کلکسیون متحدان پوتین در حال تکمیل است

گروه بین الملل: سایمون تیسدال، مفسر سیاست خارجی در روزنامه  گاردین نوشت: اگر پوتین برای دوستی و کسب حمایت به کیم جونگ اون رهبر کره شمالی تکیه کند باید نسبتا احساس ناامیدی داشته باشد. دلیلی وجود دارد که چرا دیکتاتور غیرقابل پیش بینی کره شمالی در میان طرد شده‌ترین رهبران جهان قرار دارد. به قول معروف هیچ کس او را دوست ندارد و این موضوع برایش اهمیتی ندارد. با این وجود، پوتین منزوی که در سطح جهانی منفور شده و به ارتکاب جنایات جنگی در اوکراین متهم شده است این روز‌ها در قایق سوراخ و به آرامی در حال غرق شدن نشسته و درخواست کمک می‌کند.
پوتین پس از آن که از ترس بازداشت شدن مجبور به عدم حضور فیزیکی در اجلاس اعضای گروه بریکس و جی۲۰ شد برای تسلی دادن خود دیدار با کیم جونگ اون در ولادی وستوک را برنامه ریزی کرده است. پوتین امیدوار است از کیم تسلیحات خریداری کرده تا در اوکراین استفاده کند.
گفته می‌شود که کیم در دیدار با پوتین کمک غذایی درخواست خواهد کرد. او هم چنین خواستار دریافت کمک فنی از روسیه برای توسعه سلاح‌های هسته‌ای، موشک‌ها، زیردریایی‌ها و ماهواره‌ها خواهد شد. با این وجود، او جانب احتیاط را در نظر خواهد گرفت، زیرا می‌داند روسیه چکونه کره شمالی را پس از سال ۱۹۹۱ میلادی ترک کرد و تنها گذاشت. هر توافقی میان روسیه و کره شمالی احتمالا مستلزم کسب موافقت چین است و خشم آمریکا را به همراه خواهد داشت.
شاید بیش از هر چیز همان طور که رفاقت میان کیم و ترامپ نشان داد کیم خواستار جلب توجه است. کیم می‌خواهد با او مانند رهبری بزرگ رفتار شود. این که پوتین و کیم با یکدیگر ملاقات می‌کنند یا خیر و این که انگیزه شان از این دیدار چیست در درجه دوم اهمیت قرار دارد. در وهله نخست تقویت روابط روسیه و کره شمالی با چین موضوعی جدی می‌باشد. پیمان دفاعی ماه گذشته بین ایالات متحده، ژاپن و کره جنوبی نتیجه مستقیم این وضعیت قلمداد می‌شود. با توجه به گزارش‌ها درباره وجود مازاد مهمات جنگ سرد پیونگ یانگ که با توپخانه روسیه سازگار است ارتباط میان روسیه و کره شمالی به ویژه برای اوکراین نگران کننده است. پوتین در حال پرورش متحدان دیگری است که دشمنی او با دموکراسی‌های غربی و ایده‌های یک "نظم جدید جهانی" بدیل و اقتدارگرا را در سر می‌پرورانند.
رهبران منطقه خاورمیانه که در حال نزدیکی به روسیه هستند باید به خاطر داشته باشند که  تاریخ حاکی از آن است که اگر روسیه در حال حاضر قصد برقراری رابطه‌ای ناسالم با شما را نداشته باشد بعدا این کار را خواهد کرد.
فرصت طلبی و دورویی برخی از کشور‌ها تلاش دیوانه وار پوتین برای یافتن دوستان را تقویت می‌کند. برای مثال، "نارندرا مودی"نخست وزیر هند این هفته میزان نشست گروه جی ۲۰ است. هند مدعی شده که در قبال جنگ اوکراین موضع بیطرفانه‌ای اتخاذ کرده در حالی که در عمل با نادیده گرفتن تحریم‌های وضع شده علیه روسیه، ۶۱.۲ میلیارد دلار برای واردات سوخت از روسیه هزینه کرده مبلغی که بیش از ارزش کمک‌های نظامی آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه به اوکراین است.
به همین ترتیب، حاکمان آفریقای جنوبی، وارثان یک مبارزه حماسی آزادیبخش، به طور غیر قانع کننده‌ای ورود سلاح به روسیه را انکار می‌کنند. نکته دیگر روند تحولات در کشور‌های دموکراتیک نزدیک‌تر به اوکراین است که در آنجا جریان‌های حامی روسیه در حال رشد و قدرت‌گیری هستند. ما در مورد ویکتور اوربان نخست وزیر مجارستان یا نیرو‌های راست افراطی آلمان صحبت نمی‌کنیم. ما در حال صحبت درباره اسلواکی هستیم کشوری که از سال ۲۰۰۴ عضو اتحادیه اروپا و ناتو بوده و تاکنون حامی قوی اوکراین بوده است. با این وجود، اگر نتایج نظرسنجی‌ها درست باشد "رابرت فیچو" که با وضع و اعمال تحریم علیه روسیه مخالف است و قصد دارد تحویل تسلیحات به کی یف را متوقف کند و ناتو و به زعم او "فاشیست‌های اوکراینی" را مسئول جنگ اوکراین می‌داند، امکان دارد در ماه جاری به عنوان نخست وزیر اسلواکی انتخاب شود.
شاید بتوان چنین تحولی را با برگزیت یا خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا مقایسه کرد که نوعی خودآزاری بود. اسلواکی که از عضویت در یک نهاد دموکراتیک غربی سود برده حال با احتمال نخست وزیری فردی حامی روسیه مواجه شده است. این وضعیت بازتاب دهنده یک واقعیت است و آن این که روسیه مسائل را محو می‌کند. از آنجایی که پوتین به دنبال نیروهای مفیدتری برای کمک به نجات اش خواهد بود لهستان محافظه کار نسبت به اتحادیه اروپا که در ماه اکتبر انتخابات برگزار خواهد کرد ممکن است هدف بعدی روسیه باشد.