تاریخ انتشار : ۱۴۰۱/۱۲/۰۹ ساعت ۰۹:۵۸
کد مطلب : ۳۸۹۹۶۳
دختران معصوم وطن!
مجتبی لطفی
بی‌سابقه در ایران! طی۱۰۰ روز در ۸ استان، دختران بیش از ۳۰ مدرسه دخترانه با گازی ناشناخته تاکنون به لحاظ سم و دوز آن، دچار مسمومیت شده‌اند. با گشتی در میان روایت‌ها و گمانه‌ها چند احتمال و تحلیل مطرح، چنین است:
۱.کار گروه‌های سلفی داخلی یا خارجی است که مخالف تحصیل دختران هستند.
۲.برای انتقام از شعار: زن، زندگی، آزادی زنان ایرانی است که جهانی شد.
۳. کاری پیچیده، تروریستی با مغز طراح و اجرای بی نقص توسط افرد کار کشته است و نه عاملانی شلخته و خودسر.
۴. کار نفوذیهای درون سیستم است. نفوذی لازم نیست گماشته سرویس خارجی باشد.
۶.کار ضد انقلاب و براندازانی مانند مجاهدین خلق است با هدف ایجاد تنش، بدبینی و عصبانی کردن مردم و شکل‌گیری اعتراضات جدید؛ این بار از مدارس.
۶. «کار، کار خودشان است» تا معضلات و ناکارآمدی حاکمیت در حوزه‌های مختلف به ویژه گرانی و اقتصاد فشل را تحت الشعاع قرار دهند و افکار عمومی را منحرف کنند.
۷. آمران و عاملان اصلی بازداشت شده‌اند یا معلوم هستند اما بنابر مصالحی اعلام نمی‌شوند زیرا هزینه بر است.
و...
کدام روایت درست، کدام باطل و کدامیک مخلوط است؟هر چه هست دو نکته مهم در حوادث این چنینی خودنمایی می‌کند:
الف: ضعف مفرط اطلاع‌رسانی که نوعا درگیر اخبار و گزارشات پوچ، شعاری و گاه ضد امنیت مردم است و اراده‌ای در خصوص این موارد وجود ندارد. در باره موضوع بحث که آغاز آن از شهر قم بود، هیچ چشم انداز خاصی از سوی مدیران آن به ویژه استاندار نظامی آن و دیگر عوامل وجود نداشت و از ابتدا یا واهی دانسته شد، یا دختران مسموم شده را دارای بیماری زمینه‌ای دانستند و...! مسئولان وزارت بهداشت هم هر یک چیزی گفتند! و به تعبیر آیت‌الله علوی بروجردی: «ای کاش اصلا حرف نزنند».
اما حتی اگر واقعیت گفته شود، آیا چند درصد جامعه به گزارشات رسمی و حاکمیتی اعتماد دارند؟! چه کسی مقصر است؟ رسانه‌های لندنی و سعودی یا سابقه فریب و نامحرم دانستن مردم؟!
ب: سیستم امنیتی، مدعی دستگیری ریگی در هواست و فعالیتهای خرابکاران را قبل از انجام زیر ضربه قرار می‌دهد. از سوئی کافی است جوانی روی دیوار شعار بنویسد، خانمی در اتوبوس سر حجاب با آمر به حجاب درگیر شود،... که ایکی ثانیه شناسایی و دستگیر می‌شوند اما مواردی مانند اسیدپاشی به دختران اصفهانی و مسمومیت دختران با وسعت دایره آن و با گذشت ۱۰۰ روز، هنوز هیچ ردی در حافظه نیروی امنیتی بجای نگذارده است!
اراده نیست یا ضعف! نمی‌دانیم اما هرچه هست دختران معصوم ما تاوان ناکارآمدی چه کسانی را پس می‌دهند؟! کلید پایان این وحشت و هراس در دستان کیست؟!
بی‌سابقه در ایران! طی۱۰۰ روز در ۸ استان، دختران بیش از ۳۰ مدرسه دخترانه با گازی ناشناخته تاکنون به لحاظ سم و دوز آن، دچار مسمومیت شده‌اند. با گشتی در میان روایت‌ها و گمانه‌ها چند احتمال و تحلیل مطرح، چنین است:
۱.کار گروه‌های سلفی داخلی یا خارجی است که مخالف تحصیل دختران هستند.
۲.برای انتقام از شعار: زن، زندگی، آزادی زنان ایرانی است که جهانی شد.
۳. کاری پیچیده، تروریستی با مغز طراح و اجرای بی نقص توسط افرد کار کشته است و نه عاملانی شلخته و خودسر.
۴. کار نفوذیهای درون سیستم است. نفوذی لازم نیست گماشته سرویس خارجی باشد.
۶.کار ضد انقلاب و براندازانی مانند مجاهدین خلق است با هدف ایجاد تنش، بدبینی و عصبانی کردن مردم و شکل‌گیری اعتراضات جدید؛ این بار از مدارس.
۶. «کار، کار خودشان است» تا معضلات و ناکارآمدی حاکمیت در حوزه‌های مختلف به ویژه گرانی و اقتصاد فشل را تحت الشعاع قرار دهند و افکار عمومی را منحرف کنند.
۷. آمران و عاملان اصلی بازداشت شده‌اند یا معلوم هستند اما بنابر مصالحی اعلام نمی‌شوند زیرا هزینه بر است.
و...
کدام روایت درست، کدام باطل و کدامیک مخلوط است؟هر چه هست دو نکته مهم در حوادث این چنینی خودنمایی می‌کند:
الف: ضعف مفرط اطلاع‌رسانی که نوعا درگیر اخبار و گزارشات پوچ، شعاری و گاه ضد امنیت مردم است و اراده‌ای در خصوص این موارد وجود ندارد. در باره موضوع بحث که آغاز آن از شهر قم بود، هیچ چشم انداز خاصی از سوی مدیران آن به ویژه استاندار نظامی آن و دیگر عوامل وجود نداشت و از ابتدا یا واهی دانسته شد، یا دختران مسموم شده را دارای بیماری زمینه‌ای دانستند و...! مسئولان وزارت بهداشت هم هر یک چیزی گفتند! و به تعبیر آیت‌الله علوی بروجردی: «ای کاش اصلا حرف نزنند».
اما حتی اگر واقعیت گفته شود، آیا چند درصد جامعه به گزارشات رسمی و حاکمیتی اعتماد دارند؟! چه کسی مقصر است؟ رسانه‌های لندنی و سعودی یا سابقه فریب و نامحرم دانستن مردم؟!
ب: سیستم امنیتی، مدعی دستگیری ریگی در هواست و فعالیتهای خرابکاران را قبل از انجام زیر ضربه قرار می‌دهد. از سوئی کافی است جوانی روی دیوار شعار بنویسد، خانمی در اتوبوس سر حجاب با آمر به حجاب درگیر شود،... که ایکی ثانیه شناسایی و دستگیر می‌شوند اما مواردی مانند اسیدپاشی به دختران اصفهانی و مسمومیت دختران با وسعت دایره آن و با گذشت ۱۰۰ روز، هنوز هیچ ردی در حافظه نیروی امنیتی بجای نگذارده است!
اراده نیست یا ضعف! نمی‌دانیم اما هرچه هست دختران معصوم ما تاوان ناکارآمدی چه کسانی را پس می‌دهند؟! کلید پایان این وحشت و هراس در دستان کیست؟!
پربينندهترين مطالب و خبرها
