تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۱۲/۲۰ ساعت ۱۰:۴۰
کد مطلب : ۷۱۹۰۹
طائرپور: مدیرعامل خانه سینما نخواهم شد
گروه فرهنگ و هنر: یک تهیه کننده سینما که این روزها مشغول داوری جشنواره‌ی فیلم انیمیشن است درباره این جشنواره، کارهای بعدی و همچنین شایعاتی که درباره‌ی مدیرعاملی خانه سینما مطرح است،پاسخ داد.
فرشته طائرپور که در این روزها به داوری در بخش بین‌المللی سیفژ ( مرکز بین‌المللی فیلمسازی برای کودکان) جشنواره پویانمایی مشغول است در پاسخ به سئوالات خبرنگار ایسنا در مورد این جشنواره گفت: داوری در جشنواره پویانمایی شرایط تماشای ١٧٤ انیمیشن ممتاز کوتاه و بلند از سراسر جهان را برای من فراهم کرد. طی یک‌سال گذشته با سه تجربه داوری در فستیوال‌های انیمیشن خانه سینما، بخش بین‌الملل فیلم‌های کوتاه سینمای جوان و جشنواره پویانمایی کانون پرورش فکری، فرصت مغتنمی ایجاد شد تا تصوری نسبتا دقیق از دغدغه‌های فیلمسازان جوان و مجرب کشورهای مختلف پیدا کنم.
این نویسنده و تهیه کننده سینما اضافه کرد:درصد بالای فیلم‌هایی که در آنها مرگ، جنگ، افسردگی، بیماری، معلولیت، ظلم، ترس و موضوعاتی از این قبیل محور قرار گرفته‌اند هر آدمی را نسبت به وضعیت کنونی مردم جهان -بخصوص کودکان- نگران می‌کند. کار از متهم کردن فیلمسازان به سیاه‌نمایی‌های تعمدی گذشته و باید باور کرد که جسم و روح ملت‌ها در شرایط نگران‌کننده‌ای قرار دارد. فیلم‌های مستند و کوتاه، از شفاف‌ترین آینه‌هایی هستند که می‌توانند تصاویر واقعیت‌های یک جامعه را منعکس کنند و به مسئولان آن جامعه فرصت رصد کردن آسیب‌ها و دغدغه تلاش بدهند. سینمای انیمیشن هر کشوری نیز می‌تواند نماینگر آرزوها، آرمان‌ها نگرانی‌های مردم آن باشد. کاش حالا که نه سالن‌های سینما و نه رسانه ملی ما در نمایش این آثار کار شایسته‌ای نمی‌کنند، شرایط ویژه‌ای برای نمایش این فیلم‌ها، در طبقه‌بندی‌های مختلف، تعریف شود تا مردم از آنها محروم نمانند.
این عضو سیفژ در مورد شیوه نمایش این فیلم‌ها گفت:مکان‌ها و موقعیت‌های زیادی هستند که مردم در آنها زمان‌هایی را به انتظار می‌گذرانند. فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های اتوبوس و مترو، مطب پزشکان، فروشگاه‌های بزرگ و... حتی سالن‌های انتظار سینماها و تئاترها، مکان‌های بالقوه مناسبی برای نمایش فیلم‌های کوتاه، اعم از زنده و انیمیشن هستند که به راحتی در یک هماهنگی بین سازمانی می‌توان آنها را به یک فرصت هنری، فرهنگی، آموزشی و ارتباطی تبدیل کرد و از نتایج آن هم مردم و هم صنعت فیلمسازی را بهره‌مند کرد.
این تهیه کننده سینمای کودک درباره کم‌کاری‌اش در عرصه فیلم‌های کودکان گفت: متاسفانه شرایط ساخت و اکران فیلم‌های کودکان طی چند سال گذشته ضریب ریسک تولید در این عرصه را بسیار بالا برده است. اگرچه اکران موفق فیلم‌های «شهرموشها» و «کلاه قرمزی»، موفقیت‌های قابل اعتنایی را در این زمینه رقم زده‌اند اما اینها استثنائاتی مجزا و پراکنده بوده‌اند که هم برای تولید و هم برای نمایش شرایط ویژه‌ای داشته‌اند و نمی‌توان از آنها بعنوان جریان نظام مندی در سینمای کودک یاد کرد. البته مطمئن هستم تعدادی از فیلمسازان کودک و نوجوان مانند خود من تمایل و انگیزه فعالیت در این حوزه را از دست نداده‌اند و چنانچه با شرایط امنی در اکران مواجه شوند دست به کار خواهند شد.
تهیه کننده "یکی بود ، یکی نبود" در مورد برنامه‌های بعدی خود گفت: یک فیلمنامه عروسکی برای کودکان و یک فیلمنامه زنده- تخیلی برای نوجوانان در "خانه ادبیات و هنر کودکان" آماده ساخت است که یکی از آنها در دوره آقای جلوه نیز در فارابی به تصویب رسید. برای سال ٩٤ ان شاءالله با همکاری مرکز تئاتر کانون پرورش فکری، فیلم-تئاتر «گلنار» را بعنوان یک تئاتر بزرگ روی صحنه خواهم برد، برای این کار در حال صحبت با کامبوزیا پرتوی بعنوان نویسنده و مسعود کرامتی بعنوان کارگردان هستم. سالهاست که دلم می‌خواهد یک تئاتر کودکان از نوعی که بچه‌ها و خانواده‌هایشان برای دیدن آن صف ببندند را تجربه کنم، ضمن آنکه بازسازی قصه «گلنار» در یک اجرای صحنه بنظرم برای کودکان جذاب خواهد بود. اگر شرایط تولید فیلم هم فراهم شود و عمری باقی باشد یک کار سینمایی هم در سال آینده برای کودکان تهیه خواهم کرد. بیش از هروقت دیگر به ساختن آثاری شاد و ایرانی برای کودکان اعتقاد دارم.
رئیس "کانون تهیه کنندگان فیلم ایران" در پاسخ به سئوال خبرنگار ایسنا در مورد شایعاتی که پیرامون مدیرعاملی او در "خانه سینما" این‌روزها مطرح است با خنده ادامه داد: بهترست دوستان نگران نباشند، من مدیرعامل خانه سینما نخواهم شد. البته مدت‌هاست که افراد و صنوف مختلفی درباره این احتمال با من صحبت کرده‌اند اما جواب من به همه آنها این بوده که گزینه‌هایی مناسب‌تر از من برای این کار وجود دارند. در کنار چنین دوستانی که با لطف بسیار از طریق جلسه و تلفن و پیامک سعی کردند مرا به این امر راضی کنند، متاسفانه افرادی هم هستند که از وقوع چنین امری نگران و دست بکار شده‌اند و با تحریک رسانه‌ها و نشریات در اختیار شروع کرده‌اند به طرح و منتفی کردن چنین احتمالی. می‌دانم چنانچه مدیرعامل خانه سینما هرچه زودتر مشخص نشود، این تلاش با بی‌اخلاقی ادامه خواهد یافت و فصلی از تهمت‌ها برای تخریب من آغاز خواهد شد. امیدوارم هیات مدیره جدید در خانه سینما هرچه زودتر انتخاب خوب خود را به جامعه سینمایی معرفی کنند و این قبیل دوستان را هم از تلاش بیهوده‌شان برای به اصطلاح سوزاندن گزینه‌ای چون من معاف کنند. تجربه یکی دو سال اخیر ثابت کرده که برای خدمت به سینمای ایران لازم نیست که کسی مدیرعامل یا عضو هیئت مدیره آن باشد؛ مدیرعامل خانه سینما هرکه باشد، در کنار و در خدمت او و هیات مدیره و همه صنوف سینمایی خواهم بود. برای انجام وظایف صنفی هم همین وظایف مالیاتی سینماگران و ریاست "کانون تهیه کنندگان" برایم کافی است. ریاست "کانون تهیه کنندگان فیلم ایران" را با توجه به شخصیت و جایگاه اعضای آن در عرصه تهیه‌کنندگی در سینمای ملی ایران، با هیچ ریاست دیگری عوض نمی‌کنم.
این نویسنده و تهیه کننده سینما اضافه کرد:درصد بالای فیلم‌هایی که در آنها مرگ، جنگ، افسردگی، بیماری، معلولیت، ظلم، ترس و موضوعاتی از این قبیل محور قرار گرفته‌اند هر آدمی را نسبت به وضعیت کنونی مردم جهان -بخصوص کودکان- نگران می‌کند. کار از متهم کردن فیلمسازان به سیاه‌نمایی‌های تعمدی گذشته و باید باور کرد که جسم و روح ملت‌ها در شرایط نگران‌کننده‌ای قرار دارد. فیلم‌های مستند و کوتاه، از شفاف‌ترین آینه‌هایی هستند که می‌توانند تصاویر واقعیت‌های یک جامعه را منعکس کنند و به مسئولان آن جامعه فرصت رصد کردن آسیب‌ها و دغدغه تلاش بدهند. سینمای انیمیشن هر کشوری نیز می‌تواند نماینگر آرزوها، آرمان‌ها نگرانی‌های مردم آن باشد. کاش حالا که نه سالن‌های سینما و نه رسانه ملی ما در نمایش این آثار کار شایسته‌ای نمی‌کنند، شرایط ویژه‌ای برای نمایش این فیلم‌ها، در طبقه‌بندی‌های مختلف، تعریف شود تا مردم از آنها محروم نمانند.
این عضو سیفژ در مورد شیوه نمایش این فیلم‌ها گفت:مکان‌ها و موقعیت‌های زیادی هستند که مردم در آنها زمان‌هایی را به انتظار می‌گذرانند. فرودگاه‌ها، ایستگاه‌های اتوبوس و مترو، مطب پزشکان، فروشگاه‌های بزرگ و... حتی سالن‌های انتظار سینماها و تئاترها، مکان‌های بالقوه مناسبی برای نمایش فیلم‌های کوتاه، اعم از زنده و انیمیشن هستند که به راحتی در یک هماهنگی بین سازمانی می‌توان آنها را به یک فرصت هنری، فرهنگی، آموزشی و ارتباطی تبدیل کرد و از نتایج آن هم مردم و هم صنعت فیلمسازی را بهره‌مند کرد.
این تهیه کننده سینمای کودک درباره کم‌کاری‌اش در عرصه فیلم‌های کودکان گفت: متاسفانه شرایط ساخت و اکران فیلم‌های کودکان طی چند سال گذشته ضریب ریسک تولید در این عرصه را بسیار بالا برده است. اگرچه اکران موفق فیلم‌های «شهرموشها» و «کلاه قرمزی»، موفقیت‌های قابل اعتنایی را در این زمینه رقم زده‌اند اما اینها استثنائاتی مجزا و پراکنده بوده‌اند که هم برای تولید و هم برای نمایش شرایط ویژه‌ای داشته‌اند و نمی‌توان از آنها بعنوان جریان نظام مندی در سینمای کودک یاد کرد. البته مطمئن هستم تعدادی از فیلمسازان کودک و نوجوان مانند خود من تمایل و انگیزه فعالیت در این حوزه را از دست نداده‌اند و چنانچه با شرایط امنی در اکران مواجه شوند دست به کار خواهند شد.
تهیه کننده "یکی بود ، یکی نبود" در مورد برنامه‌های بعدی خود گفت: یک فیلمنامه عروسکی برای کودکان و یک فیلمنامه زنده- تخیلی برای نوجوانان در "خانه ادبیات و هنر کودکان" آماده ساخت است که یکی از آنها در دوره آقای جلوه نیز در فارابی به تصویب رسید. برای سال ٩٤ ان شاءالله با همکاری مرکز تئاتر کانون پرورش فکری، فیلم-تئاتر «گلنار» را بعنوان یک تئاتر بزرگ روی صحنه خواهم برد، برای این کار در حال صحبت با کامبوزیا پرتوی بعنوان نویسنده و مسعود کرامتی بعنوان کارگردان هستم. سالهاست که دلم می‌خواهد یک تئاتر کودکان از نوعی که بچه‌ها و خانواده‌هایشان برای دیدن آن صف ببندند را تجربه کنم، ضمن آنکه بازسازی قصه «گلنار» در یک اجرای صحنه بنظرم برای کودکان جذاب خواهد بود. اگر شرایط تولید فیلم هم فراهم شود و عمری باقی باشد یک کار سینمایی هم در سال آینده برای کودکان تهیه خواهم کرد. بیش از هروقت دیگر به ساختن آثاری شاد و ایرانی برای کودکان اعتقاد دارم.
رئیس "کانون تهیه کنندگان فیلم ایران" در پاسخ به سئوال خبرنگار ایسنا در مورد شایعاتی که پیرامون مدیرعاملی او در "خانه سینما" این‌روزها مطرح است با خنده ادامه داد: بهترست دوستان نگران نباشند، من مدیرعامل خانه سینما نخواهم شد. البته مدت‌هاست که افراد و صنوف مختلفی درباره این احتمال با من صحبت کرده‌اند اما جواب من به همه آنها این بوده که گزینه‌هایی مناسب‌تر از من برای این کار وجود دارند. در کنار چنین دوستانی که با لطف بسیار از طریق جلسه و تلفن و پیامک سعی کردند مرا به این امر راضی کنند، متاسفانه افرادی هم هستند که از وقوع چنین امری نگران و دست بکار شده‌اند و با تحریک رسانه‌ها و نشریات در اختیار شروع کرده‌اند به طرح و منتفی کردن چنین احتمالی. می‌دانم چنانچه مدیرعامل خانه سینما هرچه زودتر مشخص نشود، این تلاش با بی‌اخلاقی ادامه خواهد یافت و فصلی از تهمت‌ها برای تخریب من آغاز خواهد شد. امیدوارم هیات مدیره جدید در خانه سینما هرچه زودتر انتخاب خوب خود را به جامعه سینمایی معرفی کنند و این قبیل دوستان را هم از تلاش بیهوده‌شان برای به اصطلاح سوزاندن گزینه‌ای چون من معاف کنند. تجربه یکی دو سال اخیر ثابت کرده که برای خدمت به سینمای ایران لازم نیست که کسی مدیرعامل یا عضو هیئت مدیره آن باشد؛ مدیرعامل خانه سینما هرکه باشد، در کنار و در خدمت او و هیات مدیره و همه صنوف سینمایی خواهم بود. برای انجام وظایف صنفی هم همین وظایف مالیاتی سینماگران و ریاست "کانون تهیه کنندگان" برایم کافی است. ریاست "کانون تهیه کنندگان فیلم ایران" را با توجه به شخصیت و جایگاه اعضای آن در عرصه تهیه‌کنندگی در سینمای ملی ایران، با هیچ ریاست دیگری عوض نمی‌کنم.
مرجع : ایسنا
