آیا بودن در فضا ساختار چشم را تغییر می‌دهد؟

مهندسان پرواز این ماموریت به نام‌های کیل لیندگرن، باب هاینز، سامانتا کریستوفورتی و جسیکا واتکینز به منظور انجام عملیات اسکن چشم در لحظه در ماژول آزمایشگاهی کلمبوس جمع شدند. نتایج این مطالعه به پزشکان کمک می‌کند تا دریابند زندگی در شرایط بی‌وزنی چگونه بر چشم، شبکیه چشم و بینایی تاثیر می‌گذارد.

پیش از این، هاینز عملیاتی را به پایان رساند که در آن می‌بایست از الکترودها و حسگرهایی استفاده می‌کرد که جریان خون را در سر و قفسه سینه‌اش کنترل می‌کردند. آنها طی تحقیقات خودتنظیمی جریان خون مغز(Cerebral Autoregulation) در حال بررسی چگونگی تنظیم جریان خون توسط مغز انسان در ریزگرانش هستند.خود تنظیمی جریان خون مغز فرایندی در پستانداران است که هدف آن حفظ جریان خون کافی و پایدار مغزی است. نتایج این مطالعه ممکن است برای فضانوردانی که پس از بازگشت به گرانش زمین، حس سبکی در سر و تغییر فشار خون را تجربه می‌کنند، مفید باشد.

واتکینز نیز یک دستیار رباتیک به نام "AstroBee" را در ماژول آزمایشگاهی کیبو آزمایش کرد. لیندگرن نیز در اتاقک دیواری کاپولا فعالیت می‌کرد و دوربینی برای عکاسی از تصاویر ماه را تنظیم می‌کرد. نتایج این مطالعه‌ ممکن است به فضانوردان آینده ماموریت آرتمیس کمک کند بتوانند توسط آن مسیر خود به سطح ماه را صحیح بپیمایند.

کریستوفورتی نیز در صبح آن روز رایانه AstroPi را از ماژول هارمونی به ماژول کلمبوس منتقل کرد. او سپس بعد از ظهر را به بررسی یک سیستم کنترل رباتیک گذراند. فرمانده اولگ آرتمیف نیز به مهندس پرواز دنیس ماتویف ملحق شد و روز جمعه را صرف تعویض اجزای سیستم جداسازی لرزش تردمیل ماژول خدماتZvezda کرد. مهندس پرواز سرگئی کورساکوف نیز روز جمعه روی دو آزمایش مختلف روسی کار می‌کرد و در اولی در مورد سازگاری سیستم قلبی عروقی با ریزگرانش و در دیگری به تحقیق در مورد تکنیک‌های پیشرفته عکاسی از زمین کار می‌کرد.