نمی توانند بدون جار و جنجال گفتگو کنند

 گروه سیاسی: «گفتگو» را بدون شک می تواند «دُر کمیاب» در سیاست ایران دانست، حتی زمانیکه برخی پیشقدم شدند و علم گفتگو را بالا بردند بازهم خروجی قابل تاملی از جلسات گفتگوی بین طیف‌های سیاسی بیرون نیامد. از جمله آن در سال ۹۸ که استارت برخی گفتگوها و نشست‌ها بین طیف‌های مختلف سیاسی زده شد و با نزدیک شدن به انتخابات مجلس یازدهم، مجمع گفتگوی ملی در مجلس دهم آغاز به کار کرد. اما در نهایت این تلاش‌ها مسکوت ماند و به در بسته خورد.
با این وجود هنوز هستند برخی چهره های سیاسی که اعتقاد دارند تلاش‌ها برای گفتگو نباید کنار گذاشته شود و نیاز مبرم این روزهای سیاسی کشور چیزی جز «گفتگو» نیست.
مصطفی هاشمی طبا؛ فعال سیاسی اصلاح طلب اما نگاهی دیگر به این موضوع دارد. او در گفتگو با خبرآنلاین می گوید؛ «آدم‌ها حاضرند با هم گفتگو کنند ولی در آخر حرف خودشان را می‌زنند بنابراین، من این گفتگوها را عملی و واقعی نمی‌دانم.»
او همچنین تاکید می کند: «گروه های سیاسی مصداق آدم‌هایی هستند که دنبال شنیدن صحبت طرف مقابل نیستند، بلکه دنبال جواب هستند ولو اینکه پاسخ بی‌ربطی هم باشد.
مشروح گفتگوی مصطفی هاشمی طبا با خبرآنلاین را بخوانید؛

**************

* آقای هاشمی طبا! پیشتر گعده‌هایی تحت عنوان گفتگوی ملی شکل گرفته بود که بعد ادامه پیدا نکرد. به نظر شما در حال حاضر چقدر فضا برای گفتگو بین جریان های سیاسی فراهم است؟

به نظرم جریانات سیاسی توان ذهنی گفتگوی فی ما بین را ندارند. یعنی بیشتر موضع دارند و کسی که موضع داشته باشد نمی تواند گفتگو کند. گفتگو یعنی فردی حرفی را بشنود، فَبَشِّرْ عِبَادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ اما، گروه‌های سیاسی کاری ندارند که طرف مقابل چه می‌گوید و حرف او چیست؟

گروه های سیاسی فقط حرف خود را می زنند، و فضای گفتگوی منطقی وجود ندارد
گروه های سیاسی مصداق آدم هایی هستند که دنبال شنیدن صحبت طرف مقابل نیستند، بلکه دنبال جواب هستند ولو اینکه پاسخ بی‌ربطی هم باشد.
بنابراین، این موضوع ربطی به فضای کشور ندارد و اصولا گروه های سیاسی حرف خودشان را می زنند. فرض کنید رهبران ادیان مختلف وقتی با هم صحبت می کنند، هر کدام حرف خودشان را می زنند. به نظرم روش تربیتی ما، اجازه گفتگوی منطقی نمی دهد.

با تندروهایی که وابستگی سیاسی و نظامی ندارند می توان گفتگو کرد
* شما این آمادگی را دارید را که با یک چهره سیاسی یا حتی طیف تندرو گفتگو کنید؟

اگر قرار باشد این گفتگو در ملاءعام باشد، آمادگی آن را ندارم چرا که خیلی حرف‌ها را نمی شود زد؛ با این حال بستگی به طرف مقابل هم دارد.گاهی یک شخصی تندرو و وابسته به قدرت های سیاسی و نظامی نیست می توان با او گفتگو کرد اما اگر وابسته به قدرت های سیاسی و نظامی باشد گفتگو با او خاصیت نداشته و دردسر ایجاد می کند.

در مجلس فقط دو دو می کنند و نمی توانند بدون جار و جنجال گفتگو کنند
* آقای هاشمی طبا! به نظر شما کدام چهره های سیاسی لیدر خوبی برای شروع گفتگو بین جریان های سیاسی هستند؟
فایده ندارد، آدم ها حاضرند با هم گفتگو کنند ولی در آخر حرف خودشان را می زنند بنابراین، من این گفتگوها را عملی و واقعی نمی دانم. مگر بارها رهبر انقلاب نگفتند که کرسی های آزاداندیشی در دانشگاه ها ایجاد کنید چه شد؟
همچین امکانی برای برگزاری کرسی های آزاداندیشی وجود ندارد. الآن در مجلس نمی توانند بدون جار و جنجال گفتگو کنند و دو دو می کنند. فضای گفتگو در کشور ما از نظر تربیتی برای آدم ها معنی ندارد.