نقطه عطفی دیگری را از دست ندهیم

سهیل فارسی

---

گروه سياسي: حسن روحانی نخستین رئیس‌جمهوری ایران است که قبل از رسیدن به این مقام، تجارب توام انقلابی، سیاسی، اجرایی، قانون‌گذاری و دیپلماسی داشته است. او از سالهای ابتدای انقلاب در بطن و متن قضایای کشور بوده و از نزدیک، آزمون و خطاهای جمهوری اسلامی را دیده است. نخستین رئیس‌جمهوری است که در مرکز استرتژیک مجمع تشخیص با همفکران و همکاران خود کار پژوهشی در باب توسعه و توسعه یافتگی انجام داده است.

او از مشاورین اقتصادی و سیاسی خوبی بهره می‌برد و برخلاف رئیس‌جمهور سابق و همانند رئیس جمهور اسبق شمرده شمرده و حساب شده سخن می‌گوید و بازی سیاست را به قاعده می‌کند. او نخستین رئیس‌جمهوری است که در قم فقه و در اسکاتلند حقوق خوانده است. نخستین رئیس جمهوری ایران است که معممِ دیپلمات است و او نخستین رئیس جمهوری است که کشور را در بدترین شرایط خود در پس از جنگ سخت تحمیلی تحویل گرفته و میراث دار "رکود تورمی" دولت احمدی‌نژاد و حامیان اش بوده است.

او در شرایطی که سعی می‌کرد کشور را از موضوع هسته ای نجات دهد و قطار ایران را به ریل اصلی خود بازگرداند مورد طعن و توهین عده ای قرار می‌گرفت که از قضاء خود پدیدآورنده چنین وضعی برای این ملک و ملت بوده‌اند و این از عجایب عالم وجود و تاریخ است! حامیان دولت سابق که الحق و الانصاف در حمایت و یاری آن دولتِ پاکدست! سنگ تمام گذاشته و درباره رئیس جمهورش نهایت غلو را کردند تا خاکستر زیر آتش را پنهان کنند و همه چیز را خوب و آرام نشان دهند اما با روی کارآمدن دولتی معتدل و میانه رو ناگهان همه‌ی دستاوردهای خود را در خطر دیده و تا توانستند در راهی درست و برد- برد خلل ایجاد کردند.

آیا ما بین خود و خدا می‌توانیم جوابگوی آنهمه تباهی ثروت ملت ایران در دولتهای نهم و دهم باشیم و نه تنها از ملت بابت چنین گناهی عذرخواهی نکنیم بلکه متهورانه به دولت منتخب آن بتازیم؟ آیا ما مدعیان متعصب که فضای کشور را پر از ناب‌ترین مفاهیم دینی کرده‌ایم اعتقادی هم به "و من مثقال ذره شرا یره" داریم؟ روحانی شاید آن فرد و برجام آن نقطه عطفی باشد که هر ایرانی مسلمان و غیرمسلمان برای توسعه و ترقی کشورمان انتظار آن را می‌کشید و برای فرارسیدن چنین وقتی لحظه شماری می‌کرد.

برای توسعه و ترقی کشورمان بزرگان زیادی همچون قائم مقام فراهانی‌ها، امیرکبیرها و ... را از دست داده‌ایم و همچنین نقاط عطفی همچون مشروطه، انقراض قاجار، نهضت ملی شدن نفت، انقلاب اسلامی و ... را از سر گذارندیم اما توسعه و ترقی نیافتیم و وارد در مردم سالاری نشدیم. ما دیگر نباید مردانی همچون "روحانی و ظریف" و نقطه عطفی دیگر بنام "برجام" را هم از دست بدهیم و باز توسعه و ترقی نیابیم و وارد در سرزمین مردم‌سالاری که آرمان دو انقلاب مشروطه و اسلامی بوده است نشویم. حیف است....

عزت ملت ها و دولت ها امروز تنها به یک چیز است و آن مولفه، " اقتصادی پویا، کارآمد و مولد" است. در نظام بین الملل این ثروت است که قدرت و احترام می آورد و نه درشت گویی و سخنرانی. اینکه ما گمان کنیم با یک عبارت یا یک اقدام، دنیا را مبهوت کرده‌ایم و احترام و عزت را از "درشت گویی و موشک" بدست آورده ایم مشخص است که آگاهی کافی را از واقعیات دنیا نداریم.

قطع رابطه کشورهای فقیر، اقدام دولت‌های عربی و بیانیه ضدایرانی سازمان همکاری اسلامی این موضوع را برای عده ای ثابت کرده است که درشت‌گویی و سخنرانی‌های آتشین و یا اقدامات متهورانه و غیرعقلانی نه تنها منافع ملی و اسلامی ما را تامین نمی‌کند بلکه منجر به انزوا و بی‌احترامی سایر دولتها و ملتها به کشورمان می‌شود.

نمی خواهيم صرف سفر رئیس‌جمهور به اروپا را نشانه عزت و احترام کشور بدانيم که علی القاعده اینگونه است و دولت محترم نیز این اقدامات را در ادامه دیپلماسی فعال خود در تعامل با دنیا و ادامه بازی برد – برد در بخش اقتصادی انجام می‌دهد اما وقتی با منش و روش دولت سابق در جهان مقایسه می‌کنيم در می یابيم که چگونه می‌توان یک شبه ملتی را عزیز کرد. دولت یازدهم می‌تواند در نقش یک منجی برای ایران عزیز ظاهر شود و برجام داخلی را نیز صبورانه دنبال کند تا ایران مظلوم در مسیر توسعه قرار گرفته و با کمک خداوند وارد در سزمین مردم سالاری شود که والعاقبه للمتقین.