اشتباه نکرده‌ایم که پشیمان باشیم

رضا صادقیان
ساختن کلید واژه «من از رای‌ام پشیمانم» و «اشتباه کردم به روحانی رای دادم» در شبکه‌های اجتماعی در واکنش به برخی سیاست‌ها و موضع‌گیری دولت‌مردان دولت فعلی در روزهای اخیر قبل از آنکه بازگو کننده بازگشت از یک تصمیم باشد، موضع‌گیری و بروز واکنش از روی هیجان است. هیجانی که به آسانی سبب می‌شود از مهم‌ترین تصمیم سیاسی که می‌توانستیم در طول یک‌سال بگیریم و انتخاب روش متمدنانه و کم هزینه در عرصه سیاسی، ابراز ندامت کنیم.
مسئله این موضع‌گیری‌های احساسی ریشه در نگاه رمانتیک ما به مسایل اجتماعی و خصوصا سیاسی دارد.

حتی نگاهی که به رای خودمان داریم. نگرشی که برمبنای آن گمان می‌کنیم گاه با رفتن یکی و آمدن دیگری می‌توانیم بهشت برین را برای شهرستان، شهر و استان محل زندگی خود بسازیم. در بسیاری از مواقع باور داریم از این به بعد در بر روی پاشنه‌ای متفاوت چرخ خواهد خورد و... یا اینکه باور داریم در فلان شهر همه چیز گل و بلبل است و از صبح تا پاسی از شب بلبلان در حال نوایی سرخوش سردادن هستند ولی در شهر ما به دلیل وجود مدیران پروازی و یا کار نابلد و یا داشتن نگاه منفی رئیس دولت به شهر ما هیچ وقت موفق نمی‌شویم صدای خوش پرندگان نغمه‌نواز را بشنویم! کاری هم نداریم که به صورت سلسله‌وار سیاست‌ها شهرها تابع سیاست‌های استان و استان تابع و کارگزار سیاست‌های ابلاغی مرکز و یا همان تهران است، اساسا در چنین نگاهی ساختارها و نهادهای موجود جایشان را به بازی و قدرت افراد می‌دهند و بس، در صورتی که شناخت نهادها از این رو مهم است که قدرت افراد را براساس قدمت و جایگاه نهادها تعریف کنیم و نه برعکس.

چه بسا افرادی هوشمند و توانا در دوره‌هایی در نهادهایی قرار گرفته‌اند که حتی از قدرت فرمان‌راندن به راننده خود عاجز بودند! واکنش‌های شکل گرفته در شبکه‌های اجتماعی از سوی شماری از کاربران با شناسه‌های جعلی و یا سودجویی برخی صفحه‌هایی که دقیقا مشخص است کدامین هدف را برای سال‌های آینده دنبال می‌کنند و دایم بر طبل ناامیدی و افسوس می‌کوبند و به گزینه‌ای کمتر «رئیسی»ها دل‌خوش نیستند، نشان از آن دارد که اینان دو هدف را دنبال می‌کنند. نخست فضایی دلسرد کننده و ناامید را به بخش‌هایی از جامعه تزریق کنند. 

دوم اینکه میوه مورد علاقه خود را در چنین وانفسایی به مخاطب عرضه و آن چه را در علاقه دارند پا پهن کردن تور از دل جامعه و واکنش‌های مردم صید کنند..شوربختانه بسیاری از کاربران شبکه‌‌های اجتماعی و کسانی که با نگاهی ساده شده به حسن روحانی رای دادند و یا از او توقع‌های نادرستی داشتند، حال در همراهی با گروهی که آگاهانه در پی ناامیدی مردم برآمده همراهی و از رای خود اظهار پیشمانی می‌کند! چنین واکنشی به غیر از اینکه به سیاست رمانتیک‌وار دلخوش کرده‌اند، نشانه‌ای دیگر به همراه ندارد. سیاست و سیاست‌ورزی به معنای عام آن زیست در دنیای واقعی است و نه دل بستن به آرمان‌های دست نیافتنی.

مهمترین مسئله که می‌بایست به آن دقت شود، اینجاست. ما رای دادیم که بخش‌هایی از این ساختار مورد اصلاح و‌ ترمیم واقع شود. رای ما نشانه روشن اصلاح‌طلبی و انتخاب روش اصلاح بود و نه انقلاب. قرار نبوده و نیست که با یک رای و انتخاب فردی از میان کاندیدای موجود کلیت نظم را  با چالش و نفی روبه‌رو کنیم، زنهار از این روش‌ها. اگر  کسی چنین ذهنیتی را برای خودش و اطرافیانش‌ترسیم کرده، سخت در اشتباه بوده است. راه اصلاح و اصلاح‌طلبی از مسیر نقد، بازخوانی سیاست‌های گذشته و دوری جستن از رفتارها تند و رادیکال است و نه حذف کردن هر شخصیتی که مطلوب ما نبود. نقد جریان اصلاحات به روحانی و سیاست‌های او آگاه کردن اوست از راهی که رفته و مسیری که در آن قرار گرفته است، این نقد هیچ وقت به منزله نفی و اظهار ندامت از رای 29 اردیبهشت ماه سال جاری به ایشان نبوده است. لطفا مباحث سیاسی، اجتماعی را به شکل رومانتیک نگاه نکنیم، در ضمن حرف و خواسته‌های خویش را به عنوان مطالبات واقعی مردم در شبکه‌های اجتماعی جار نزنیم. اصلاح‌طلبی مطالبه‌ای آرام، پیوسته و دائم است، قرار نیست با این زودی مطالبات حقیقی را بر زمین بگذاریم و از رای خود پشیمان شویم. ندامت از رای یعنی میدان را برای دیگران خالی کردن.