تاریخ انتشار : ۱۳۹۲/۱۱/۱۱ ساعت ۱۱:۰۷
کد مطلب : ۳۰۱۵۴
اقدامی نکردید که تا این حد بی‌پروا شدند!
حاشیه‌نگاری بر رویدادهای عجیب فوتبال ایران
گروه ورزشی: واقعیت ماجرا این است که روند افشاگری‌ها و برخورد‌ها با مفاسد در فوتبال ایران، نشان می‌دهد که گویا هیچ عزم جدی برای این مسأله وجود ندارد؛ چه در میان مسئولان فوتبال ایران که کارکردشان نشان می‌دهد تا اتفاقی رسانه‌ای و افکار عمومی از آن آگاه نشو‌د، همواره به فکر مصلحت هستند و چه در میان اهالی فوتبال که تا منافعشان به خطر نیفتد حقایق را نمی‌گویند.
سايت تابناك نوشت: ماجرای راه‌آهن و محسن قهرمانی، سخنان امیر عابدینی درباره پیشنهاد یک و نیم میلیاردی برای جابجایی رده تیمش در لیگ برتر و اکنون حرفهای جواد نکونام درباره نقش داشتن یک دلال قدرتمند در تیم استقلال، همه و همه بخش‌هایی از مهم‌ترین ماجرای‌های فساد در فوتبال ایران هستند که به طرز عجیبی در همه آن‌ها، گویا هیأت رسیدگی به تخلفات حرفهای از ماجرا خبر داشته و کاری نکرده است!
حاشیه‌های فوتبال ایران در سال جام‌جهانی بر متن سوار بوده و در لیگی که با بحران نداشتن تماشاگر روبه‌روست و کیفیت فوتبال در زمین، کسی را راضی نمی‌کند؛ همین طور اخبار ناامید کننده از سلامت ساختار فوتبال ایران به گوش میرسد تا شایعه‌های فساد و تباهی فوتبال ایران، کمی رنگ واقعیت به خود بگیرد؛ سخنان جواد نکونام در خصوص باشگاه استقلال، پرده جدید این نمایش بود که به نقش یک دلال در تصمیمات فنی این باشگاه اشاره داشت.
نکته جالب در این ماجرا و یکی دو ماجرای جنجال برانگیز یکی دو ماه اخیر این است که اگر ریشه همه این رخدادها را دنبال کنیم، می‌بینیم که برخی مسئولان بلند‌پایه فدراسیون فوتبال ـ که از قضا وظیفه‌شان برخورد با بی‌انظباطی و تخلف در فوتبال است ـ از این ماجرا آگاهی داشتند و کاری نکرده‌اند تا اینکه خبر از رسانه‌ها سر درآورد.
یکی از این نهاد‌ها، هیأت رسیدگی به تخلفات حرفهای در فوتبال است که با طرح منشور اخلاقی در فوتبال ایران شناخته میشود. با دنبال کردن رد اخبار، می‌بینیم که در همین ماجرای اخیر باشگاه استقلال، حجت‌الاسلام علیپور نسبت به منشوری بودن عملکرد م. ع از نزدیکان سرمربی استقلال آگاهی داشته و حتی در مرداد ماه امسال نسبت به این موضوع اعلام موضع کرده بود. کار حتی به جایی رسید که امیر قلعه‌نویی به شدت نسبت به این ماجرا واکنش نشان داد و گفت: «تا هنگامی که این افراد (دوست منشوری) عسل و کت و شلوار به آقایان می‌دادند منشوری نبودند، ولی از وقتی که این کار را نکردند منشوری شدند».
درگیری لفظی علیپور و قلعه‌نویی در یک برنامه زنده رادیویی، منجر به این شد که حجت‌الاسلام علیپور بگوید که «اگر حرف بزنم خیلی‌ها را سیل می‌برد». اما چه شد؟ آیا کاری انجام گرفت؟ آیا با متخلفان برخورد شد؟ یا آنکه با سکوتی مصلحت آمیز متخلفان روز به روز گستاخ‌تر شدند؟ اصلا آیا چنین لحن تهدیدآمیزی مناسب یک مسئول فدراسیون فوتبال است؟ چرا حجت‌الاسلام علیپور که به جای تهدید به افشاگری، تلاش می‌کرد از راه قانونی و با قاطعیت تمام با متخلفان برخورد کند، کار به اینجا می‌کشید؛ ایشان که در یک نهاد قانونی و با نفوذ صلاحیت و قدرت لازم برای برخورد با این قبیل افراد را دارند؟
نگاهی به یکی دو مورد جنجالی دیگر فوتبال ایران، نشان می‌دهد که حجت الاسلم علیپور در جریان سایر موارد هم بودند و عجبا که هیچ کار قانونی نکردند! در ماجرای محسن قهرمانی و پرونده جنجالی‌اش وقتی همه علی دایی را به پنهان کردن واقعیت متهم کردند، وی گفت در همان زمان وقوع تخلف در باشگاه راه‌آهن ماجرا را به آقای علیپور اطلاع داده و عجیب اینکه این حرف با تأیید ایشان هم همراه شده، ولی دبیر ستاد رسیدگی به تخلفات حرفهای فوتبال با آگاهی از این ماجرا، کاری نکرد تا یک سال بعد در جریان بازی پرسپولیس و سپاهان پرده از این ماجرا برداشته شد.
در مورد عجیب‌تر باشگاه داماش وقتی امیر عابدینی اعلام کرد که فردی به وی پیشنهاد داد تا با یک و نیم میلیارد وضعیت تیمش را در جدول لیگ بهبود می‌بخشد، گفت: این اظهارات در حضور حجت‌الاسلام علیپور و سردار عزیز محمدی رخ داده و حتی صورت‌جلسه‌ای نیز تنظیم شده است؛ اما چه اتفاقی افتاد؟ از همان زمان وقوع این تخلف تا زمان پخش ویدئویی این گزارش در برنامه نود، هیچ سخنی به میان نیامد و کاری در این زمینه از سوی این کمیته انجام نگرفت.
واقعیت ماجرا این است که روند افشاگری‌ها و برخورد‌ها با مفاسد در فوتبال ایران، نشان می‌دهد که گویا هیچ عزم جدی برای این مسأله وجود ندارد؛ چه در میان مسئولان فوتبال ایران که کارکردشان نشان می‌دهد تا اتفاقی رسانه‌ای و افکار عمومی از آن آگاه نشو‌د، همواره به فکر مصلحت هستند و چه در میان اهالی فوتبال که تا منافعشان به خطر نیفتد حقایق را نمی‌گویند.
حاشیه‌های فوتبال ایران در سال جام‌جهانی بر متن سوار بوده و در لیگی که با بحران نداشتن تماشاگر روبه‌روست و کیفیت فوتبال در زمین، کسی را راضی نمی‌کند؛ همین طور اخبار ناامید کننده از سلامت ساختار فوتبال ایران به گوش میرسد تا شایعه‌های فساد و تباهی فوتبال ایران، کمی رنگ واقعیت به خود بگیرد؛ سخنان جواد نکونام در خصوص باشگاه استقلال، پرده جدید این نمایش بود که به نقش یک دلال در تصمیمات فنی این باشگاه اشاره داشت.
نکته جالب در این ماجرا و یکی دو ماجرای جنجال برانگیز یکی دو ماه اخیر این است که اگر ریشه همه این رخدادها را دنبال کنیم، می‌بینیم که برخی مسئولان بلند‌پایه فدراسیون فوتبال ـ که از قضا وظیفه‌شان برخورد با بی‌انظباطی و تخلف در فوتبال است ـ از این ماجرا آگاهی داشتند و کاری نکرده‌اند تا اینکه خبر از رسانه‌ها سر درآورد.
یکی از این نهاد‌ها، هیأت رسیدگی به تخلفات حرفهای در فوتبال است که با طرح منشور اخلاقی در فوتبال ایران شناخته میشود. با دنبال کردن رد اخبار، می‌بینیم که در همین ماجرای اخیر باشگاه استقلال، حجت‌الاسلام علیپور نسبت به منشوری بودن عملکرد م. ع از نزدیکان سرمربی استقلال آگاهی داشته و حتی در مرداد ماه امسال نسبت به این موضوع اعلام موضع کرده بود. کار حتی به جایی رسید که امیر قلعه‌نویی به شدت نسبت به این ماجرا واکنش نشان داد و گفت: «تا هنگامی که این افراد (دوست منشوری) عسل و کت و شلوار به آقایان می‌دادند منشوری نبودند، ولی از وقتی که این کار را نکردند منشوری شدند».
درگیری لفظی علیپور و قلعه‌نویی در یک برنامه زنده رادیویی، منجر به این شد که حجت‌الاسلام علیپور بگوید که «اگر حرف بزنم خیلی‌ها را سیل می‌برد». اما چه شد؟ آیا کاری انجام گرفت؟ آیا با متخلفان برخورد شد؟ یا آنکه با سکوتی مصلحت آمیز متخلفان روز به روز گستاخ‌تر شدند؟ اصلا آیا چنین لحن تهدیدآمیزی مناسب یک مسئول فدراسیون فوتبال است؟ چرا حجت‌الاسلام علیپور که به جای تهدید به افشاگری، تلاش می‌کرد از راه قانونی و با قاطعیت تمام با متخلفان برخورد کند، کار به اینجا می‌کشید؛ ایشان که در یک نهاد قانونی و با نفوذ صلاحیت و قدرت لازم برای برخورد با این قبیل افراد را دارند؟
نگاهی به یکی دو مورد جنجالی دیگر فوتبال ایران، نشان می‌دهد که حجت الاسلم علیپور در جریان سایر موارد هم بودند و عجبا که هیچ کار قانونی نکردند! در ماجرای محسن قهرمانی و پرونده جنجالی‌اش وقتی همه علی دایی را به پنهان کردن واقعیت متهم کردند، وی گفت در همان زمان وقوع تخلف در باشگاه راه‌آهن ماجرا را به آقای علیپور اطلاع داده و عجیب اینکه این حرف با تأیید ایشان هم همراه شده، ولی دبیر ستاد رسیدگی به تخلفات حرفهای فوتبال با آگاهی از این ماجرا، کاری نکرد تا یک سال بعد در جریان بازی پرسپولیس و سپاهان پرده از این ماجرا برداشته شد.
در مورد عجیب‌تر باشگاه داماش وقتی امیر عابدینی اعلام کرد که فردی به وی پیشنهاد داد تا با یک و نیم میلیارد وضعیت تیمش را در جدول لیگ بهبود می‌بخشد، گفت: این اظهارات در حضور حجت‌الاسلام علیپور و سردار عزیز محمدی رخ داده و حتی صورت‌جلسه‌ای نیز تنظیم شده است؛ اما چه اتفاقی افتاد؟ از همان زمان وقوع این تخلف تا زمان پخش ویدئویی این گزارش در برنامه نود، هیچ سخنی به میان نیامد و کاری در این زمینه از سوی این کمیته انجام نگرفت.
واقعیت ماجرا این است که روند افشاگری‌ها و برخورد‌ها با مفاسد در فوتبال ایران، نشان می‌دهد که گویا هیچ عزم جدی برای این مسأله وجود ندارد؛ چه در میان مسئولان فوتبال ایران که کارکردشان نشان می‌دهد تا اتفاقی رسانه‌ای و افکار عمومی از آن آگاه نشو‌د، همواره به فکر مصلحت هستند و چه در میان اهالی فوتبال که تا منافعشان به خطر نیفتد حقایق را نمی‌گویند.
