ملوان، تاکتیک تارتار منهای شیمی سیروس

گروه ورزشی:فریادهای خشمگینانه مهدی تارتار بعد از بازی پرسپولیس، آخرین پرده از یک نمایش جذاب در انزلی بود.به گزارش “ورزش سه”، ۲۴ ساعت پیش از بازی و در حالی که هنوز دقایقی به شروع نشست مطبوعاتی پرسپولیس و ملوان باقی‌مانده، مهدی تارتار به زمین چمن سر می‌زند تا کیفیت آن را مشاهده کند. او به مسئولان تاکید کرده بود که برای این بازی چمن هموار، کوتاه و مناسبی را میخواهد تا شاگردانش نمایش موردنظر را ارائه کنند و چمن سن سیروس نیز به نظر تقریبا به شرایط ایده‌آل رسیده بود.

سن سیروس نامی است که هواداران ملوان روی این ورزشگاه گذاشته‌اند، با الهام از ورزشگاه خانگی تیم میلان و البته به یاد اسطوره شهر، سیروس قایقران. رسانه‌ها ضریب نفوذ جالبی در شهر دارند، بنابراین دقایقی بعد از پایان نشست خبری صحبتهای سرمربی بازتاب جالبی در میان هواداران دارد: واقعا گفته برای سه امتیاز وارد زمین می‌شویم؟

دلخوشی دیگری هم در انتظار هواداران ملوان بود. زمانی که آنها بازیکنان را در داخل زمین دیدند و درگوشی روی سکوها به یکدیگر گفتند بالاخره اسپانسر گرفتیم! این دستاوردی مهم برای تیمی است که بدون مشکلات مالی می‌تواند کارهای بزرگی انجام دهد.

ملوان فصل گذشته با تیم تازه صعودکرده سه شکست مقابل پرسپولیس و استقلال ثبت کرد اما حالا رویاهای بزرگ‌تری را در سر می‌پروراند و به تیمی جاهطلب تبدیل شده. شب بازی برای طرفداران قوی سپید با همان رویا به پایان می‌رسد که آیا تیم محبوبشان می‌تواند مقابل پرسپولیس نمایش مورد ادعا را ارائه کند یا خیر.

همه چیز تحت‌تاثیر فوتبال و ملوان است. پرچم‌ها به بالای خانه و مغازه زده شدند و دست‌فروش شال و شیپور می‌فروشند. اول هفته است اما کاسب‌ها می‌گویند امروز تا دو بعد از ظهر هستیم، بعدش فوتبال.ترافیک لحظه به لحظه شدیدتر می‌شود. چهار خیابان اطراف ورزشگاه را بسته‌اند و در این محیط اینترنت هم چندان کیفیت خوبی ندارد. انزلی شهر بزرگی نیست و با بستن چهار خیابان، کل شهر بند می‌آید طوری که برای رفتن از ترمینال به پاسداران باید بیش از یک ساعت در ترافیک بمانید.پشت چراغ قرمز طرفداران ملوان خودنمایی می‌کنند. با پیراهن کلاسیک یا کیت جدید، هرکسی نشانه‌ای از قوی سپید را در دست و برتن دارد و به سمت ورزشگاه می‌رود.
 
ظهر روز بازی - نزدیک به سن سیروس
فضای خیابان‌های اطراف عالی است. دیروز برخی کاسب‌ها می‌گفتند می‌ترسیم بگوییم پرسپولیسی هستیم که شیشه مغازه را بیاورند پایین اما در اطراف ورزشگاه چیزی جز رواداری دیده نمی‌شود. تنها ۴۵۰۰ بلیت فروخته شده اما اغراق نیست اگر بشنوید دو سه برابر این تعداد روز گذشته در اطراف ورزشگاه مشاهده شدند.ورودی جایگاه زنان در کنار مدرسه مفتح است. به آنها گفته بودند ساعت ۲ اینجا باشید اما پیش از آن تمام ظرفیت قسمت زنان پر شد، اغلب با کسانی که بلیت اینترنتی نداشتند و از باشگاه، اداره ورزش یا هیئت فوتبال بلیت کاغذی گرفتند.ساعت سه بعد از ظهر جمعیتی باورنکردنی از زنان پشت درهای بسته حضور دارند. تعداد آنها به بیش از هزار نفر می‌رسد، جالب اینکه اغلب بلیت اینترنتی خریدند اما مشخص نیست که چه کسانی روی صندلی خریداری‌شده انها نشسته‌اند.

لحظاتی مانده به بازی - تاریک‌خانه استادیوم
آیدی کارت خبرنگاری و کاور عکاسی به کار نمی‌آید، باید اصرار کنی و پاهایت را روی زمین بکوبی تا بگذارند وارد ورزشگاه شوی. بی‌نظمی قابل انتظاری بر محیط حکمفرماست، جایگاه خبرنگاران به جایگاه میهمانان ویژه تبدیل شده و ناظر بداخلاق بازی هم نامحترمانه، بی آنکه پیگیر جایگاه خبرنگاران باشد، از یگان ویژه میخواهد تا خبرنگاران را به بیرون هدایت کنند.

اگر خبرنگاری باشید که در تونل تاریک ورزشگاه مانده و می‌تواند مکالمات رختکن را گوش کند، احتمالا دوست دارید تا همیشه آنجا باشید. دستور یحیی و تارتار فشار از بالا و پرس است، به نظر ادعای دیروز درست بوده و هر دو تیم برای سه امتیاز وارد زمین می‌شوند.

سوت شروع - انزلی بی‌قراره
از همان ابتدا هر دو تیم هجومی شروع می‌کنند اما موقعیت‌ها اغلب برای ملوان است. نیمه نخست با تساوی به پایان می‌رسد و در شروع نیمه دوم شاگردان تارتار بیشتر موقعیت می‌سازند.محمدرضا سلیمانی ضربه سر را در بهترین موقعیت ممکن هدر می‌دهد. هواداران تیم خود را باور کرده‌اند، مردان میگویند «ملوان گل بزن» زنان پاسخ می‌دهند: «انزلی بی‌قراره».

ملوان یک نیروی ویژه اجتماعی را همراه خود داشت که شرایط را به سود این تیم می‌کرد.
تیم سه موقعیت مطلوب دیگر می‌سازد که آخری افسوس بیشتری به همراه دارد. در موقعیت پنج به یک بیرانوند خروج می‌کند و کار را برای تیمش در می‌آورد. صفر صفر - صدر در انزلی از دست می‌رود اما ممکن بود حتی این یک امتیاز هم به پرسپولیس نرسد.

برداشت آخر - داد و بیداد در رختکن
برای حضور در میکسدزون و نشست خبری راهی نیست جز اینکه از کنار رختکن ملوان بگذرید. در همین حین صدای مهدی تارتار به گوش می‌رسد، صدای بلندتر از همیشه. فریاد بر سر بازیکنانی است که موقعیت‌ها را از دست دادند: چرا خودتان را باور ندارید؟

او که همیشه علاقه زیادی داشته تا پرسپولیس را شکست دهد، سرخپوشان را از صدرنشینی باز داشت اما می‌توانست به سه امتیاز هم برسد. تارتار در نشست خبری به خودباوری اشاره می‌کند و در عین حال از هواداران می‌خواهد روی تیم فشار نیاورند و اجازه بدهند بازیکنان همینطوری کار را پیش ببرند.
تیم او  یک لیدر یا یک قوی قدرتمند کم دارد. یکی مثل سیروس قایقران، لشگر یک تنه این بازیهای سخت.

گرچه شاید تارتار که امسال از حضور در انزلی به وجد آمده، دوست دارد این موقعیت مطلوب را با ابد کش بدهد. تیمی نسبتا جوان، هواداران علاقمند و مهمان‌نواز،  باشگاهی که هنوز درگیر مشکلات مالی همیشگی نیست و حتی از اسپانسر اختصاصی رونمایی کرد، مدیرانی که با او همراهند و ورزشگاهی که به نام الگوی فوتبالی اوست. شاید هم با خودش فکر می‌کند مگر ممکن است؟