بهار نیوز - چالش‌های آموزش مجازی

نوید قائدی
یکی از خبرهای مهم و دردناک روزهای اخیر، خودکشی‌های سریالی میان دانش آموزان نوجوان رامهرمزی در استان خوزستان بوده که موجی از نگرانی را در جامعه ایجاد کرده است.بر اساس گزارشات محلی منتشر شده، شامگاه جمعه ۲۲ آبان ۹۹ دختر ۱۵ ساله‌ی دیگری در رامهرمز خوزستان خود را حلق آویز کرده است. پیش از این خودکشی پر ابهام، طی یک ماه گذشته، ۵ خودکشی مشابه در میان دانش‌آموزان این شهرستان رخ داده است. رستمی رئیس آموزش و پرورش رامهرمز اختلافات خانوادگی، تعصبات کورکورانه، تعرضات فکری و عاطفی و عدم پاسخگویی به نیازها و اقتضائات زیستی را از علت‌های این رخداد تلخ‌ عنوان کرده است.او گفته از ۲۷ هزار دانش آموز رامهرمزی دستکم ۴ هزار دانش‌آموز از داشتن تلفن همراه برای ادامه تحصیل در سال جدید تحصیلی محروم بوده‌اند. وی همچنین به صراحت دلیل خودکشی یکی از دانش‌آموزان دختر را مخالفت خانواده با تهیه تلفن همراه و عدم امکان ادامه تحصیل این نوجوان عنوان کرده است.

بعد از بروز بیماری فراگیر کرونا در اواخر سال تحصیلی گذشته، در چند ماه تابستان زمان کافی فراهم بود تا وزارت آموزش‌وپرورش با بررسی دقیق شرایط جغرافیایی و اجتماعی استان‌های مختلف کشور، وحدت رویه‌ی جامعی برای آموزش کل کشور تدوین نماید. این وحدت رویه باید در قالب تولید محتوای یکپارچه آموزشی و تهیه دستورالعمل‌های ابلاغی جهت اجرا به ادارات کل آموزش‌وپرورش نمود می‌یافت. این روزها نواقص کار در مواردی مانند اعمال سلیقه و عدم آمادگی بسیاری از مدارس کشور جهت اعمال روش صحیح آموزش، مشکلات خانواده‌ها برای ارتباط با مدارس و معلم، حتی کمبود امکانات خانواده‌ها و معلمین هویدا شده است، گرچه بروز این مشکلات به دلیل الزام و نو بودن این روش آموزشی اجتناب‌ناپذیر است اما وزارت مطبوعه با برنامه‌ریزی دقیق می‌توانست حجم این مشکلات را به حداقل برساند.

با توجه به همسان بودن محتوای کتب آموزشی در سراسر کشور بهتر بود وزارت خانه با تشکیل یک گروه قوی آموزشی از معلمان زبده کشور، آموزش زمان‌بندی‌شده و محتوایی دروس را در قالب مولتی‌مدیا باقابلیت پخش در تعداد متنوع‌تری از دستگاه‌های پخش تهیه می‌کرد و البته همین آموزش‌ها را هم در رسانه ملی نمایش می‌داد تا این نوع آموزش به‌راحتی در اختیار کلیه دانش آموزان کشور باشد، مثلاً اگر در خانواده‌ای گوشی هوشمند بود، محتوا در قالب یک لوح فشرده امکان تهیه و پخش بود. حتی در مواردی که امکانات حداقلی فراهم است، معلمان امکان تولید صحیح و باکیفیت دروس را ندارند لذا خانواده‌ها از محتوای ارائه‌شده دروس رضایت ندارند، یا در مواردی گوشی هوشمند فراهم است اما خانواده‌ها نحوه صحیح ارتباط با معلم و مدرسه و کلاس را نمی‌دانند، یا نمی‌توانند موارد خواسته‌شده معلم را تهیه و برگشت دهند.

لذا جای خالی وحدت رویه اقدام معلمین و خانواده‌ها و آموزش صحیح هر دو قشر خالی است، باید وظایف هر دو گروه با محتوایی ساده و جلسات توجیهی ارائه و هماهنگی لازم ایجاد می‌شد. هستند بسیاری از معلمان باسابقه و مسلط که قابلیت تهیه محتوای آموزش صحیح جهت دانش آموزان را ندارند، یا ساعت‌هایی نامناسب جهت ارتباط توسط مدارس در نظر گرفته‌شده که در خانواده‌ها ایجاد اشکال می‌کند. در بعضی از موارد مشاهده می‌شود اصل هدف آموزش به حاشیه رفته و والدین بیشتر غرق ظاهر ماجرا شده‌اند که مثلاً دانش آموزش به هر طریق حتی کذب و نادرست و با تقلب تکلیف را درست ارائه دهد که از دید دیگر خانواده ها عقب نمانند.

البته هنوز هم دیر نشده است، آسیب‌شناسی جدی روش‌های متنوع و متکثر فعلی ضروری است، باید کارگروهی خبره جهت این مهم تشکیل شود، باید محتوای دقیق و سهل و قابل‌ارائه‌ای تهیه و در کل کشور توزیع یا در بانک اطلاعات وزارت قرار گیرد تا قابل بارگیری باشد. این روش می‌تواند زمینه‌ساز اقدامی مثبت جهت آینده باشد که در صورت بروز حوادث غیرمترقبه در بعضی جاها و در مناطق عشایری و کمتر توسعه‌یافته کاربرد داشته باشد تا کیفیت آموزش در این مناطق بالا رود.