دایی: انسجام، محصول هنر کيروش است

وی تصمیم گرفت تا در گفت و گویی همه ناگفته هایش را بگوید. او در مقام یک کارشناس بی طرف، حامی تیم ملی شد و گفت اگر مربی بزرگتر از کروش می آورید این کار را بکنید اگر نه به او و خواست مردم احترام بگذارید و سکوت کنید. حرف هایی که مثل همیشه ارزش خواندن دارند: سرمربی سابق تیم ملی و پرسپولیس که به دعوت afc تحت عنوان میهمان ویژه جهت حضور در فینال جام ملت ها عازم استرالیا بود در رابطه با سکوت رسانه ای خود گفت: «ترجیح می دهم سکوت کنم. هر چند در این مدت تعدادی از رسانه ها از قول خودشان و در قالب حرف های من در جمع دوستانه و...گفتگوهایی از من منتشر کرده اند که همه آنها کذب بوده و من چه خوب و چه بد حرفی نزده ام.»

او در خصوص عملکرد تیم ملی در جام ملت ها گفت:«وقتی باد می کاریم چه توقعی داریم؟چه امکاناتی برای تیم ملی و کروش فراهم کردیم که توقع داشتیم قهرمان شود؟در همه این سالها نتوانسته ایم به فینال برسیم حالا انتظار داریم کروش بیاید معجزه کند و ما را به قهرمانی برساند؟وقتی هم با مربی ایرانی و هم خارجی می بازیم یعنی فوتبال مان ایراد دارد نه اینکه مربی خارجی را باید قربانی کنیم. تصور کنید پول در حساب بانکی مان نیست اما انتظار داریم در قرعه کشی بانک برنده شویم.اگر فقط سرمربی تعیین کننده است پس برویم بزرگتر از کروش را بیاوریم تا قهرمان جام جهانی شویم. شوماخر راننده خوبی است اما اگر پشت ماشینی که ایراد فنی دارد بنشیند پیچ اول نه پیچ دوم چپ می کند.»

او ادامه داد: «حکایت ما مثل کسی است که درمان های عادی و پیشگیری های ساده را انجام نمی دهد وقتی سرطان گرفت می خواهد با سنگین ترین هزینه ها و شیمی درمانی نزد بهترین اطبا خود را درمان کند.خب طبیعی است که وقتی می رویم نزد آن دکترها باید هزینه سنگین انجام دهیم. ما روی پایه ها کار نمی کنیم ، تدارکات لازم را هم نداریم ، چرا توقع مان را بالا می بریم؟ همه جای دنیا مربی تیم ملی مونتاژکار است.ابزاری که مربیان باشگاهی فراهم می کنند را کنار هم می چیند و تیم میسازد اما بازیکن سازی وظیفه او نیست که بگوییم فلان مربی چیزی به فوتبال ما اضافه نکرده.بازیکن اگر تا 30 سالگی چیزی یاد نگرفته مربی تیم ملی چه چیزی باید به او اضافه کند؟»

دایی در خصوص انتقادات برخی مربیان داخلی از کروش و پاسخگویی او گفت:«من مسوول اظهارات دیگران نیستم و هر کس می تواند نظرش را بگوید و مردم هم قضاوت می کنند.فقط یک اعتقادی دارم. به هم زدن فضای فوتبال و تخریب تیم ملی به نفع هیچکس نیست و ما همه در یک قایق نشسته ایم و پارو می زنیم.ایرادی ندارد اگر کسی به کروش انتقادی دارد مطرح کند.فقط نوع بیان مهم است.کسی که سرمربی رئال مادرید و پرتغال بوده حتما چیزی در چنته دارد که به آن عناوین و جایگاه رسیده و گرنه کسی که دانش و صلاحیت لازم را نداشته باشد را اجازه نمی دهند از پشت فنس هم تمریناتشان را ببیند.حداقل این را دیگر نمی توان نفی کرد.یک روز خودمان هم این طرف میز قرار می گیریم و با همین متر و معیارها نقد می شویم.»

او در مورداینکه کروش بماند یا نه گفت: « این را باید تصمیم گیرندگان بگویند اما به نظر شخصی من اگر قرار است کروش برود و فرد ضعیف تری بیاید این یعنی خودکشی بین المللی در فوتبال. انسجام و وحدتی که در تیم بود محصول هنر کروش است و باید آن را ستود. نقش کروش در این امر انکار ناپذیر است. وقتی جمعیت استقبال کننده از تیم ملی باصطلاح بازنده از میزان تماشاگر اغلب بازی های لیگ بیشتر است باید در خلوت خودمان دودوتا چهارتا کنیم و دلیلش را پیدا کنیم. همدلی تیم ملی مثال زدنی بود و جوانان به خوبی خود را تحمیل کردند.من به همه بازیکنان تیم ملی و کادر فنی و سایر اعضا خسته نباشید می گویم.

می دانم همه تلاششان را کردند و این خیلی مهم است.اگر مردم به استقبال آنها رفتند به خاطر همین تلاش و همدلی بود.برنده شدن به معنای رسیدن توپ به دروازه حریف نیست معنای واقعی اش رساندن خودت به دروازه دلهای مردم است.فوتبال برد و باخت دارد.یک روز درضربات پنالتی توپ به دیرک می خورد، یک روز داور اشتباه می کند اما در هر حال نمی شود در امروز متوقف شد و باید جلوتر رفت و آینده را دید.این روزها همه میگذرند.مگر یک روز به استاد دهداری برف نزدیم؟ مگر ناصر خان حجازی را نکوبیدیم؟ ایویچ را فراری ندادیم؟ این روزها هم می گذرند.همه دنیا از امروز دنبال برنامه ریزی برای جام جهانی بعدی هستند ولی ما قرار است فعلا دور مقدماتی و اولیه دعواهایمان را شروع کنیم.آن وقت بردن آژانتین و برزیل هم کمترین خواسته مان است! شاید فوتبال عدالت نداشته باشد اما حداقل منطق دارد.منطقش همین است که می بینم.با کار نکردن نمی شود معجزه کرد.اگر ما به فینال می رسیدیم احتمالا سیستم های آنالیز و ارزیابی ژاپنی ها هنگ می کرد.شما ببینید امارات و استرالیا و کره جنوبی در سطح باشگاهی هم در آسیا موفق هستند. العین امارات قهرمان آسیا می شود و نمایندگان استرالیا و کره هم موفق هستند.آنها لیگ های قوی دارند ولی تمام نمایندگان ما در آسیا ناکام مانده اند.وقتی تکلیف باشگاه های ما اینگونه است تیم ملی باید به کجا برسد؟ عراق اگر چه باشگاههایش به سبب نبود زیر ساخت لازم در لیگ قهرمانان آسیا نیست ولی تیمی که بازیکنی مثل کرار که ستاره لیگ ماست را با خود به جام ملت ها نمی برد حتما تیم خوبی است.ده سال پیش در المپیک چهارم شده اند و دو دوره قبل قهرمان جام ملت ها شدند.

آن هم زیر فشار جنگ و بمباران.آنها روی پایه ها کار می کنند .تیم ملی محصول باشگاههاست و باشگاهها همه جای دنیا محور توسعه فوتبال هستند. وقتی در باشگاه کار پایه ای نمی کنیم تیم ملی چه باید کند؟ دو باشگاه مطرح ما را می خواهند واگذار کنند هنوز معلوم نیست ساختمان هایشان متعلق به خودشان است یا فدراسیون.زمین تمرین نداریم بعد ادعایمان سر به فلک می کشد. با این شرایط تا کی می خواهیم برنامه کوتاه مدت را دنبال کنیم؟ چرا اجازه ندهیم حالا که کروش آمده و فوتبال ما را شناخته و برنامه دارد و آرام آرام دارد جوانگرایی انجام می دهد او بماند؟چه ایرادی دارد کمک کنیم برای اولین بار در تاریخ فوتبال مان دو بار پیاپی به جام جهانی برویم؟ عراق با همه مشکلاتش، اردوها و بازیهای تدارکاتی اش از ما بیشتر بود.خداوکیلی با چه استدلالی توقع داشتیم ایران قهرمان شود؟ اگر از کروش فقط یک درس و آن هم مبارزه با بازیکن سالاری را یاد گرفته باشیم باز هم برد کرده ایم.»

او درباره سفر به استرالیا گفت: «دوست داشتم در فینال تیم ملی کشور عزیزم را ببینم که نشد.حالا هم به دعوت ای،اف.سی می روم و امیدوارم روزی یک پای این فینال ها تیم کشورم باشد.»دایی در خصوص وضعیت یارگیری پرسپولیس هم گفت: «پرسپولیس سرمربی دارد و سرمربی یک تیم بهتر از هرکسی اوضاع آن را می داند و درست نیست من درباره تیمی که از درون آن بی خبرم اظهار نظر کنم.برای پرسپولیس و هوادارانش بهترین ها را آرزو دارم.»مربی پیشین پرسپولیس در مورد واگذاری دوباشگاه سرخابی و عدم حضورش در جلسات پیشکسوتان پرسپولیس گفت:« یاد گرفته ام همیشه برای موفقیت بجنگم.من وارد بازیهای دوسر باخت نمی شوم!امیدوارم پشکسوتان موفق باشند.»

او در پایان در خصوص اینکه منظورش از بازی دوسر باخت چیست توضیح بیشتری نداد و پیرامون اخباری مبنی بر حضور یکی از دوستانش در مزایده سرخابی ها اظهار داشت:«به هر حال برخی دوستان دنبال خرید باشگاه بودند.جلسات متعددی هم برگزار کرده و در قالب یک تیم کامل جامعه شناس، اقتصاددان، حقوقدان و ورزشی هم شرایط را بررسی کردند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که وارد نشوند.انشاالله هر چه برای پرسپولیس و هوادارانش خیر است پیش بیاید.»