تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۰۲/۰۲ ساعت ۱۲:۰۰
کد مطلب : ۱۲۸۷۴۶
اختلافِ انتخاباتی پایداری‌ها
مصطفی صادقی- روزنامه بهار:
جبهه پایداری حتما یکی از پدیده‌های انتخابات ریاست جمهوری این دوره است. آنها عجیب‌تر از همیشه شده اند؛ از قم یک صدا می‌آید و از تهران یک صدای دیگر. در قم فرمان حمایت از یک کاندیدا از ماه‌ها پیش صادر شده؛ اینجا در تهران اما به طرز شگفت آوری مقاومت هایی وجود داشته است. کاملا محسوس ست که اتفاقات مهمی درباره این جبهه در پیش است. شاید یک پوست‌اندازی تازه در راه باشد؛ شاید همین انتخابات دو دل‌ها را در این تشکل سیاسی به تصمیم‌گیری نهایی نزدیک کند. کسی چه می‌داند شاید پایداری‌ها که در آستانه یک انتخابات به وجود آمده بودند حالا در آستانه انتخاباتی دیگر با سرنوشتی متفاوت مواجه شوند.
حالا سؤال مهم این است که چه اتفاقی در جبهه پایداری رخ داده که به فاصله یک ساعت بیانیه شورای مرکزی توسط دبیر کل جبهه تکذیب می‌شود؟ شاید در سطحی از تحلیل ماجرا با توجه به اینکه هنوزاخبار دقیق از آنچه در جبهه می‌گذرد وجود ندارد بتوان این گمانه‌ها را برشمرد:
1-اگر با دیده خوشبینانه به ماجرا نگاه شود می‌توان گفت که جبهه پایداری برای حمایت از یک گزینه به اجماع رسیده اما بنا نبوده است که در این تاریخ این اعلام، رسانه‌ای شود. کسانی که به چنین ایده‌ای اعتقاد دارند برای خود توجیحاتی را هم ردیف می‌کنند. اشاره آنها به سخنان برخی اعضای جبهه پایداری است که از نظر آیت الله مصباح برای حمایت از یک گزینه انتخاباتی خبر داده اند. آنها همچنین به حضور برخی چهره‌های این جبهه در ستاد انتخاباتی این نامزد نیز برای بیان درست بودن گزاره مدنظر خود اشاره می‌کنند.
این فرضیه می‌گوید که پایداری بنا ندارد حمایت خودش را فعلا به صورت رسمی اعلام کند. دلیلش هم این است که آنها نمی‌خواهند شهره شود که این گزینه توسط پایداری‌ها به عرصه آمده است. آنها می‌دانند چنین گزاره‌ای بار منفی برای این گزینه خواهد داشت چرا که پایداری منتقدان بی شمار و سفت و سختی در میان اصولگرایان دارد. 2- اما در این میان یک گزاره دیگر هم وجود دارد. گزاره‌ای که از وجود اختلافات در میان طیف رهبری پایداری‌ها حکایت دارد. همان اختلافاتی که یکبار موجب پدید آمدن انشعاب و شکل گرفتن شاخه تهران و قم شد و در نهایت به جدایی چند چهره شاخص هم کشیده شد.
این فرضیه می‌گوید حتی با رفتن آن اعضا هم اختلافات به کلی حل نشده است. می‌گویند میان نظر آیت الله مصباح یزدی و شاگردانش در قم با اعضای دیگر اختلاف عقیده وجود دارد. آنها اگر چه در یک مساله یعنی عدم ائتلاف با جبهه مردمی هم نظر بودند اما در مساله‌ای مهمتر، یعنی رسیدن به مصداق شبیه هم فکر نمی‌کردند. کسان دیگری از پایداری هم حرف‌های زده بودند شبیه همین حرف‌های مصباح یزدی؛ از جنس سخنانی که حاکی از عدم تمایل برای ائتلاف بود. یک سؤال تعیین کننده، که پاسخ آن می‌تواند تصویر کاملا روشنی از آنچه این روزها در پایداری رخ می‌دهد را نمایان کند. سکوت سنگین آنها در این چندهفته اخیر، بسیار غیر منتظره، عجیب و خارج از روال موجود است.
به نظر می‌رسد همین‌جا باید یک فرضیه تازه را مطرح کرد؛ دوران جدید برای پایداری‌ها شروع شده است. اختلاف احتمالی بر سر هر چه که باشد این تنها یک بهانه است. کسانی می‌مانند و کسان دیگری دوباره می‌روند؛ ریزشی در راه و زایشی در پیش است. بهار 96؛ زمان ظهور پایداری جدید است. یک جبهه با مختصات جدید؛ باید دید کدام طیف قدرت بیشتری می‌گیرد؛ تهرانی‌ها یا قم نشین‌ها.
جبهه پایداری حتما یکی از پدیده‌های انتخابات ریاست جمهوری این دوره است. آنها عجیب‌تر از همیشه شده اند؛ از قم یک صدا می‌آید و از تهران یک صدای دیگر. در قم فرمان حمایت از یک کاندیدا از ماه‌ها پیش صادر شده؛ اینجا در تهران اما به طرز شگفت آوری مقاومت هایی وجود داشته است. کاملا محسوس ست که اتفاقات مهمی درباره این جبهه در پیش است. شاید یک پوست‌اندازی تازه در راه باشد؛ شاید همین انتخابات دو دل‌ها را در این تشکل سیاسی به تصمیم‌گیری نهایی نزدیک کند. کسی چه می‌داند شاید پایداری‌ها که در آستانه یک انتخابات به وجود آمده بودند حالا در آستانه انتخاباتی دیگر با سرنوشتی متفاوت مواجه شوند.
حالا سؤال مهم این است که چه اتفاقی در جبهه پایداری رخ داده که به فاصله یک ساعت بیانیه شورای مرکزی توسط دبیر کل جبهه تکذیب می‌شود؟ شاید در سطحی از تحلیل ماجرا با توجه به اینکه هنوزاخبار دقیق از آنچه در جبهه می‌گذرد وجود ندارد بتوان این گمانه‌ها را برشمرد:
1-اگر با دیده خوشبینانه به ماجرا نگاه شود می‌توان گفت که جبهه پایداری برای حمایت از یک گزینه به اجماع رسیده اما بنا نبوده است که در این تاریخ این اعلام، رسانه‌ای شود. کسانی که به چنین ایده‌ای اعتقاد دارند برای خود توجیحاتی را هم ردیف می‌کنند. اشاره آنها به سخنان برخی اعضای جبهه پایداری است که از نظر آیت الله مصباح برای حمایت از یک گزینه انتخاباتی خبر داده اند. آنها همچنین به حضور برخی چهره‌های این جبهه در ستاد انتخاباتی این نامزد نیز برای بیان درست بودن گزاره مدنظر خود اشاره می‌کنند.
این فرضیه می‌گوید که پایداری بنا ندارد حمایت خودش را فعلا به صورت رسمی اعلام کند. دلیلش هم این است که آنها نمی‌خواهند شهره شود که این گزینه توسط پایداری‌ها به عرصه آمده است. آنها می‌دانند چنین گزاره‌ای بار منفی برای این گزینه خواهد داشت چرا که پایداری منتقدان بی شمار و سفت و سختی در میان اصولگرایان دارد. 2- اما در این میان یک گزاره دیگر هم وجود دارد. گزاره‌ای که از وجود اختلافات در میان طیف رهبری پایداری‌ها حکایت دارد. همان اختلافاتی که یکبار موجب پدید آمدن انشعاب و شکل گرفتن شاخه تهران و قم شد و در نهایت به جدایی چند چهره شاخص هم کشیده شد.
این فرضیه می‌گوید حتی با رفتن آن اعضا هم اختلافات به کلی حل نشده است. می‌گویند میان نظر آیت الله مصباح یزدی و شاگردانش در قم با اعضای دیگر اختلاف عقیده وجود دارد. آنها اگر چه در یک مساله یعنی عدم ائتلاف با جبهه مردمی هم نظر بودند اما در مساله‌ای مهمتر، یعنی رسیدن به مصداق شبیه هم فکر نمی‌کردند. کسان دیگری از پایداری هم حرف‌های زده بودند شبیه همین حرف‌های مصباح یزدی؛ از جنس سخنانی که حاکی از عدم تمایل برای ائتلاف بود. یک سؤال تعیین کننده، که پاسخ آن می‌تواند تصویر کاملا روشنی از آنچه این روزها در پایداری رخ می‌دهد را نمایان کند. سکوت سنگین آنها در این چندهفته اخیر، بسیار غیر منتظره، عجیب و خارج از روال موجود است.
به نظر می‌رسد همین‌جا باید یک فرضیه تازه را مطرح کرد؛ دوران جدید برای پایداری‌ها شروع شده است. اختلاف احتمالی بر سر هر چه که باشد این تنها یک بهانه است. کسانی می‌مانند و کسان دیگری دوباره می‌روند؛ ریزشی در راه و زایشی در پیش است. بهار 96؛ زمان ظهور پایداری جدید است. یک جبهه با مختصات جدید؛ باید دید کدام طیف قدرت بیشتری می‌گیرد؛ تهرانی‌ها یا قم نشین‌ها.
