سه نکته درباره دادگاه مشایی

۱. رییس دفتر رییس‌جمهور سابق از نظر دستگاه قضایی متهم است و از همین رو بازداشت و محاکمه می‌شود. پرونده مشایی، بقایی، رحیمی و شخص احمدی‌نژاد با همه تفاوت‌هایی که با هم دارند در یک نقطه مشترک هستند و آن اینکه حامیان دیروز از حمایت تام و تمامی که از احمدی‌نژاد و حواریون او داشتند پشیمان هستند و حالا به شکل‌های مختلف درصدد جبران آن خطای محاسباتی برآمده‌اند.

خطایی که بسیاری از دلسوزان نظام از همان انتخابات۸۴ نسبت به آن هشدار دادند و در انتخابات۸۸ نیز برای اصلاح این اشتباه بزرگ متحمل هزینه‌های فراوانی شدند. هزینه‌هایی که کسر قابل توجهی از آن دیگر قابل جبران هم نیست. آنچه در این موضوع حائز اهمیت است اینکه شاهد آن هستیم همان خطا به شکل دیگری در حال تکرار شدن است و گروه‌هایی تحت عناوینی همچون دفاع از نظام سیاسی در حال یارگیری برای دوره‌های بعدی انتخابات هستند. رقابت سیاسی به خودی خود امر مذمومی به شمار نمی‌آید اما اگر قرار باشد برخی با تکرار همان اشتباه در انتخابات ۸۴ و ۸۸ رقابت سیاسی را تبدیل به صحنه جنگ حق و باطل کنند باید منتظر ماند که دوباره و در ده سال بعد شاهد آن باشیم که حامیان قدرت‌دار و متنفذ دیروز یک جریان خاص تبدیل به مخالفانی سرسخت برای همان جریان شوند!

 ۲. بر اساس خبرهای منتشر شده از دادگاه اسفندیار رحیم مشایی می‌توان به این نتیجه رسید که اتهامات او برخلاف دیگر مسئولان بازداشت شده دولت قبل مالی و اقتصادی نیست و در حوزه سیاسی تعریف می‌شود. از همین رو حساسیت درباره رعایت تمامی اصول دادرسی در بررسی چنین پرونده‌هایی که در آن بیشتر از آنکه اثری از وقوع جرم باشد اثر اختلافات سیاسی هویدا است دوچندان می‌شود. به همین دلیل انتظار می‌رود الگوی مواجهه دستگاه قضایی با چنین پرونده‌هایی با تدبیر و حکمتی بیشتر از این باشد.

به شکل کلی باید گفت محل حل‌ و فصل اختلاف سیاسی انتخابات آزاد است و اساساً انتقال چنین مسائلی به فضای خشک حقوقی و قضایی چندان مطلوب نیست اما حالا که به هر دلیلی این پرونده سر از دادگاه درآورده است ضرورت دارد که از هر اقدامی که ممکن است شائبه زیر پا نهادن عدل را در ذهن‌ها ایجاد کند به شدت اجتناب کرد. خوشبختانه یا متاسفانه ما در این موضوع با یک تجربه نزدیک هم روبرو هستیم و آن دادگاه‌های فعالان سیاسی اصلاح‌طلب در سال ۸۸ است. به واقع چند درصد جامعه با برگزاری چنان دادگاهی موافق هستند و آیا اساسا برگزاری دادگاه به چنان شکلی حتی کمکی به آنان که موافق دادگاه‌های ۸۸ بودند کرده است؟!

۳. و نکته سوم پیشنهادی به اصلاح‌طلبان است. آنان همواره خود را داعیه‌دار دموکراسی و حقوق بشر می‌دانند و بر اصل برگزاری دادگاه‌های عادلانه با حضور هیئت منصفه تاکید دارند. پیشنهاد مشخص آن است که بیانیه‌ای از سوی اصلاح‌طلبان حاضر در دادگاه‌های سال۸۸ در انتقاد به وقایع پیرامون دادگاه رییس دفتر رییس‌جمهور سابق منتشر شود. انتشار چنین بیانیه‌ای اولاً نشانگر آن است که در نگاه اصلاح‌طلبان مشی و مرام سیاسی فرد متهم تفاوتی ندارد و عدالت قضایی را برای دوست و دشمن خود می‌خواهند و ثانیاً این سیگنال مثبت را به جامعه ارسال می‌کند که جریان اصلاحات در هنگام عمل به شعارهایی که مدعی اعتقاد به آن است لنگ نمی‌زند.