می‌شد، قامت بلندش مثل دیواری محکم در برابرشان می‌ایستاد. او نه‌تنها با واکنش‌هایش تیمش را زنده نگه داشت، بلکه روحیه‌ی هم‌تیمی‌هایش را هم بالا برد؛ هر سیو او یعنی یک امید تازه برای رئال.
در لحظاتی که دفاع مادرید متزلزل به نظر می‌رسید، کورتوا بود که با حضورش آرامش را بازمی‌گرداند. چندین بار دروازه‌اش را در موقعیت‌های تقریباً حتمی نجات داد، از شوت سرکش نونیز گرفته تا ضربه خطرناک مک‌آلیستر. حتی زمانی که بازی با شدت و سرعت بالا دنبال می‌شد، او هرگز کنترلش را از دست نداد. گویی در ذهنش زمان کندتر می‌گذشت و مسیر توپ را لحظه‌به‌لحظه پیش‌بینی می‌کرد.
اما در نهایت، فوتبال همان‌طور که همیشه بی‌رحم است، یک لحظه کافی بود تا همه آن تلاش‌ها زیر سایه‌ی یک گل قرار گیرد. مک‌آلیستر در بهترین موقعیت ممکن ظاهر شد و توپی را جایی فرستاد که حتی کورتوا هم نتوانست به آن برسد. با این حال، این گل از درخشش دروازه‌بان بلژیکی چیزی کم نکرد. هواداران مادرید خوب می‌دانند که اگر او درون دروازه نبود، نتیجه خیلی زودتر از این‌ها مشخص می‌شد. این شب در آنفیلد، حتی در شکست، کورتوا پیروز واقعی میدان بود.