تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۳/۱۱ ساعت ۱۸:۴۰
کد مطلب : ۲۱۶۸۶۳
برخورد طایفه‌ای با فساد
رضا صادقیان
دادگاه مدیران شرکت نی‌شکر هفت‌تپه برای مرتبه‌ای دیگر نشان داد رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی کشور با مسئله فساد غیر شفاف و طایفه‌ای برخورد می‌کنند. با برگزار شدن هر کدام از دادگاه مفسدان و رانت‌خواران اقتصادی بهانه‌ای یافت می‌شود تا شخصیت‌ها و جریان‌های سیاسی با مخفی شدن پشت رسانه‌ها از وجود فساد در میان مدیران نزدیک به جریان سیاسی حریف رونمایی و در قبال دوستان خود سکوت اختیار کنند.
برای عدهای مسئله فساد اقتصادی بیش از آنکه با موضوعاتی مانند شفافیت، ارایه اطلاعات دقیق و راستی آزمایی گفته‌های متهمان در دادگاه و رسیدگی به وضعیت سایر متهمان و همچنین گره‌گشایی از ارتباطات خاص مدیران ارشد با متهمان فاسد گره خورده باشد در پی یافتن سرنخ‌هایی هستند تا حریف سیاسی را بیش از گذشته به چالش بکشانند.
به عنوان نمونه نگاه کنید به خبرهایی که درباره خواهرزاده‌های معاون اول رییس دولت و متهمان نی‌شکر هفته تپه به رسانه‌ها کشیده و پس از مدتی تکذیب شد. مطرح شده برخی نام‌ها در دادگاه اسدبیگی، سلطان خودرو، متهمان بانک سرمایه، دادگاه مربوط به مفاسد مدیران پتروشیمی، دادگاه قطعات یدکی و. . . کافیست که رسانه‌های نزدیک به دو طیف سیاسی کشور را در مورد آن دادگاه تقسیم‌بندی کنیم.
به سادگی برخی از رسانه‌ها با چشم بستن روی متن اظهارات متهمان از کنار برگزار شدن دادگاه می‌گذرند. عدهای با احتیاط فراوان و ذکر حروف نخست اسم و شهرت سایر متهمان گزارش تهیه می‌کنند، شماری از چهره‌ها و نشریات علیه مطالب مطرح شده در دادگاه اعلام موضع و برخی نیز‌ترجیح می‌دهند درباره هر سوژه‌ای سخن بگویند مگر دادگاه متهمان.
برخوردها، اطلاع‌رسانی و پرداختن به فساد با نگاه طایفه‌ای، قبیله‌ای و خودی و غیر خودی کردن به غیر از آنکه موضوع بسیار مهم فساد ستیزی را در چشم شهروندان بی‌اهمیت خواهد کرد، حاشیه‌ای امن و خوش آب و هوا برای سایر مفسدان اقتصادی هم قبیله در ماه‌ها و سال‌های آتی فراهم می‌سازد. حاشیه امنی که جریان سیاسی برای دوستان خود می‌سازند، در واقع برخورد با چهره‌ها و مدیران سابق و امروز فاسد تنها در صورتی امکان‌پذیر است که از ما نباشند و در جناح مقابل مشغول سیاست‌ورزی بوده‌اند.
اینکه اظهارات برخی متهمان در دادگاه از سوی رسانه‌های نزدیک به طیف‌های سیاسی منعکس نمی‌شود و یا کاملا نادیده گرفته می‌شود حکایت برخورد با مسئله فساد با شکل و محتوای قبیله‌ایی است. نحوه مواجهه جریان‌های سیاسی با متهمان و گزینشی برخورد کردن با مفاسد اقتصادی قطب‌نمای رانت‌خواران برای حرکت‌های بعدی است. آنان به این باور می‌رسند تا زمانی که در یکی از دو جریان سیاسی کشور حضور داشته باشند حداقل در جناح خود از حاشیه امن برخودارند. ستیز با فساد و رانت‌خواری دوست، هم جریانی و تعلق حزبی و طیف سیاسی نمی‌شناسد.
نمی‌توان دم از عدالت‌خواهی، مبارزه با رانت، بیرون راندن مدیران فاسد و پرداخت وام‌های میلیاردی را نادیده انگاشت و همچنان علم مبارزه با فساد اقتصادی را بالا نگاه داشت. در حال حاضر آنچه به عنوان مبارزه با فساد و انعکاس اخبار دادگاه‌های متهمان اقتصادی را در نشریات می‌خوانیم بیش از آنکه بازگو کننده اجرای عدالت و ریشه کن کردن فساد را در دستگاه‌های مختلف به ذهن تداعی کند، روایت مخفی کاری و نادیده گرفتن واقعیت‌های مربوط به فساد اقتصادی است.
دادگاه مدیران شرکت نی‌شکر هفت‌تپه برای مرتبه‌ای دیگر نشان داد رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی کشور با مسئله فساد غیر شفاف و طایفه‌ای برخورد می‌کنند. با برگزار شدن هر کدام از دادگاه مفسدان و رانت‌خواران اقتصادی بهانه‌ای یافت می‌شود تا شخصیت‌ها و جریان‌های سیاسی با مخفی شدن پشت رسانه‌ها از وجود فساد در میان مدیران نزدیک به جریان سیاسی حریف رونمایی و در قبال دوستان خود سکوت اختیار کنند.
برای عدهای مسئله فساد اقتصادی بیش از آنکه با موضوعاتی مانند شفافیت، ارایه اطلاعات دقیق و راستی آزمایی گفته‌های متهمان در دادگاه و رسیدگی به وضعیت سایر متهمان و همچنین گره‌گشایی از ارتباطات خاص مدیران ارشد با متهمان فاسد گره خورده باشد در پی یافتن سرنخ‌هایی هستند تا حریف سیاسی را بیش از گذشته به چالش بکشانند.
به عنوان نمونه نگاه کنید به خبرهایی که درباره خواهرزاده‌های معاون اول رییس دولت و متهمان نی‌شکر هفته تپه به رسانه‌ها کشیده و پس از مدتی تکذیب شد. مطرح شده برخی نام‌ها در دادگاه اسدبیگی، سلطان خودرو، متهمان بانک سرمایه، دادگاه مربوط به مفاسد مدیران پتروشیمی، دادگاه قطعات یدکی و. . . کافیست که رسانه‌های نزدیک به دو طیف سیاسی کشور را در مورد آن دادگاه تقسیم‌بندی کنیم.
به سادگی برخی از رسانه‌ها با چشم بستن روی متن اظهارات متهمان از کنار برگزار شدن دادگاه می‌گذرند. عدهای با احتیاط فراوان و ذکر حروف نخست اسم و شهرت سایر متهمان گزارش تهیه می‌کنند، شماری از چهره‌ها و نشریات علیه مطالب مطرح شده در دادگاه اعلام موضع و برخی نیز‌ترجیح می‌دهند درباره هر سوژه‌ای سخن بگویند مگر دادگاه متهمان.
برخوردها، اطلاع‌رسانی و پرداختن به فساد با نگاه طایفه‌ای، قبیله‌ای و خودی و غیر خودی کردن به غیر از آنکه موضوع بسیار مهم فساد ستیزی را در چشم شهروندان بی‌اهمیت خواهد کرد، حاشیه‌ای امن و خوش آب و هوا برای سایر مفسدان اقتصادی هم قبیله در ماه‌ها و سال‌های آتی فراهم می‌سازد. حاشیه امنی که جریان سیاسی برای دوستان خود می‌سازند، در واقع برخورد با چهره‌ها و مدیران سابق و امروز فاسد تنها در صورتی امکان‌پذیر است که از ما نباشند و در جناح مقابل مشغول سیاست‌ورزی بوده‌اند.
اینکه اظهارات برخی متهمان در دادگاه از سوی رسانه‌های نزدیک به طیف‌های سیاسی منعکس نمی‌شود و یا کاملا نادیده گرفته می‌شود حکایت برخورد با مسئله فساد با شکل و محتوای قبیله‌ایی است. نحوه مواجهه جریان‌های سیاسی با متهمان و گزینشی برخورد کردن با مفاسد اقتصادی قطب‌نمای رانت‌خواران برای حرکت‌های بعدی است. آنان به این باور می‌رسند تا زمانی که در یکی از دو جریان سیاسی کشور حضور داشته باشند حداقل در جناح خود از حاشیه امن برخودارند. ستیز با فساد و رانت‌خواری دوست، هم جریانی و تعلق حزبی و طیف سیاسی نمی‌شناسد.
نمی‌توان دم از عدالت‌خواهی، مبارزه با رانت، بیرون راندن مدیران فاسد و پرداخت وام‌های میلیاردی را نادیده انگاشت و همچنان علم مبارزه با فساد اقتصادی را بالا نگاه داشت. در حال حاضر آنچه به عنوان مبارزه با فساد و انعکاس اخبار دادگاه‌های متهمان اقتصادی را در نشریات می‌خوانیم بیش از آنکه بازگو کننده اجرای عدالت و ریشه کن کردن فساد را در دستگاه‌های مختلف به ذهن تداعی کند، روایت مخفی کاری و نادیده گرفتن واقعیت‌های مربوط به فساد اقتصادی است.
