به دژاوو اعتقاد ندارید، استقلالی نیستید!

گروه ورزشی: حسرت و ناامیدی، ده‌ها هزار تماشاگر دلواپس، لحظات دلهره انگیز، سکوت وحشتاک در استادیوم آزادی و پیچیده‌تر شدن معادلات قهرمانی. اینها وجه اشتراک عجیب استقلال در یک روز دوشنبه اردیبهشتی از دو دوره متفاوت لیگ برتر است، آن هم با تکرار عجیب وقایع شیرین در هفته بیست و ششم.
گل دقیقه 6 مجید علیاری و بهت و حیرت تماشاگران از بازی دور از انتظار تیم محبوبشان، این ترس و واهمه را در دل آنها انداخته بود که مبادا در این پیچ‌های آخر لیگ، قرار است صدر و قهرمانی را یکجا در سینی گذاشته و به رقیب دیرینه بدهند؟ تیمی که از هفته هشتم همواره رتبه نخست جدول را به خود اختصاص داده بود، به فروپاشی سلطنت خود نزدیک بود.
اما شلیک سهمگین گوستاوو بلانکو در آخرین لحظات بازی، پیام آور شادی برای استقلال بود که آبی پوشان پیش از این و در موقعیت مشابه و به شکل جالب توجهی، آن را تجربه کرده بودند، درست در یک دوشنبه اردیبهشتی و در استادیوم آزادی.
* سکانس اول: دوشنبه 19 اردیبهشت 1401 – هفته بیست و ششم – استادیوم آزادی تهران
پرسپولیس در اصفهان برابر ذوب آهن متوقف شده بود و استقلال می‌توانست با غلبه بر شهر خودرو، اختلاف خود با رقیب سنتی را در صدر جدول رده بندی به عدد 6 برساند. اما هر چقدر که شاگردان فرهاد مجیدی می‌زدند، به در بسته می‌خورد. تیم داود سیدعباسی که برای بقا می‌جنگید، با همین یک امتیاز هم ریشه‌های امید در دلش جوانه می‌زد.

عقربه‌های ساعت اسکوربرد استادیوم آزادی، به دقایق پایانی خود نزدیک می‌شد. ابوالفضل جلالی که از سمت چپ به حرکت درآمده بود، توپ را به روی دروازه ارسال کرد. رودی ژستد با یک پرواز بلند و ضربه سر، توپ را برای آرمان رمضانی کاشت ولی مهاجم بلند قامت آبی‌ها فقط سایه توپ را زد تا به شکلی اتفاقی، امیرحسین حسین زاده صاحب موقعیت شود.
پدیده آن فصل استقلال، با ضربه‌ای آکروباتیک قصد داشت دروازه را باز کند که توپ او پس از برخورد به دست یوسف بهزادی گلر شهرخودرو، به تیرک دروازه خورد و در برگشت به آرمان رمضانی رسید تا شلیک روی پا و پرقدرت این بازیکن، تور دروازه را به لرزه درآورد و استادیوم آزادی به یکباره منفجر شود.

گلی که به مقاومت 88 دقیقه‌ای شهرخودرو پایان داد و استقلالی‌ها جشن قهرمانی را در استادیوم آزادی برگزار کردند. یک پیروزی شیرین و دراماتیک که مسیر قهرمانی را هموار کرد و در نهایت نیز جام با دستان وریا بالا رفت و تیم مجیدی قهرمان شد.
* سکانس دوم: دوشنبه 17 اردیبهشت 1403 – هفته بیست و ششم – استادیوم آزادی تهران
پیروزی پرسپولیس برابر نساجی، آنها را به صدر جدول رده بندی برده بود. برای اینکه استقلال بتواند این عنوان را از رقیب دیرینه خود پس بگیرد، می بایست مقابل ذوب آهن سخت کوش و پرتلاش برنده از زمین خارج می‌شد. اما شوک زودهنگامی که آنها در دقیقه ششم بازی دریافت کردند، کار را برایشان دشوار کرد.
گل مجید علیاری کاملا بازی استقلالی‌ها را تحت الشعاع قرار داد به نحوی که آبی‌ها در خلق موقعیت خطرناک نیز ناکام بودند و هواداران استقلال دائما در ذهنشان، از دست رفتن صدر جدول را تصور می‌کردند که قرار است در یک بازی خانگی، به پرسپولیس تقدیم شود.

اما سوپرگل ماشاریپوف در دقیقه 64، امیدها را به اردوی استقلال برگرداند. آبی‌ها سراپا حمله شده و برای زدن گل دوم تلاش می‌کردند. در این میان، ضدحملات خطرناک ذوب آهن نیز می‌توانست منجر به گل دوم میهمان شود که البته در چند صحنه، بخت با تیم نکونام یار بود.
اعلام 6 دقیقه زمان تلف شده، استقلالی‌ها را امیدوار کرد تا بتوانند در وقت‌های تلف شده صدر را از رقیب پس بگیرند. سه دقیقه از این اوقات نیز سپری شده بود و درست در لحظاتی که کسی امیدی به پیروزی نداشت، یک آرژانتینی به داد آبی‌ها رسید تا یک بار دیگر استادیوم آزادی منفجر شود.
ارسال میلاد فخرالدینی به روی دروازه، پیش از آنکه به آرمان رمضانی برسد، توسط مدافع ذوب آهن دفع شد و توپ مقابل پای جعفر سلمانی قرار گرفت. بازیکن تعویضی نکونام با اثرگذاری روی توپ، آن را به گوستاوو بلانکو رساند که مهاجم آرژانتینی با یک شلیک روی پا و دیدنی، به نحوی دروازه حریف را باز کرد که محسن فروزان تنها فرصت اجرای چالش مانکن را داشت.

این دو گل زیبا توسط دو مهاجم بلند قامت استقلال با فاصله زمانی دو ساله و در هفته بیست و ششم، دژاووی عجیبی برای هواداران آبی پوش بود. تیم فرهاد مجیدی پس از آن گل در مسیر قهرمانی قرار گرفت و فاصله‌اش را با پرسپولیس به عدد 6 رساند. اما امسال رقیب تیم نکونام سرسخت‌تر از لیگ بیست و یکم است و آبی‌ها امیدوارند با حفظ همین فاصله یک امتیازی، عنوان قهرمانی لیگ برتر را از آن خود کنند.