به ناموس‌پرستی مردسالارانه، نه بگوییم

✍️ صادق زیباکلام
این چندمین بار است که در ایران چنین جنایتی اتفاق میفتاد.
پدری، شوهر، برادری یا حتی پسری برای پاک کردن «لکه ننگی» که همسر، خواهر، دختر یا حتی مادر ایجاد کرده او را بطرزفجیعی کشته اند. «لکه ننگ» هم عبارتست از داشتن رابطه نامشروع با مرد دیگری.
اینکه چنین جنایاتی در جوامع پیشرفته ترخیلی بندرت رخ میدهندمبین آنست که این نوع رفتارها لزوما در ذات انسان‌ها نیست. به عبارت دیگر،"غیرت" و "تعصبات ناموسی" لزوما در ذات انسانها نیست و رفتاری است که مردان ایرانی آنرا از مناسبات اجتماعی و فرهنگی رایج در ایران کسب میکنند.
سوال اساسی آنست که آیا من و شما که در این جامعه مردسالار زندگی میکنیم، آیا نظام و نهادهای تربیتی‌ و حکومتی‌مان در قبال این دست رفتارهای خشونت‌آمیز مردان مسولیتی نداریم؟ 
اگر جامعه اینگونه رفتارها را طبیعی بداند که جای بحث زیادی باقی‌نمیماند. اما اگر این رفتارها ناهنجار و ناپسند هستند، آیا نظام تربیتی ما در قبال زدودن آنها وظیفه‌ای ندارد؟ آیا زدودن آنها در آموزش و پرورش و در سایر نهادهای فرهنگی و تربیتی مان اساسا گنجانده شده‌اند؟
جالب است که نظام در قبال حجاب و پوشش خانم‌ها، در قبال تصمیم به ادامه بارداری آنها و رابطه شان با مردان دیگر، خود را موظف به دخالت میداند.اما ظاهراً حفظ جان زنان جز وظایفش تعریف نمی‌شوند.
آیا پدر، شوهر و برادرحق دارند هر بلایی که خواستند بر سر زنان و دختران بیاورند بواسطه آنکه "غرور" ، "غیرت" و "مردانگی" شان خدشه دار شده؟ آیا مرد در نظام ما "صاحب" زن تعریف میشودو مجاز است هر طور خواست با او رفتار نماید؟ آیا مراد ازالگوی "سبک زندگی ایرانی-اسلامی" همین است؟ همین که مردان هر طور که خواستند با زنان رفتار نمایند؟ الگو گرفتن جوامع دیگر از "سبک زندگی ایرانی- اسلامی" پیشکش مان، دختران خودمان از فرهنگ مردسالارانه حاکم بر جامعه مان،چقدر الگو گرفته اند و چقدر این الگو برایشان مطلوبیت داشته؟
می ماند پرسش آخر: جامعه ای که جلودار اعدام در دنیاست و به نسبت جمعیتش شاید فقط  عربستان و چین بالاتر از آن بایستند ، نظامی که۴۳است  عدالت و رافت اسلامی از آن رخت بر بسته و خرد کردن،خشونت و بی رحمی در برابر مخالفین را افتخار میداند، چقدر قتلهای ناموسی و تلاش برای از بین بردن فرهنگ منحط مردسالار پشت قتلهای ناموسی برایش از اهمیت برخوردار است.