اضمحلال طبقه متوسط ایرانی

احسان اسیوند
از ابتداي سال جاري كه پس از جلسات فراوان، دستمزدها «به مثقال» اجازه افزايش يافتند، قيمت ها «به خروار» و نشسته بر روي اسبي سركش و مهار نشدني، در حال تاخت و تازند. در اين ميان، سرنوشت محتومِ قشر «فرودست» جامعه كه از پيش معلوم است و جایی است در حد فاصلِ زندگي و فنا. دوستان «سرمايه دار» و لاكچري باز هم، كه هميشه برنده بازي تحريم و تورم هستند و با تبديل سرمايه از طلا به دلار، از دلار به بورس و از بورس به زمين، جوجه‌هاي زيادي براي شمردن در پاييز احتکار کرده‌اند. در كنار همه اينها اما، اين طبقه «متوسط» است كه بايد از اين هرج و مرج، گليمش را از آب بيرون بكشد و ازماراتنِ افزايش قيمت كالاهاي مصرفي، سربلند بيرون بيايد.
 رقابت، رقابت جوانمردانه‌اي نيست؛ چرا كه طبقه متوسط با درآمد ثابت، مثل يك بندباز سيرك در حال تنظيم موجوديِ ته كارت با هزينه‌هاي زندگي است، از اجاره خانه تا خوراک و پوشاک و آموزش؛ هزينه‌هاي كه هر روز آپديت شده و «ميلِ صعود» در سر دارند. با همه اینها، اگر به لطف سياست گذاري دولت و تصميم سازانِ عزيزتر از جان! با همين فرمان پيش برويم، از تقسيم بندي سه گانه بالا، به «سرمايه دار» و «فرودست» مي‌رسيم و طبقه متوسط به سمت پايين دره و شيب منفيِ پُردست‌اندازِ زندگي، رهسپار مي‌شود. 
البته اين تغيير طبقه، به يك باره انجام نخواهد شد و همراستا با تلاطم قيمت‌ها، برخي الگوي مصرف‌شان را تعديل مي‌كنند؛ به اين صورت كه هزينه‌هاي فرهنگي و تفريحي از سبد خانوار حذف مي‌شود و كتاب، مجله، كنسرت، سينما و مسافرتِ سالی یک بار، رنگ و بوي افسانه به خود مي‌گيرد. برخي ديگر، با دوشيفت كار كردن، اسنپ و تپسي و...براي بازگشت به دوران باشكوه بنزين هزارتوماني و دلار چهار توماني، تلاش مي‌كنند؛ اما ناگفته پیداست «این ره که می‌روند به ترکستان است...» و «ترکستان» همان جاست که هفته گذشته «دلار» عشقش کشید در کانال ۱۸ هزار تومان، نزول اجلال کند و «سکه» هم با تابلویِ ۷ میلیون و ۶۵۰ هزارتومان، سوت زنان از کنار بانک مرکزی رد شد!