تاریخ انتشار : ۱۳۹۹/۰۶/۱۱ ساعت ۱۹:۲۵
کد مطلب : ۲۲۹۴۹۱
فایده شرمنده‌گی
رضا صادقیان
در هنگامه بروز بحران عمومی، ناتوانی یک دولت برای حل دشواره‌های گذشته و پیش‌رو و انجام شدن یک فعل با صدها خطای ممکن و هزینه‌های غیر قابل پیش‌بینی، اهل سیاست و صاحبات قدرت برای به دست آوردن دل شهروندان و یا اعتمادسازی به سمت بهره‌جویی از گفتاری آمیخته با معذرت‌خواهی، پوزش خواستن و در نهایت امر شرمندگی می‌روند.
طی چند روز گذشته و به صورت دقیق‌تر یک ماه قبل، ابتدا معاون اول رییس جمهور، سپس رییس سازمان برنامه و بودجه و در نهایت رییس دولت درباره شرمنده بودن و یا نبودن سخن گفتند.
حرف معاون اول درباره سختی‌هایی اقتصادی که به مردم وارد آمده و ریاست سازمان برنامه با ادبیاتی متفاوت ولی در معنا به یک نحو ابراز شده است، اما رییس جمهور در هنگام افتتاح طرح‌های گاز و پتروشیمی پارس جنوبی گفته‌اند «شرمنده مردم نیستیم». البته این سخنان را با ارتباط به افتتاح پروژه‌های گاز و پتروشیمی بیان کردند، ولی در کل می‌توان از سخنان ایشان شرمنده نبودن دولت‌مردان در قبال شهروندان جمهوری اسلامی را برداشت کرد.
فرض کنیم تمام مسئولان اقتصادی، اجرایی و صاحبان کرسی‌های سیاست‌گذاری در دولت درباره افق‌های ترسیم شده و کسب نشده یک به یک و در برنامه‌های تلویزیونی از شهروندان کشور معذرت‌خواهی کنند و یا با چشمانی خیره به دوربین از دشواری‌ها، سختی‌ها و دلایل پر شمار نشدن‌ها بگویند و این همه را با عبارت «شرمنده‌ایم» به پایان برسانند. به نظر می‌رسد این ادبیات تنها برای تلطیف فضای روانی شهروندان صورت می‌گیرد و در عمل و برای مرتبه‌ای دیگر شاهد هیچ کنشی از سوی مدیر مربوطه نخواهیم بود. به عبارتی مشخص‌تر؛ در زمانی که ادبیات معذرت‌خواهی، شرمنده‌گی و پذیرش تقسیر از سوی مسئولان اجرایی به میان می‌آید می‌بایست بعدتر و اندکی پس از اظهار معذرت شاهد استعفاء، کنارگیری از سمت مربوطه و سپردن کار به دست فردی توانمند‌تر در همان جایگاه باشیم، در واقع این همه نه تنها اتفاق نمی‌افتد بلکه همچنان شاهد گرداندن امور به روال سابق هستیم.
شرمندگی و اظهار معذرت از سوی مدیران ارشد و کسانی که توانایی اداره کشور را در خود سراغ داشته‌اند و حال از نشدن‌ها و مشکلات حل ناشده سخن می‌گویند حتی اگر در صدها و هزاران تریبون رسمی و غیر رسمی ابراز شود نه تنها حامل آورده‌ای برای شهروندان نیست، بلکه و بعضا مخاطبان را در مقابل چنین سخنانی به موضع‌گیری‌هایی با ادبیات رادیکال سوق می‌دهد. به عبارتی و از منظر افکار عمومی استفاده از ادبیات شرمندگی دستاوردی به همراه نمی‌‌آورد. برای نمونه می‌توان به پیام کاربران در شبکه‌های اجتماعی نگریست، پیام‌هایی که گاه بسیار خشن و نفی کننده سیاست‌های اقتصادی دولت وقت است، چرا که زندگی مردم به صورت مستقیم تحت تاثیر سیاست‌گذاری‌ها و رفتارهای دولت‌مردان قرار داشته و دارد. اظهار شرمندگی نه تنها فایده‌ای در زندگی و زیست روزمره شهروندان ندارد، بلکه تنها استفاده از عبارت‌هایی است که گفتن و یا نگفتن آنها گره‌ای از دشواری‌های مردم نمی‌گشاید، بنابراین بهتر است به جای حرف‌هایی که با روان مردم بازی کند به سراغ گره‌گشایی و حل گرفتاری‌های اقتصادی باشیم و بی‌تردید تاثیر تغییر ریل‌گذاری سیاست‌های کلان اقتصادی از صدها هزار سخن بهتر از همیشه در زندگی عموم مردم مفید فایده خواهد بود.
در هنگامه بروز بحران عمومی، ناتوانی یک دولت برای حل دشواره‌های گذشته و پیش‌رو و انجام شدن یک فعل با صدها خطای ممکن و هزینه‌های غیر قابل پیش‌بینی، اهل سیاست و صاحبات قدرت برای به دست آوردن دل شهروندان و یا اعتمادسازی به سمت بهره‌جویی از گفتاری آمیخته با معذرت‌خواهی، پوزش خواستن و در نهایت امر شرمندگی می‌روند.
طی چند روز گذشته و به صورت دقیق‌تر یک ماه قبل، ابتدا معاون اول رییس جمهور، سپس رییس سازمان برنامه و بودجه و در نهایت رییس دولت درباره شرمنده بودن و یا نبودن سخن گفتند.
حرف معاون اول درباره سختی‌هایی اقتصادی که به مردم وارد آمده و ریاست سازمان برنامه با ادبیاتی متفاوت ولی در معنا به یک نحو ابراز شده است، اما رییس جمهور در هنگام افتتاح طرح‌های گاز و پتروشیمی پارس جنوبی گفته‌اند «شرمنده مردم نیستیم». البته این سخنان را با ارتباط به افتتاح پروژه‌های گاز و پتروشیمی بیان کردند، ولی در کل می‌توان از سخنان ایشان شرمنده نبودن دولت‌مردان در قبال شهروندان جمهوری اسلامی را برداشت کرد.
فرض کنیم تمام مسئولان اقتصادی، اجرایی و صاحبان کرسی‌های سیاست‌گذاری در دولت درباره افق‌های ترسیم شده و کسب نشده یک به یک و در برنامه‌های تلویزیونی از شهروندان کشور معذرت‌خواهی کنند و یا با چشمانی خیره به دوربین از دشواری‌ها، سختی‌ها و دلایل پر شمار نشدن‌ها بگویند و این همه را با عبارت «شرمنده‌ایم» به پایان برسانند. به نظر می‌رسد این ادبیات تنها برای تلطیف فضای روانی شهروندان صورت می‌گیرد و در عمل و برای مرتبه‌ای دیگر شاهد هیچ کنشی از سوی مدیر مربوطه نخواهیم بود. به عبارتی مشخص‌تر؛ در زمانی که ادبیات معذرت‌خواهی، شرمنده‌گی و پذیرش تقسیر از سوی مسئولان اجرایی به میان می‌آید می‌بایست بعدتر و اندکی پس از اظهار معذرت شاهد استعفاء، کنارگیری از سمت مربوطه و سپردن کار به دست فردی توانمند‌تر در همان جایگاه باشیم، در واقع این همه نه تنها اتفاق نمی‌افتد بلکه همچنان شاهد گرداندن امور به روال سابق هستیم.
شرمندگی و اظهار معذرت از سوی مدیران ارشد و کسانی که توانایی اداره کشور را در خود سراغ داشته‌اند و حال از نشدن‌ها و مشکلات حل ناشده سخن می‌گویند حتی اگر در صدها و هزاران تریبون رسمی و غیر رسمی ابراز شود نه تنها حامل آورده‌ای برای شهروندان نیست، بلکه و بعضا مخاطبان را در مقابل چنین سخنانی به موضع‌گیری‌هایی با ادبیات رادیکال سوق می‌دهد. به عبارتی و از منظر افکار عمومی استفاده از ادبیات شرمندگی دستاوردی به همراه نمی‌‌آورد. برای نمونه می‌توان به پیام کاربران در شبکه‌های اجتماعی نگریست، پیام‌هایی که گاه بسیار خشن و نفی کننده سیاست‌های اقتصادی دولت وقت است، چرا که زندگی مردم به صورت مستقیم تحت تاثیر سیاست‌گذاری‌ها و رفتارهای دولت‌مردان قرار داشته و دارد. اظهار شرمندگی نه تنها فایده‌ای در زندگی و زیست روزمره شهروندان ندارد، بلکه تنها استفاده از عبارت‌هایی است که گفتن و یا نگفتن آنها گره‌ای از دشواری‌های مردم نمی‌گشاید، بنابراین بهتر است به جای حرف‌هایی که با روان مردم بازی کند به سراغ گره‌گشایی و حل گرفتاری‌های اقتصادی باشیم و بی‌تردید تاثیر تغییر ریل‌گذاری سیاست‌های کلان اقتصادی از صدها هزار سخن بهتر از همیشه در زندگی عموم مردم مفید فایده خواهد بود.
۰۰
۱۳۹۹/۰۶/۱۲ ۱۸:۰۰
خود سایت شما که با دیو نمایی رقبای روحانی در سال ۹۲ و۹۶ ُاین جرثومه ناکارامدی وخیانت ودروغ ووادادن به کدخدا رو ُتوی کاسه ملت گذاشتید ُایا حتی همین شرمندگی رو هم اظهار میکنید؟! (369113)
۱۳۹۹/۰۶/۱۲ ۱۹:۲۹
🔹فمینیست های تا به تا!
🔹کسی می تواند توضیح بدهد که چرا جماعت شبه لیبرال، در ماجرای قتل همسر، بر نجات محمد علی نجفی از اعدام مُصر بودند؛
♦️اما در ماجرای قتل رومینا، علیه حکم زندان پدر وی جنجال می کنند و خواستار اعدام او هستند؟! چطور این قدر راحت، حکم قضایی تا به تا صادر می کنند؟
🔹چرا همیشه کُت را با پیژامه را سِت می کنند؛ غالبا هم پیژامه را روی کُت می کشند؟!
♦️البته پوشیدن کُت و پیژامه با هم، تناقض نیست و امکانپذیر است. اما جمع نقیضین در خُلقیات روزمره شبه لیبرال ها و شبه فمینیست ها، پذیرفتنی (369116)
🔹کسی می تواند توضیح بدهد که چرا جماعت شبه لیبرال، در ماجرای قتل همسر، بر نجات محمد علی نجفی از اعدام مُصر بودند؛
♦️اما در ماجرای قتل رومینا، علیه حکم زندان پدر وی جنجال می کنند و خواستار اعدام او هستند؟! چطور این قدر راحت، حکم قضایی تا به تا صادر می کنند؟
🔹چرا همیشه کُت را با پیژامه را سِت می کنند؛ غالبا هم پیژامه را روی کُت می کشند؟!
♦️البته پوشیدن کُت و پیژامه با هم، تناقض نیست و امکانپذیر است. اما جمع نقیضین در خُلقیات روزمره شبه لیبرال ها و شبه فمینیست ها، پذیرفتنی (369116)
۱۳۹۹/۰۶/۱۲ ۱۹:۲۹
نیست.
🔹آنها همواره سنگ دفاع از حقوق زنان را بر سینه می زدند؛ اما همسر نجفی را برای موجه نشان دادن کار قاتل، بی هیچ سندی، بدکاره خوانده و در کنار قتل، مرتکب ترور شخصیت و هتک حیثیت این زن شدند.
♦️همین جماعت، در موارد متعدد دیگر که خیانت زن به همسر اثبات شده بود، از زن مجرم (و غالبا قاتل) دفاع کرده و با بیگناه نمایاندن متهمه، خواستار تبرئه او بودند! (369117)
🔹آنها همواره سنگ دفاع از حقوق زنان را بر سینه می زدند؛ اما همسر نجفی را برای موجه نشان دادن کار قاتل، بی هیچ سندی، بدکاره خوانده و در کنار قتل، مرتکب ترور شخصیت و هتک حیثیت این زن شدند.
♦️همین جماعت، در موارد متعدد دیگر که خیانت زن به همسر اثبات شده بود، از زن مجرم (و غالبا قاتل) دفاع کرده و با بیگناه نمایاندن متهمه، خواستار تبرئه او بودند! (369117)
