گروه اقتصادی: با نگاهی به عملکرد اغلب مسئولان کشور آنچه مشهود است نوعی بی توجهی به مطالبات و خواستههایی است که از سوی مردم مطرح میشود. نکته جالب توجه آن که با بررسی خواستههای مردم نیز به این نتیجه میرسیم که اکثریت قریب به اتفاق این مطالبات آنقدرها هم پیچیده و بزرگ نیست و میتوان بیشتر آنها را مطالبه برای یک زندگی نرمال و حداقلی دانست.
سطح رویی مطالبات که راحتتر از موارد دیگر قابل مشاهده است به مسائل اقتصادی بازمیگردد. مردم ایران نیمقرن است که با تورم دو رقمی و گرانی همیشگی اقلام اساسی زندگی خود مواجه هستند؛ پدیدهای که در اقتصاد جهان بی سابقه است و یا فعالان اقتصادی کشور دههها است که چشمانتظار بهبود پیدا کردن فضای کسبوکار، حذف قوانین موازی و دستوپا گیر، شفافیت و... هستند و نکته ناامیدکننده آنکه گامی از سوی ساختارهای تصمیمگیری در جهت تحقق مطالبات هم برداشته نمیشود. حال تحریمهای یک سال اخیر به خصوص در حوزه نفتی و بانکی را نیز به این شرایط سخت میبایست اضافه کنیم.
نتیجه مشخص است؛ تورم حدود چهل درصدی و نرخ رشد اقتصادی منفی، آن هم مطابق با آمارهای رسمی دولتی. آنچه این شرایط سخت اقتصادی را سختتر هم میکند بیتوجهی و نوعی بیتفاوتی مسئولان به وضعیت سخت معیشتی مردم است. اظهارات مقامات کشور همچون رئيسجمهور که هنوز و همچنان مدعی شرایط خوب اقتصادی و حرکت در مسیر درست هستند نمک بر جراحتهایی است که سیاستهای نادرست اقتصادی بر تن رنجور مردم وارد آورده است.
چنین اظهاراتی که بیانگر بیخبری مسئولان از حال و روز مردم است نمایانگر این نکته مهم نیز میتواند باشد که اساساً خواستههای مطرح شده از سوی جامعه برای تصمیمگیران فاقد اهمیت بوده و عزمی برای حلوفصل مشکلات وجود ندارد. از مطالبات اقتصادی اقشار مختلف مردم که گذر کنیم در لایههای زیرینتر به خواستههای آنان در حوزه مسائل اجتماعی، فرهنگی و سیاسی میرسیم. بسیاری از دلسوزان کشور همزمان با افزایش فشارهای خارجی به تصمیمگیران توصیه کردند که در چنین شرایط سختی به سوی مردم حرکت کرده و با گشایشهایی در جامعه و سیاست به مطالبههای مطرح شده در این حوزهها پاسخ مثبت داده شود اما آنچه در عمل شاهد آن بودیم نه تنها نشانی از پاسخ مثبت به خواستههای جامعه نداشت بلکه مسدودسازی مسیرهای تنفسی موجود هم تلقی میشد.
غلبه رویکرد پلیسی در حوزه مسائل فرهنگی و اجتماعی و امنیتی تلقی کردن تحرکات معمول سیاسی و رسانهای شرایطی را ایجاد کرده که بسیاری معتقدند آنچه امروز در این عرصهها شاهد آن هستیم همراه با تنگناها و انسدادی بیشتر از سالهای قبل هم است! آنچه شرایط خطرناک و بغرنج این روزها را سامان خواهد داد چیزی جز بازگشت به سوی مردم نیست. ترمیم شکافهای اجتماعی و سیاسی باقی مانده از سالهای قبل و پذیرش خطاهای مدیریتی در نظام حکمرانی کشور در مسائل گوناگون از اقتصاد و سیاست خارجی تا فرهنگ و مسائل اجتماعی هنوز هم میتواند ایرانِ بیمارِ ما را نجات دهد.
من معلم یا دبیر از آ.پ مطالبات دارم و...وکسی هم پاسخگو نیست
در مورد جناب حسینی هم بجای درخواست برنامه به قضایای سال۸۸ و سند ۲۰۳۰ گیر میدهند (364048)