نامه یک نسل سومی به باران کوثری

این روزها در کنار هجمه های برخی از رسانه ها و سایت های شناخته شده، اقدامات نسنجیده مخالفان فکر و اندیشه تو باعث شده تا بار دیگر نام تو، همانند گذشته بر زبان هم نسلی هایت جاری باشد. آنهایی که با تو مخالفت می کنند و سعی می کنند جلوی اجراهای تو را بگیرند، نه مخالف هنر و بازی تو، بلکه مخالف روحیه آزاداندیشی و استقلال طلبی تو هستند و نمی پسندند که تو هنرمند باشی، محبوب باشی و همراه آنان که نباشی هیچ، معترض به آنها و منتقدشان هم باشی، حتی اگر اعتراض تو و انتقاد تو با رعایت همه موازین قانونی باشد، آنگونه که تا کنون نیز چنین بوده است.

اصلا مسئله فراتر از این ها هم هست. مسئله این برخی ها، تنها تو نیستی . کلا با استقلال رای ما نسل سومی ها و حضور آگاهانه در عرصه جامعه مشکل دارند. یادت هست ۱۳ سال قبل وقتی در همایش بچه های زمین سلام، دور هم جمع شدیم تا از صلح و گفتگو و جامعه مدنی سخن بگوییم چگونه در رسانه هایشان به ما توهین می کردند و علیه ما مطلب می نوشتند؟ یادت هست بقول خودت نیایش های پاک و صادقانه ما را هم به تمسخر می گرفتند؟
مسئله دقیقا همین است که ما مسئولیت اجتماعی برای خودمان قائل نشویم چرا که بقول دکتر شریعتی، روشنفکران، درد جامعه را دارند و با قدرت، هم پیوند نمی شوند.
حالا هم هنرمند خوب، روزنامه نگار خوب، شهروند خوب و کلا انسان خوب از نظر اینها، کسانی اند که همراه آنها باشند و یا لااقل سرشان در لاک خودشان باشد و مسئولیتی اجتماعی برای خود قائل نباشند.

اما اینک چه اتفاقی می افتد؟ آیا تو محبوبتر می شوی یا آنها؟ هنرمند آگاه و منتقد محبوب می شود یا آنها که خود را در مقابل علاقمندان به هنر و نمایش قرار دادند؟ حالا مردم درباره تو چه فکر می کنند و درباره آنها چه فکر می کنند؟ گفتم شاید ناراحت شده باشی، بهم ریخته باشی و... که اگر شده باشی هم حق داری اما ناراحت نباش. آنهایی در ذهن مردم و خاطره مردم جاویدانند که در کنار مردم باشند و آلوده به قدرت نشوند.

تو همچنان دوست و رفیق و یار وفادار نسل سومی ها هستی. این رویدادها، تنها و تنها تو را محبوبتر می کند و دوستانت می دانند که تو هنوز نسل سومی هستی. این روزها می گذرد و احتمالا برخی ها متوجه تاثیر منفی رفتارهای شان می شوند و کمتر موجبات بدنامی خودشان را فراهم خواهند کرد چون احتمالا متوجه خواهند شد که مردم نمی پذیرند آنها، از هر روشی برای به تمکین وا داشتن هنرمندان استفاده کنند تا بگویند آنچه را آنها می خواهند و بیندیشند آنگونه که آنها می خواهند. خداوند انسان ها را آزاد آفریده است و آزاداندیشی، پاسداشت این نعمت خدادادی است و هرآنچه خلاف آن باشد کفران این نعمت است.

آنهایی پاسخی برای مردم ندارند که بخاطر چند انتقاد یک هنرمند از هر ابزار و روشی –بویژه قدرت در اختیارشان- استفاده می کنند تا او را وادار به سکوت و انزوا و شاید هم همراهی کنند. آنهایی برای مردم پاسخی ندارند که قدرت تحمل شنیدن نظرات مخالفان شان را ندارند. اما بی شک تو صحنه را خالی نخواهی کرد و چه بسا این رفتارها، تو را در ایفای مسئولیت های اجتماعی ات مصمم تر کند و البته خواسته دوستان هم نسلی ات از تو جز این نیست.
امیدوارم که همیشه موفق و پیروز باشی.