تاریخ انتشار : ۱۴۰۳/۰۲/۱۱ ساعت ۱۷:۴۴
کد مطلب : ۴۶۸۳۱۸
سه رفتاری که شما را دوست‌داشتنی‌تر می‌کند
گروه جامعه:بسیاری مواقع مردم از اینکه دوست داشته نمی‌شوند، شکایت دارند. آنها دوستی‌های زیادی ندارند یا اگر دارند، دوستی‌های‌شان عمیق یا معنادار نیست.راه‌هایی هست که می‌توانید انجام دهید تا آدم‌های اطراف‌تان بیش‌تر با شما احساس راحتی کنند. شما برای آنکه دوست داشته شوید نیازی ندارید که عالی باشید.
هیچ‌کسی نیاز ندارد. در ضمن ما هیچ کنترلی بر احساس دیگران نسبت به خودمان نمی‌توانیم داشته باشیم. نمی‌توانیم دیگران را مجبور کنیم که بخواهند با ما دوست شوند یا همان شریکی برایمان باشند که همیشه می‌خواستیم.آنچه ما روی آن کنترل داریم نحوی است که به دیگران ارتباط پیدا می‌کنیم. با این مقاله در راهنماتو همراه شوید تا سه تمرین برای دوست‌داشته‌شدن به شما بدهیم:
۱.خودتان را دوست داشته باشید
همیشه این جمله را شنیده‌اید اما این جمله آنقدر انتزاعی و کلی است که دقیقا نمی‌دانیم برای دوست داشتن خودمان باید چه کارهایی انجام بدهیم.بسیاری از ما هویت‌مان را دوست نداریم. از قیافه‌مان گرفته تا موقعیت مالی و شغل‌مان هیچ‌چیزی وجود ندارد که بخواهیم به آن افتخار کنیم. پشیمانی از ازدواج یا شغل می‌تواند همه عمر روی دوش‌مان سنگینی کند.
شرم از خود می‌تواند ما را در جهان کوچک‌مان محصور کند. ما برای آنکه فردی اصیل‌تر باشیم اشتیاقی نشان نمی‌دهیم زیرا می‌ترسیم که مردم هم ما را مثل خودمان منفی قضاوت کنند و مثل خودمان که خودمان را طرد می‌کنیم، طردمان کنند. بنابراین چرخه شرم و ناامیدی تداوم پیدا می‌کند.
دوست داشتن خود یعنی با بدن‌ات راحت باشی و خودِ فعلی‌ات را دوست داشته باشی، هرچند که برای بهتر شدن آن می‌توانی همیشه تلاش کنی. کارل راجرز، روان‌شناس، گفته است: «زمانی می‌توانی تغییر کنی که خود فعلی‌ات را همانگونه که هستی پذیرفته باشی.»اسکار والد هم عبارت مشابهی دارد که می‌گوید: «خودت باش، هر کس دیگری قبلا گرفته شده است.»
مسیر بهبود در تلاش برای تعمیر اینجا و آنجایمان نیست بلکه جستجو در خودمان و یافتن چیزهایی است که در مورد خودمان دوست داریم. این چیزها می‌تواند هوش، حس شوخ‌طبعی، وفاداری، خلاقیت یا اهمیت دادن به طبیعت باشد. می‌توانید هر چیزی که درباره خودتان دوست دارید را روی برگه‌هایی بنویسید و جایی که همیشه جلوی چشم‌تان است نصب کنید.
روان‌شناسان اغلب می‌گویند گاهی باید آنچه آموخته‌ایم را کنار بگذاریم تا به رشد فردی دست پیدا کنیم. این کار شامل کشف منابع اولیه باورهای ناکارامد و شرم مشروط است که معصومیت ما را از بین می‌برد، نشاط ما را کاهش می‌دهد و ما را سرکوب می‌کند.
یعنی کشف کنیم که چه شد که احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کردیم و چه شد که این احساس با انتقاد، شرمساری و آینه منفی‌ای که مراقبین‌مان جلوی‌مان گرفتند، تداوم یافت. باید سعی کنیم دیدگاه‌های منفی‌ای که نسبت به خودمان داریم را یادگیری‌زدایی کنیم و خودمان را آنطور که حقیقتا هستیم کشف کنیم.
روان‌شناسان مفهومی با عنوان کودک درون دارند. در زیر همه شرایطی که داریم و هر آسیبی که دیدیم کودکی معصوم، ارزشمند و با ارزش وجود دارد. هر چه سعی کنید آن کودک را بشناسید، تحسین‌اش کنید و برای بودنش ارزش قائل شوید، بیش‌تر می‌توانید عاشق خودتان شوید و به نظر دیگران هم جذاب‌تر می‌آیید.
۲.دیگران را دوست داشته باشید
هر چه به دیگران نشان دهید که دوستشان دارید، آنها احتمالا بیش‌تر شما را دوست خواهند داشت. این یک راز سرگشوده است که همه دوست دارند دوست‌داشته بشوند و مورد پذیرش باشند.تعصبات منفی ذهن ما، ما را به سمتی هدایت می‌کند که دنبال خطرات درون آدم‌ها باشیم. ما در آدم‌ها به دنبال چیزهایی هستیم که دوستشان نداریم، یا به دنبال راه‌هایی می‌گردیم که می‌توانند از طریق آن به ما لطمه بزنند. ممکن است به عنوان استراتژی دفاعی یاد گرفته‌ایم قبل از اینکه آنها فرصت و شانس طرد کردن ما را پیدا کنند، از دیگران انتقاد یا آنها را طرد کنیم. این استراتژی انحرافی که می‌خواهیم برای در امان ماندن خودمان را از دیگران دور نگه داریم، به ما لطمه می‌زند.
آیا متوجه شده‌اید که اغلب از کسانی رنجیده و ناراحت می‌شویم که اتفاقا دوست داریم با آنها صمیمی‌تر باشید؟ احتمالا گاهی، بدون آنکه متوجه باشید، روی آسیب‌پذیری‌ها و نقاط حساسیت مردم دست می‌گذارید. یا آنقدر در افکار و قضاوت‌هایتان غرق هستید که واقعا نمی‌توانید به آنها توجه نشان دهید. شما در کنار دیگران در لحظه حال نیستید.
رنجش و حالت تدافعی معمولاً از انبار آسیب‌های قدیمی و نیازهای برآورده نشده ما سرچشمه می‌گیرد. به میزانی که انتقاد، شرمساری و نظرات گیج‌کننده به سمت مردم سرازیر می‌شود، آنها از شما بیش‌تر فاصله می‌گیرند.
یک روش اصلاحی برای برنامه خود-شکستن آن است که به ویژگی‌های مثبت آدم‌ها توجه کنید. ممکن است که به ویژگی‌های بد آدم‌ها توجه می‌کنید اما یادتان باشد که هیچ فردی از جمله خود شما کامل نیست. آیا خودتان از اینکه دیگران ویژگی‌های منفی‌تان را برجسته نمی‌کنند و بیش‌تر از نقص‌ها روی ویژگی‌های مثبت‌تان متمرکز می‌شوند، خوشحال نمی‌شوید؟ آیا می‌توانید این سخاوتمندی را در قبال دیگران داشته باشید؟از نگاه مهربان، لبخند گرم، واژگان فکر‌شده و پذیرش نگرش‌های دیگران است که به دیگران می‌گویید فرد مهربانی هستید و به آنها اهمیت می‌دهید.
۳.نقص‌های دیگران را بیش‌تر پذیرا باشید و کم‌تر قضاوت کنید
همه ما گاهی اجتماع گریز می‌شویم. وقتی اضطراب داریم ممکن است حرف‌های احمقانه بزنیم. یا برای آنکه دیگران را خشنود کنیم یا کاری کنیم که دیگران دوستمان داشته باشند، زیادی تلاش کنیم.شاید کسی تلاش ناشیانه‌ای برای بانمک به نظر رسیدن انجام دهد، تلاش کند باهوش به نظر برسد یا دیدگاهی مطرح کند که ما خوشمان نمی‌آید. آیا می‌توانیم به جای آنکه آنها را قضاوت کنیم به آنها فضایی بدهیم که تفاوت فکری با ما داشته باشند و ناکامل باشند؟
هر چه بیش‌تر نسبت به خودتان عشق و مهربانی بورزید ـ هر چه منابع‌تان غنی‌تر باشد ـ بهر می‌توانید خوبی و مهربانی دیگران در قبال خودتان را ببینید. هر چه اعتماد به نفس بیش‌تری برای تعیین مرز برای خودتان داشته باشید، زمانی که آنها چیزهای آزاردهنده و طردکننده به شما می‌گویند، بهتر می‌توانید از خودتان مراقبت کنید.
هیچ‌کسی نیاز ندارد. در ضمن ما هیچ کنترلی بر احساس دیگران نسبت به خودمان نمی‌توانیم داشته باشیم. نمی‌توانیم دیگران را مجبور کنیم که بخواهند با ما دوست شوند یا همان شریکی برایمان باشند که همیشه می‌خواستیم.آنچه ما روی آن کنترل داریم نحوی است که به دیگران ارتباط پیدا می‌کنیم. با این مقاله در راهنماتو همراه شوید تا سه تمرین برای دوست‌داشته‌شدن به شما بدهیم:
۱.خودتان را دوست داشته باشید
همیشه این جمله را شنیده‌اید اما این جمله آنقدر انتزاعی و کلی است که دقیقا نمی‌دانیم برای دوست داشتن خودمان باید چه کارهایی انجام بدهیم.بسیاری از ما هویت‌مان را دوست نداریم. از قیافه‌مان گرفته تا موقعیت مالی و شغل‌مان هیچ‌چیزی وجود ندارد که بخواهیم به آن افتخار کنیم. پشیمانی از ازدواج یا شغل می‌تواند همه عمر روی دوش‌مان سنگینی کند.
شرم از خود می‌تواند ما را در جهان کوچک‌مان محصور کند. ما برای آنکه فردی اصیل‌تر باشیم اشتیاقی نشان نمی‌دهیم زیرا می‌ترسیم که مردم هم ما را مثل خودمان منفی قضاوت کنند و مثل خودمان که خودمان را طرد می‌کنیم، طردمان کنند. بنابراین چرخه شرم و ناامیدی تداوم پیدا می‌کند.
دوست داشتن خود یعنی با بدن‌ات راحت باشی و خودِ فعلی‌ات را دوست داشته باشی، هرچند که برای بهتر شدن آن می‌توانی همیشه تلاش کنی. کارل راجرز، روان‌شناس، گفته است: «زمانی می‌توانی تغییر کنی که خود فعلی‌ات را همانگونه که هستی پذیرفته باشی.»اسکار والد هم عبارت مشابهی دارد که می‌گوید: «خودت باش، هر کس دیگری قبلا گرفته شده است.»
مسیر بهبود در تلاش برای تعمیر اینجا و آنجایمان نیست بلکه جستجو در خودمان و یافتن چیزهایی است که در مورد خودمان دوست داریم. این چیزها می‌تواند هوش، حس شوخ‌طبعی، وفاداری، خلاقیت یا اهمیت دادن به طبیعت باشد. می‌توانید هر چیزی که درباره خودتان دوست دارید را روی برگه‌هایی بنویسید و جایی که همیشه جلوی چشم‌تان است نصب کنید.
روان‌شناسان اغلب می‌گویند گاهی باید آنچه آموخته‌ایم را کنار بگذاریم تا به رشد فردی دست پیدا کنیم. این کار شامل کشف منابع اولیه باورهای ناکارامد و شرم مشروط است که معصومیت ما را از بین می‌برد، نشاط ما را کاهش می‌دهد و ما را سرکوب می‌کند.
یعنی کشف کنیم که چه شد که احساس بدی نسبت به خودمان پیدا کردیم و چه شد که این احساس با انتقاد، شرمساری و آینه منفی‌ای که مراقبین‌مان جلوی‌مان گرفتند، تداوم یافت. باید سعی کنیم دیدگاه‌های منفی‌ای که نسبت به خودمان داریم را یادگیری‌زدایی کنیم و خودمان را آنطور که حقیقتا هستیم کشف کنیم.
روان‌شناسان مفهومی با عنوان کودک درون دارند. در زیر همه شرایطی که داریم و هر آسیبی که دیدیم کودکی معصوم، ارزشمند و با ارزش وجود دارد. هر چه سعی کنید آن کودک را بشناسید، تحسین‌اش کنید و برای بودنش ارزش قائل شوید، بیش‌تر می‌توانید عاشق خودتان شوید و به نظر دیگران هم جذاب‌تر می‌آیید.
۲.دیگران را دوست داشته باشید
هر چه به دیگران نشان دهید که دوستشان دارید، آنها احتمالا بیش‌تر شما را دوست خواهند داشت. این یک راز سرگشوده است که همه دوست دارند دوست‌داشته بشوند و مورد پذیرش باشند.تعصبات منفی ذهن ما، ما را به سمتی هدایت می‌کند که دنبال خطرات درون آدم‌ها باشیم. ما در آدم‌ها به دنبال چیزهایی هستیم که دوستشان نداریم، یا به دنبال راه‌هایی می‌گردیم که می‌توانند از طریق آن به ما لطمه بزنند. ممکن است به عنوان استراتژی دفاعی یاد گرفته‌ایم قبل از اینکه آنها فرصت و شانس طرد کردن ما را پیدا کنند، از دیگران انتقاد یا آنها را طرد کنیم. این استراتژی انحرافی که می‌خواهیم برای در امان ماندن خودمان را از دیگران دور نگه داریم، به ما لطمه می‌زند.
آیا متوجه شده‌اید که اغلب از کسانی رنجیده و ناراحت می‌شویم که اتفاقا دوست داریم با آنها صمیمی‌تر باشید؟ احتمالا گاهی، بدون آنکه متوجه باشید، روی آسیب‌پذیری‌ها و نقاط حساسیت مردم دست می‌گذارید. یا آنقدر در افکار و قضاوت‌هایتان غرق هستید که واقعا نمی‌توانید به آنها توجه نشان دهید. شما در کنار دیگران در لحظه حال نیستید.
رنجش و حالت تدافعی معمولاً از انبار آسیب‌های قدیمی و نیازهای برآورده نشده ما سرچشمه می‌گیرد. به میزانی که انتقاد، شرمساری و نظرات گیج‌کننده به سمت مردم سرازیر می‌شود، آنها از شما بیش‌تر فاصله می‌گیرند.
یک روش اصلاحی برای برنامه خود-شکستن آن است که به ویژگی‌های مثبت آدم‌ها توجه کنید. ممکن است که به ویژگی‌های بد آدم‌ها توجه می‌کنید اما یادتان باشد که هیچ فردی از جمله خود شما کامل نیست. آیا خودتان از اینکه دیگران ویژگی‌های منفی‌تان را برجسته نمی‌کنند و بیش‌تر از نقص‌ها روی ویژگی‌های مثبت‌تان متمرکز می‌شوند، خوشحال نمی‌شوید؟ آیا می‌توانید این سخاوتمندی را در قبال دیگران داشته باشید؟از نگاه مهربان، لبخند گرم، واژگان فکر‌شده و پذیرش نگرش‌های دیگران است که به دیگران می‌گویید فرد مهربانی هستید و به آنها اهمیت می‌دهید.
۳.نقص‌های دیگران را بیش‌تر پذیرا باشید و کم‌تر قضاوت کنید
همه ما گاهی اجتماع گریز می‌شویم. وقتی اضطراب داریم ممکن است حرف‌های احمقانه بزنیم. یا برای آنکه دیگران را خشنود کنیم یا کاری کنیم که دیگران دوستمان داشته باشند، زیادی تلاش کنیم.شاید کسی تلاش ناشیانه‌ای برای بانمک به نظر رسیدن انجام دهد، تلاش کند باهوش به نظر برسد یا دیدگاهی مطرح کند که ما خوشمان نمی‌آید. آیا می‌توانیم به جای آنکه آنها را قضاوت کنیم به آنها فضایی بدهیم که تفاوت فکری با ما داشته باشند و ناکامل باشند؟
هر چه بیش‌تر نسبت به خودتان عشق و مهربانی بورزید ـ هر چه منابع‌تان غنی‌تر باشد ـ بهر می‌توانید خوبی و مهربانی دیگران در قبال خودتان را ببینید. هر چه اعتماد به نفس بیش‌تری برای تعیین مرز برای خودتان داشته باشید، زمانی که آنها چیزهای آزاردهنده و طردکننده به شما می‌گویند، بهتر می‌توانید از خودتان مراقبت کنید.
مرجع : راهنماتو
پربينندهترين مطالب و خبرها
