بهار نیوز - همه‌سيمرغ‌ها را به‌افراطيون مي‌داديد؛ بهترنبود؟

همه‌سيمرغ‌ها را به‌افراطيون مي‌داديد؛ بهترنبود؟

گروه هنري: نحوه برگزاري و خصوصا حوادث عجيب و غريب شب اختتاميه جشنواره فيلم فجر در دولتي كه هنرمندان به آن اميدها بسته بودند، واكنش‌هاي انتقادي و نوميدانه‌ي شديدي را به دنبال داشته است.

به گزارش گروه هنري بهارنيوز، منتقدان خصوصا در پي حذف چند فيلم موفق و مستقل از جشنواره آن هم در پي فشار‌هاي نمايندگان گروه پايداري در مجلس و ديگر افراطيون و گروه‌هاي فشار، و از آن مهمتر حوادث شب گذشته مراسم اختتاميه كه در همان ساعات برگزاري!، دستور به حذف يكي از فيلم‌هايي كه جوايز بسياري را به خود اختصاص داده بود، (عصباني نيستم) داده شد، به شدت از برگزار كنندگان جشنواره سي و دوم انتقاد و به آنان به خاطر اين همه انفعال، عقب نشيني و محافظه‌كاري تاختند.

يكي از هنرمندان حاضر در مراسم ديشب به خبرنگار ما گفت: بنويسيد و هيچ هم نترسيد كه برنده واقعي اين جشنواره را بايد «گروه هاي فشار و افراطي» دانست و حق اين بود كه مسئولان جشنواره پس از اين همه عقب‌نشيني هاي حقارت‌آميز در مقابل خواسته‌‌هاي زورگويانه افراطيون سياسي كه بويي از هنر و سينما نبرده‌اند، سيمرغ بلورين را هم به افراطيون و گروه فشار مي‌دادند كه همه خواسته‌هايشان را به وزارت ارشاد و معاونت هنري و عوامل برگزاري جشنواره ديكته كردند!

وي كه نخواست نامش منتشر شود افزود: مسئولان سينمايي دولت آقاي روحاني حتي اگر يكصدم جسارت و صلابت مديران ارشاد و معاونت سينمايي دولت احمدي‌نژاد را داشتند كه همه تشكل‌ها و مجامع صنفي و حتي «خانه سينما» را مثل آب خوردن تعطيل و هنرمندان را از خانه‌اشان بيرون انداختند، اتفاقات جشنواره اينگونه رقم نمي‌خورد. جشنواره سي و دوم نمايشي از ضعف، ترس و بي‌ايماني به راه و تفكري كه آقايان، دم از از آن مي‌زنند بود كه البته تحت عنوان مصلحت انديشي به سادگي از آن عبور و توجيه‌اش خواهند كرد و در اين ميان امثال درمشيان، اميريوسفي و ... كلا همه ما هنرمندان مستقل مي‌مانيم با آن همه اميدهايي كه داشتيم و ...!

در همين رابطه اميرعباس صباغ در سايت تخصصي (كافه سينما) متعلق به علي معلم كه اتفاقا خود يكي از داوران جشنواره بود، چنين نوشت: اولین جشنواره دولت به اصطلاح اعتدال‌گرا! و نحوه تقسیم جوایز یک افتضاح به تمام معنا بود. یاد آن مناظره معروف آقای روحانی و قالیباف افتادم که آقای رئیس‌جمهور خطاب به رقیب خود گفت: «من به این خاطر مخالف مجوز دادن به دانشجویان بودم، که شما می‌خواستید گازانبری به آنها حمله کنید و ...»

آقایان محترم شتر سواری دولا دولا نمی شود. این چه قایم موشک بازی بود که به راه انداختید و تا آخرین روز جشنواره کش‌اش دادید! اگر از عصبانی شدن جناح مخالفتان آنقدر هراس دارید که حتی جرات نمی‌کنید فیلم مورد تائید خودتان را مثل دیگر فیلم‌های بخش مسابقه به نمایش درآورده، داوری کرده و جایزه دهید، چه اصراری داشتید به قرار دادن «عصبانی نیستم!» در بخش مسابقه!؟!

بهتر نبود همان اول جلوی نمایش فیلم را مي‌گرفتید یا حتی توقیفش مي‌کردید و اصلاحیه های دیگری به آن وارد مي‌کردید که فیلمی خنثی شود؟ واقعا چرا اجازه نمایش این فیلم را در جشنواره صادر کردید که بعد از آن بخواهید نگران آرای بالای مردمی آن باشید و به زحمت بیفتید نمایش های فوق‌العاده فیلم را لغو کنید و یا مسئول محترمتان را به زحمت بیاندارید تا در صفحه فیس بوک خود زمین و زمان را به هم دوخته و با یادداشتی از دوست یونگ شناس! خود، علیه فیلم موضع گیری کند.

یا با حرکتی غافلگیرانه نمایش فیلم در سالن رسانه ها را جابه جا کنید و آن را در خلوت ترین ساعت ممکن آن روز نمایش دهید! و یا نشست پرسش و پاسخ فیلم را کنسل کنید. و بعد خوب و خوش و خرم شعارهای خود را رنگ آمیزی کرده و به خورد مردم دهید. کاش درمیشیان هم همچون آبیار از حمایت امثال ابراهیم حاتمی کیاها برخوردار بود! آن وقت امشب عوامل فیلم او هم روی سن مي‌رفتند و بعد از سپاس از هیات داوران از وی نیز تشکر ویژه مي‌کردند.

پس حق داریم عصبانی شویم، اما مجبوریم مدام به خود تلقین کنیم که «عصبانی نیستم!»، «عصبانی نیستم!»، «عصبانی نیستم!»آقایان! این فیلم برخلاف بسیاری از بسیاری از آثاری که شما بهشان جایزه دادید در خاطر سینمادوستان و نسل جوان این سرزمین باقی خواهد ماند. همان نسلی که به شما امیدوار شده بودند.