تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۱۰/۰۴ ساعت ۱۰:۵۹
کد مطلب : ۱۹۴۵۹۲
نقد و نظر‌ها در آلبوم بی‌نام چاوشی
گروه فرهنگ و هنر: آلبوم بی نام محسن چاوشی که البته اسم اولیه‌اش آلبوم قمارباز بود با تاخیر یک هفته‌ای منتشر شد و دوستداران کار‌های محسن چاوشی توانستند تجربه‌ی جدید او را که با اشعار کلاسیک از مولانا و سعدی همراه بود بشنوند. این آلبوم از ابتدا با حواشی بسیار زیادی همراه بود و بعد از وقفه‌های بسیار برای انتشار حالا با نقد‌ها و نظر‌های بسیار زیادی مواجه شده است.
روزنامه های همیشه منتقدان پر و پا قرص هنرمندان و آثار هنری بوده اند و آلبوم جدید محسن چاووشی هم از این موضوع مبرا نبود. واکنش برخی از روزنامه های را در ادامه می خوانیم:
تیتر روزنامه خراسان : معجون مولوی و سعدی با «نی انبان» و «گیتار الکتریک»!
در چند سال گذشته اشعار و ترانه‌های انتخابی چاوشی برای آثارش از چند حالت خارج نبوده است؛ حسین صفا یا شاعران کلاسیک به خصوص مولانا. او این بار برای آلبوم جدیدش، مسافر قرن‌های دور و نزدیک شده است؛ ابتدا به سعدی و مولانا سری زده و بعد به قرن دهم و وحشی بافقی. این سفر را ادامه داده است تا به شعر معروف «همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی» فصیح الزمان شیرازی، شاعر دوره قاجار برسد.
صدای سازهای فولکلور می‌رسد به گوش
حضور سازهای فولکلور در «بی‌نام» اتفاق تازه و تحسین‌برانگیزی است.نی‌انبان‌نوازی‌های محسن شریفیان، سرپرست گروه لیان به قطعه‌های ریتمیک آلبوم، مانند «قند منی» هویت داده است. همچنین صدای سازهای کردی تنبور و دیوان و همچنین باغلاما، ساز اصیل آذری‌ها، توسط سید محمد کاظمی جاسمی بیشتر از گیتار الکتریکِ عادل روح‌نواز که در چند آلبوم قبلی چاوشی به یک عنصر همیشگی تبدیل شده بود، به گوش می‌خورد.
شاید ضعیف‌تر از خود اما جلوتر از دیگران
محسن چاوشی در هر آلبوم یک ژانر را دنبال می‌کند. به عنوان مثال، آلبوم قبلی او به نام «ابراهیم» را می‌توان در دسته اجتماعی قرار داد. اما چاوشی در این آلبوم با چند قطعه طرب‌انگیز، محزون و تامل‌برانگیز به دنبال ارائه ترکیبی مانند آن چه در آلبوم موفق «امیر بی‌گزند» رخ داد، بوده است. نکته‌ای که کاربران در فضای مجازی نیز به آن اشاره داشته‌اند؛ به عنوان مثال نوشته‌اند: «همین طور که «ابراهیم» نتونست به «پاروی بی‌قایق» برسه اما همچنان خوش‌ساخت و پرمغز بود.
تیتر روزنامه صبح نو: شیطنت با «بی‌نام» و «قمارباز»
شاید طرح مینیمالیستی کاور آخرین آلبوم محسن چاوشی با نام «بی‌نام» که هنوز یک هفته از انتشارش نگذشته است، برایتان ابهام‌آمیز شده باشد. طرحی که مرکز آن، یک صفحه با گوشه تاشده و یک ضربدر قرمز در مقابلش را نشان می‌دهد. اگر نسخه فیزیکی این آلبوم را دیده باشید و در جریان حواشی تغییر نام آلبوم از «قمارباز» به «بی‌نام» هم باشید، معنی طرح شیطنت‌آمیز این کاور، بیشتر روشن می‌شود. کافی است کاغذ را از جلد خارج کنید و آن را برگردانید تا رمز روی کاور گشوده شود.
مشکلات اخلاقی-سیاسی!
اگرچه هنوز هم جنس موسیقی و برخی عبارات اشعار آلبوم ابراهیم، حسی از اعتراض را در شنونده برمی‌انگیزند اما چون محتوای اشعار چندان صریح نیست، صحت گفته‌های محمدعلی بهمنی، رییس شورای ترانه را درباره علت حواشی این آلبوم تقویت می‌کند: «چند واژه در این ترانه‌ها مشکل عریانی دارد، مانند «آغوش» که ممنوع است.از این کلمات در این ترانه‌ها وجود داشت ولی تا جایی که به‌خاطر دارم، کلمات سیاسی نبوده‌است.» اما نهایتا با همکاری مستقیم مدیران ارشاد، «ابراهیم» هم مانند دیگر قطعات ساخته آقای خاص در دسترس مخاطبان و علاقه‌مندانش قرار گرفت؛ همانطور که باز هم با همکاری مدیران ارشاد، آلبوم «قمارباز» به دست مخاطبانش رسید.
تیتر روزنامه خراسان : معجون مولوی و سعدی با «نی انبان» و «گیتار الکتریک»!
در چند سال گذشته اشعار و ترانه‌های انتخابی چاوشی برای آثارش از چند حالت خارج نبوده است؛ حسین صفا یا شاعران کلاسیک به خصوص مولانا. او این بار برای آلبوم جدیدش، مسافر قرن‌های دور و نزدیک شده است؛ ابتدا به سعدی و مولانا سری زده و بعد به قرن دهم و وحشی بافقی. این سفر را ادامه داده است تا به شعر معروف «همه هست آرزویم که ببینم از تو رویی» فصیح الزمان شیرازی، شاعر دوره قاجار برسد.
صدای سازهای فولکلور می‌رسد به گوش
حضور سازهای فولکلور در «بی‌نام» اتفاق تازه و تحسین‌برانگیزی است.نی‌انبان‌نوازی‌های محسن شریفیان، سرپرست گروه لیان به قطعه‌های ریتمیک آلبوم، مانند «قند منی» هویت داده است. همچنین صدای سازهای کردی تنبور و دیوان و همچنین باغلاما، ساز اصیل آذری‌ها، توسط سید محمد کاظمی جاسمی بیشتر از گیتار الکتریکِ عادل روح‌نواز که در چند آلبوم قبلی چاوشی به یک عنصر همیشگی تبدیل شده بود، به گوش می‌خورد.
شاید ضعیف‌تر از خود اما جلوتر از دیگران
محسن چاوشی در هر آلبوم یک ژانر را دنبال می‌کند. به عنوان مثال، آلبوم قبلی او به نام «ابراهیم» را می‌توان در دسته اجتماعی قرار داد. اما چاوشی در این آلبوم با چند قطعه طرب‌انگیز، محزون و تامل‌برانگیز به دنبال ارائه ترکیبی مانند آن چه در آلبوم موفق «امیر بی‌گزند» رخ داد، بوده است. نکته‌ای که کاربران در فضای مجازی نیز به آن اشاره داشته‌اند؛ به عنوان مثال نوشته‌اند: «همین طور که «ابراهیم» نتونست به «پاروی بی‌قایق» برسه اما همچنان خوش‌ساخت و پرمغز بود.
تیتر روزنامه صبح نو: شیطنت با «بی‌نام» و «قمارباز»
شاید طرح مینیمالیستی کاور آخرین آلبوم محسن چاوشی با نام «بی‌نام» که هنوز یک هفته از انتشارش نگذشته است، برایتان ابهام‌آمیز شده باشد. طرحی که مرکز آن، یک صفحه با گوشه تاشده و یک ضربدر قرمز در مقابلش را نشان می‌دهد. اگر نسخه فیزیکی این آلبوم را دیده باشید و در جریان حواشی تغییر نام آلبوم از «قمارباز» به «بی‌نام» هم باشید، معنی طرح شیطنت‌آمیز این کاور، بیشتر روشن می‌شود. کافی است کاغذ را از جلد خارج کنید و آن را برگردانید تا رمز روی کاور گشوده شود.
مشکلات اخلاقی-سیاسی!
اگرچه هنوز هم جنس موسیقی و برخی عبارات اشعار آلبوم ابراهیم، حسی از اعتراض را در شنونده برمی‌انگیزند اما چون محتوای اشعار چندان صریح نیست، صحت گفته‌های محمدعلی بهمنی، رییس شورای ترانه را درباره علت حواشی این آلبوم تقویت می‌کند: «چند واژه در این ترانه‌ها مشکل عریانی دارد، مانند «آغوش» که ممنوع است.از این کلمات در این ترانه‌ها وجود داشت ولی تا جایی که به‌خاطر دارم، کلمات سیاسی نبوده‌است.» اما نهایتا با همکاری مستقیم مدیران ارشاد، «ابراهیم» هم مانند دیگر قطعات ساخته آقای خاص در دسترس مخاطبان و علاقه‌مندانش قرار گرفت؛ همانطور که باز هم با همکاری مدیران ارشاد، آلبوم «قمارباز» به دست مخاطبانش رسید.
مرجع : برترین ها
