بهار نیوز - سبقت شعار از عمل «عدالت‌خواهان»

رضا صادقیان
درباره رویکردهای متفاوت نسبت به مبارزه با فساد اقتصادی نوشته‌های بسیاری از سوی فعالان نزدیک به جریان‌های سیاسی کشور و همچنین آنان که خود را عدالت‌خواه می‌نامند به رشته تحریر درآمده است، اما این همه در هنگامه ورود به فاز عملیاتی به حاشیه رفته و جای آن را مصلحت‌های نابجا گرفته و می‌گیرد.
برخورد با فساد قبیله‌گرایی، مصحلت سنجی، نادیده انگاری در هنگام مشخص شدن فساد، سکوت اختیار کردن و یکی را به عنوان مفسد اقتصادی دیدن و دیگری را ندیدن برنمی‌تابد. نمی‌توان با فساد اقتصادی، اختلاص‌گران، مفسدان اقتصادی و آنان که با صدها ترفند به کسب مال نامشروع اقدام می‌کنند با اغماض برخورد کرد و با در نظر گرفتن مصحلت و سنجش دوری و نزدیکی چهره‌های مفسد اقتصادی به جریان‌ سیاسی مطبوع میزان برخورد با متخلفان را تنظیم کرد. این همه یعنی برخورد نکردن با مفسدان اقتصادی و شعارهای بسیار سر دادن!
طی روزهای اخیر شمار قابل توجهی از روزنامه‌ها، سایت‌های خبری و صفحه‌های مجازی درباره فساد گسترده، ریشه‌دار و بسیار مخرب «برادر معاون اول» رییس جمهور سخن‌ها گفته‌اند، یکی در قالب تیتر و عکس یک این خبر را بازتاب داده است و دیگری از خواب‌های معاون اول و کارهای خلاف قانون بردار ایشان سخن گفته است و... همین رسانه‌ها در هنگام دادگاهی شدن و صدور رای دادگاه برای تخلفات مالی برادر رییس جمهور نیز به درستی سنگ تمام گذاشتند، اگر قرار به نا امن کردن فضای اقتصادی و سیاسی برای اختلاص‌گران مدنظر است در اینجا نیز به درستی عمل کردند. اما این همه تنها به نزدیکان رییس جمهور و معاون اول و سایر دولت‌مردان ارتباط پیدا می‌کند، گویا سیستم فساد یاب این افراد و رسانه‌ها فقط برای برخی چهره‌های سیاسی و اقتصادی فعال می‌شود و در مقابل فساد مالی سایرین و به صورت خاص قائم مقام شهردار اسبق تهران به صورت خودکار خاموش می‌شود!
محدود کردن برخورد با مفسدان اقتصادی دستاوردی به غیر از فساد دوباره به همراه نخواهد داشت. رویارویی با مفسدان دوست و آشنا نمی‌طلبد، دوری و نزدیکی مفسدان به جریان‌های سیاسی می‌بایست بی‌معنا شود و هر زمان که پرونده‌ای از سوی رسانه‌ها و قوه قضاییه مطرح می‌گردد ناظران و آنان که دغدغه اجرای عدالت داشته و دارند باید بدون لکنت زبان درباره ریشه‌های فساد کشف شده سخن بگویند. در غیر اینصورت آنان ناخواسته و یا خواسته به سایر مفسدان اقتصادی پیام دوستی و نادیده انگاری را ارسال می‌کنند. برخورد با فساد اقتصادی در سازمان و نهادهای وابسته به دولت و حتی بخش خصوصی تعارف بردار نیست. فساد مالی از سوی هر فرد و جریانی سیاسی که رخ بدهد، با هر نام و نشانی محکوم است. نمی‌توان ستیز با فساد اقتصادی را براساس شخصیت‌های سیاسی و وام‌دار در ساختار قدرت تعریف کرد. اما آنچه در رسانه‌ها و شبکه‌های اطلاع‌رسانی شاهدش هستیم، دیدن یکی و ندیدن دیگری است! گویا ما با قبایلی روبرو هستیم که فساد قبیله مقابل را به خوبی و کاملا شفاف می‌بینند ولی از دیدن فسادهای مالی اطرافیان با خبر ولی کاملا بی‌خبر نشان می‌دهند.