نمایی از سرنوشت کهکشان راه شیری

ادغام‌های این چنینی در جهان رایج هستند و همه‌ی کهکشان‌های بزرگ از جمله کهکشان راه شیری ما، اندازه‌ خود را مدیون این ادغام‌های خشونت‌بار هستند. اگرچه این ادغام‌ها تخریب‌ کننده به نظر می‌رسند اما بیشتر سازنده هستند. با برخورد و متراکم شدن گازهای سه کهکشان همسایه، دریای وسیعی از مواد در مرکز کهکشان واحد ایجاد شده جمع می‌شود که ستاره های جدید از آن متولد می‌شوند.

ستاره‌های موجود نیز در همین حال از برخورد بدون آسیب جان سالم به در می‌برند. لایو ساینس پیشتر گزارش کرده است که اگرچه برهم‌کنش میان سه کهکشان مسیر مداری بسیاری از ستارگان را منحرف می‌کند اما فضای زیادی بین این ستاره‌ها وجود دارد بنابراین احتمال برخورد آنها تقریبا کم است.به گفته‌ی ناسا، خوشه‌ کیهانی که در بالا دیده می‌شود "آی‌سی ۲۴۳۱"(IC ۲۴۳۱) نام دارد که در فاصله‌ی ۶۸۱ میلیون سال نوری از زمین در صورت فلکی سرطان قرار گرفته است. اخترشناسان این ادغام را به لطف پروژه علمی شهروندی به نام "باغ‌وحش کهکشان"(Galaxy Zoo) ثبت کردند که در آن از بیش از ۱۰۰ هزار داوطلب برای طبقه‌بندی ۹۰۰ هزار تصویر بررسی نشده تلسکوپ هابل، دعوت به همکاری شد.

با کمک این پروژه آنچه که سال‌ها طول می‌کشید تا دانشمندان به آن برسند در عرض ۱۷۵ روز انجام گرفت.
مطالعه ادغام‌های کهکشانی به ستاره‌شناسان در درک بهتر گذشته و آینده کهکشان راه‌شیری کمک می‌کند. تصور می‌شود که این کهکشان طی ۱۲ میلیارد سال بیش از ۱۲ کهکشان‌ را بلعیده باشد و علاوه بر آن در مسیر برخورد با کهکشان دیگری به نام آندرومدا طی حدود ۴.۵ میلیارد سال دیگر قرار دارد. به گفته‌ی ناسا این برخورد به کلی آسمان شب را در زمین تغییر خواهد داد اما احتمالا منظومه شمسی سالم باقی می‌ماند.