فراموشی به افق نایسر

سید غریب سجادی*

"محمود احمدی نژاد" رییس دولت سال های نه چندان دور "ایران" در قامت مهمان وارد "سنندج" شد و در میان مردم "ناحیه منفصل شهری نایسر" با دهل و سرچوپی در قامتی فردی "منتقد و معترض" به سیاست های "اداره مملکت" انتقاد کرد و از لزوم "وحدت" و "همدلی" سخن به میان آورد و از آنچه که در "دل مردم کردستان" می گذرد! سخن گفت!

انتخاب نایسر از سوی "گردانندگان پشت پرده" این مراسم (که بسیاری از آنها یقینا در لایەهای پنهان دولت روحانی در کردستان هنوز هم پستهای کلیدی را در دست دارند!) اقدامی "هوشمندانه بود"!. چرا که نایسر ناحیه منفصل شهری ست که با "جمعیتی بالغ بر 50 هزار" نفر علی رغم تمامی تلاشهای این چند ساله تابلوی تمام عیاری ست از توسعە نیافتگی! نایسر امروز مکانی ست که نه نشانه هایی از "زندگی شهر نشینی" دارد و نه دیگر نشانی از یک "روستای خوش آب و هوا" و باغ های مشهورش باقی مانده است! آنچه که نمایان است "کلونی جمعیتی" است که نشان بارز "ناعدالتی اجتماعی و اقتصادی" است.

اما یقینا آنچه امروز احمدی نژاد و دوستانش در سنندج فراموش کردەاند این است که اتفاقا "نایسر" درکنار "سه ناحیەی منفصل شهری" دیگر، الحاقشان  به شهر سنندج در زمان دولت همین دکتر احمدی نژاد اتفاق افتاد، که از نگاه اکثر "صاحب نظران حوزه مدیریت شهری" یکی از "غیر کارشناسانه ترین" تصمیمات مدیرت شهری در سنندج بود! که الحاقشان به سنندج در آن سالها بیشتر یک مانور تبلیغاتی بود تا تصمیمی کارشناسانه و مدیریتی!

به طوری که بدون ایجاد کمترین امکانات در حوزه زیرساخت شهری، سیستم لوله کشی آب و سیستم دفع فاضلاب، وجود برق و گاز و... به شهر الحاق شد به این امید که "شهرداری سنندج" که خود از انجام امورات روزمره داخل شهر سنندج وا مانده بود حلال مشکلاتش شود! نایسری که خود به تنهایی اندازه بسیاری از شهرهای استان جمعیت داشت! نتیجه این تصمیم غیر اصولی این شد که بسیاری از نهادهای خدمات رسان دخیل در حوزه توسعه شهری و البته روستایی تا یکی دو سال اخیر کوچکترین گام برای حل مشکلات نایسر برنداشتند و نتیجه آن نایسری ست که امروز احمدی نژاد و تیم حامیانش بهترین مکان برای بازنمایی بی توجهی به مردم فقیر تشخیصش می دهند! تا تاثیر کلامشان بیش از هر مکان دیگری بازخورد داشته باشد!

هرچند وجود مشکلات فراوان "معیشتی" و "اقتصادی" و "بازتولید مداوم فقر" در "کردستان" و "ناتوانی" دولت "دکتر روحانی" در حل بسیار از مشکل ها بر کسی پوشیده نیست و قابل دفاع هم نیست، اما اینکه فردی که خود "هشت سال" در مسند "ریاست جمهوری" یک کشور قرار داشت با پیش گرفتن "سیاست فرار به جلو" خود به منتقد تبدیل شود و از کاستی ها و عدم توجه به نایسر و کردستان و اهل سنت سخن براند و از نبود "زیرساخت های" توسعه گلایه کند از "طنزهای تلخ سیاست در جهان سوم و مخصوصا ایران" است! کاش دکتر احمدی نژاد به جای فرار به جلو و بازی با کلمات و استفاده تکراری از "رنج مردم کردستان" و "کولبران"، روی دست آوردهای دولت خویش در حوزه "توسعه استان" در زمینه احداث "تعداد کارخانجات و واحدهای تولیدی" و تلاشهای به قول خودش چشمگیر، به صورت مصداقی تاکید می کرد!

کاش به جای تکرار مفاهیم "اخلاق نظری" و اهمیت "وحدت" در کلام روی "مصادیق عملی" در حوزه مدیریت خویش و میزان توجه هشت ساله ایشان به کوردها و اهل سنت اشاره می کرد! هر چند می دانم این کاش ها بی جواب و بی فایدەست کاش حداقل یک کوچه را در همین نایسر نشان می داد و با اقتدار می گفت که مردم نایسر من در هشت سال "ریاست جمهوری" و در زمانی که هر بشکه نفت بالای 100 دلار قیمت داشت هم به فکر شما هم بودم در زمان دولت من مشکل فلان کوچه در زمان مدیران من حل شده است!

اما کلام آخر:
جناب آقای "احمدی نژاد" اینکه در نتیجه اوضاع حاکم بر مملکت و در نتیجه افول "اعتماد اجتماعی" به دولت "روحانی"  بسیاری از مردم شما را در هیبت یک منجی میبینند(متاسفانه)هیچ شکی نیست, اما نمیدانم چه سریست که شما و بسیاری دیگر از مسولان تا "زمانی در قدرت هستید" به "کوردها و اهل سنت" حداقل توجه را میکنید! ولی از فردای روزی که از قدرت رانده  میشوید و با "حسرت" به صندلی از دست رفته نگاه میکنید,  "کوردها و اهل سنت" جایگاه ویژه ای در کلام و گفتمانتان پیدا میکنند! و یکباره آنچه را که سالها در حق آنها به آن عمل نکرده اید را بر زبان جاری میکنید, جای بسی تعجب است!

جناب دکتر بدون حسرت خوردن تا می توانید از سفرتان به کردستان لذت ببرید اما فراموش نکنید بسیاری از ما بر خلاف شما آنچه را که در هشت سال قدرتتان بر سرمان آوردەاید را فراموش نکردەایم و شنیدن آنچه که سال ها به آن عمل نکردەاید ولی امروز بر زبان می رانید بیش از هر امر دیگری برایمان زجر آور است!

*رییس شورای شهر سنندج