گروه ورزشی: روز شنبه رئال مادرید پس از برتری قاطع چهار گله مقابل گرانادا، جشن قهرمانیاش را به احترام گرانادا که دومین تیم سقوط کرده به لاليگا2 لقب گرفت برپا نکرد. روز بعد مادریدیها با آمدن به میان شهر، سی و ششمین قهرمانی در لالیگا را با طرفداران خود جشن گرفتند. نکته حائز اهمیت این دیدار که شاید از چشم بسیاری از رسانهها جا ماند، رفتار شگفت انگیز کارلتو در پایان بازی بود. رسانه DAZN فیلمی از خوش و بشهای پایانی بازی منتشر کرد که هر بیننده فوتبالی را به تحسین کارلتو وا میدارد. حال در آن اتفاق چه گذشت؟
گرانادا با باخت برابر رئال مادرید سقوط خود را به لالیگا2 قطعی کرد و در همان لحظاتی که بازیکنان گرانادا به هيچ وجه در شرایط مناسبی از حيث روحی و روانی نبودند، دُن کارلو از شاگردان خود خواست که به سراغ بازیکنان حریف بروند و با آنها همدردی کنند و به گراناداییها روحیه دهند.
چنین موردی در فوتبال امروز کمتر پیدا میشود و آنچلوتی بار دیگر نشان داد که چرا لایق عنوان یکی از با شخصیتترین مربیان فوتبال روز جهان است.
حتی در خوشحالیهای پس از گل، رفتار و کردار او درس اخلاقی برای سایر مربيان است.
میتوان از لحظه لحظه کنفرانسهای مطبوعاتی او، نکات آموزشی فراوانی یادداشت برداری کرد و آموخت؛ اینکه او چطور پاسخ سوالات خبرنگاران را میدهد، چگونه با بازیکنان جوان تیم خود به بهترین شکل ممکن ارتباط برقرار میکند و نام برخی شاگردانش را در زمره مربیان آینده فوتبال میبیند و البته نحوه تعامل او با فلورنتینو پرز چقدر صحیح و اصولی در طی این سالها شکل گرفته است.
تمامی این موارد از لحاظ اخلاقی و رفتاری، بسیار ایده آل و مهم هستند و میتوان به راحتی معنای واژه «حرفهای» را در شخصیت مربيانی به مثابه کارلو آنچلوتی پیدا کرد!
صداقت او در گفتارش ستودنی است و وقتی خبرنگار از او درباره جویدن آدامس میپرسد، ترس و واهمهای از پاسخگویی به چنین سوالی ندارد و خیلی راحت و در کمال حفظ خونسردی و آرامش، جوابش را میدهد. در حرفهای خود به مسائل گذشته خود اشارهای دارد و با نگاه و دیدی رندانه، از ترک سیگار کشیدن و ممنوعیت استعمال دخانیات کنار زمین صحبت میکند. از نظر او، آدامس جویدن بهانه خوبی برای ترک سیگار کنار زمین بود!
به هر حال، گذشت زمان همه چیز را به خوبی مشخص میکند و طرفداران رئال، متوجه شدند که اصرار و پافشاری پرز برای بازگرداندن و شروعی دوباره با کارلتو، به چه دلیل و چه علتهایی بوده است. او به خوبی حد و حدود و مرزها را میشناسد و میداند که چه وقتی برای شادی کردن و شوخی با شاگردان خود مناسب است و چه هنگامی برای تزریق روحیه و همدلی به تیمی که طعم تلخ سقوط را میچشد!