تاریخ انتشار : ۱۴۰۴/۰۱/۲۶ ساعت ۱۸:۳۱
کد مطلب : ۵۲۵۶۴۶
باخت رسانه‌ای؛ خودکرده را تدبیر نیست!
✍️احمد زیدآبادی
قبل از این بارها نوشته‌ام که جمهوری اسلامی "بازی رسانه‌ای" را به رقبا و دشمنان خود باخته است؛ چون از یک طرف، ده‌ها شبکۀ تصویری داخلی را به انحصار جماعتی در آورده که حرف منطقی و متقاعدکننده‌ای برای افکار عمومی ندارند و به جای جذب مخاطب، آن را فراری می‌دهند و یا به واکنش خصومت‌آمیز می‌اندازد!
و از طرف دیگر، شمار بسیاری از اهل رسانه را چنان آزرده و محدود کرده که مجبور به ترک کشور شده‌اند و در دیار غربت اغلب به دلیل فشارهای اقتصادی با شبکه‌هایی به همکاری برخاسته‌اند که هیچ دغدغۀ بی‌طرفی و انصاف در نشر خبر ندارند و گاه تا حد زردترین رسانه‌های عالم تنزل پیدا می‌کنند. روشن است که مخاطبان بیزار از صدا و سیما، جذب این شبکه‌ها می‌شوند و تحت تأثیر آنان قرار می‌گیرند.
این معادله چگونه قابل تغییر است؟
اول، از طریقِ تغییر ساختار صدا و سیما و مدیران آن به گونه‌ای که در خبررسانی و تحلیل به صورت سازمانی آزاد و حرفه‌ای در آید؟ دل بستن به چنین تغییری فعلاً خیال خام به نظر می‌رسد!
دوم، اجازۀ تأسیس یک شبکۀ خصوصی مستقل و حرفه‌ای که این هم فعلاً خیال خام‌تری است.
سوم، سپردن اختیار و مدیریت یک شبکه از شبکه‌های صدا و سیما به قوۀ مجریه که قادر به ایجاد تحول و جذب مخاطب باشد. این هم که به مثابۀ خرما بر نخیل است!
چهارم، اعلام عفو عمومی برای تمامی روزنامه‌نگاران و اهل رسانه و تضمین امنیت و تسهیل رفت و آمد آنان به کشور تا لااقل ضریب خشم آنان از وضعیت کنونی کاهش یابد و به صورتی متوازن‌تر خبرها را پوشش دهند. این هم که فعلاً خارج از تصور است.
پنجم، رفع ممنوعیت روزنامه‌نگاران و صاحب‌نظران داخلی برای مصاحبه با شبکه‌های خارج از کشور به طوری که صداهای منصف و متوازن هم در سطح وسیع‌تری در ایران شنیده شود. این یکی واقعاً کار ساده و پیش‌افتاده‌ای است اما دریغ از همین هم! بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که خودکرده را تدبیر نیست! خودشان شکست رسانه‌ای را انتخاب کرده‌اند!
قبل از این بارها نوشته‌ام که جمهوری اسلامی "بازی رسانه‌ای" را به رقبا و دشمنان خود باخته است؛ چون از یک طرف، ده‌ها شبکۀ تصویری داخلی را به انحصار جماعتی در آورده که حرف منطقی و متقاعدکننده‌ای برای افکار عمومی ندارند و به جای جذب مخاطب، آن را فراری می‌دهند و یا به واکنش خصومت‌آمیز می‌اندازد!
و از طرف دیگر، شمار بسیاری از اهل رسانه را چنان آزرده و محدود کرده که مجبور به ترک کشور شده‌اند و در دیار غربت اغلب به دلیل فشارهای اقتصادی با شبکه‌هایی به همکاری برخاسته‌اند که هیچ دغدغۀ بی‌طرفی و انصاف در نشر خبر ندارند و گاه تا حد زردترین رسانه‌های عالم تنزل پیدا می‌کنند. روشن است که مخاطبان بیزار از صدا و سیما، جذب این شبکه‌ها می‌شوند و تحت تأثیر آنان قرار می‌گیرند.
این معادله چگونه قابل تغییر است؟
اول، از طریقِ تغییر ساختار صدا و سیما و مدیران آن به گونه‌ای که در خبررسانی و تحلیل به صورت سازمانی آزاد و حرفه‌ای در آید؟ دل بستن به چنین تغییری فعلاً خیال خام به نظر می‌رسد!
دوم، اجازۀ تأسیس یک شبکۀ خصوصی مستقل و حرفه‌ای که این هم فعلاً خیال خام‌تری است.
سوم، سپردن اختیار و مدیریت یک شبکه از شبکه‌های صدا و سیما به قوۀ مجریه که قادر به ایجاد تحول و جذب مخاطب باشد. این هم که به مثابۀ خرما بر نخیل است!
چهارم، اعلام عفو عمومی برای تمامی روزنامه‌نگاران و اهل رسانه و تضمین امنیت و تسهیل رفت و آمد آنان به کشور تا لااقل ضریب خشم آنان از وضعیت کنونی کاهش یابد و به صورتی متوازن‌تر خبرها را پوشش دهند. این هم که فعلاً خارج از تصور است.
پنجم، رفع ممنوعیت روزنامه‌نگاران و صاحب‌نظران داخلی برای مصاحبه با شبکه‌های خارج از کشور به طوری که صداهای منصف و متوازن هم در سطح وسیع‌تری در ایران شنیده شود. این یکی واقعاً کار ساده و پیش‌افتاده‌ای است اما دریغ از همین هم! بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که خودکرده را تدبیر نیست! خودشان شکست رسانه‌ای را انتخاب کرده‌اند!
** ارسال نظر برای اين مطلب در تاريخ ۱۴۰۴-۰۲-۰۲ ۱۸:۲۹ بسته می شود. **
پربيننده ترين مطالب و خبرها
