تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۸/۱۴ ساعت ۱۲:۱۲
کد مطلب : ۳۰۳۲۷۷
پیامد پیروزی جمهوری‌خواهان در شب بد بایدن
گروه بین الملل: اگر فرض کنیم که انتخابات فرمانداری ایالت ویرجینیا نخستین دور رقابت انتخابات میان‌دوره‌ای ۲۰۲۲ بود، شکی نیست که دموکرات‌ها کف رینگ پخش شده‌اند.
ویرجینیا، ایالتی که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته خیلی راحت در اختیار دموکرات‌ها قرار گرفت، برای نخستین بار در بیش از ده سال گذشته فرمانداری جمهوری‌خواه خواهد داشت.
گلن یانکین، تاجری که برای اولین بار نامزد منصبی انتخابی شده بود، توانست تری مک‌آلفی، فرماندار سابق و جمع‌کننده کهنه‌کار کمک‌های مالی برای سیاستمداران، را شکست داده و عده‌ای را هم با خود از خط پایان گذراند. دادستان کل و معاون فرماندار نیز به نامزدهای جمهوری‌خواه رسید، و نفر دوم اولین زن رنگین‌پوستی بود که به این مقام انتخاب شده است. جمهوری‌خواه‌ها شاید بر مجلس نمایندگان ایالت ویرجینیا نیز مسلط شوند.البته نباید فراموش کرد که این تنها یک انتخابات در یک ایالت بود - میزان مشارکت از انتخابات قبلی فرمانداری در سال ۲۰۱۷ بیشتر بود ولی اصلا قابل مقایسه با مشارکت ۷۵ درصدی اهالی ویرجینیا در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته نبود.اما دموکرات‌ها نزدیک بود در انتخابات فرمانداری نیوجرسی هم شکست بخورند، ایالتی که دژ مستحکمی برای دموکرات‌ها محسوب می‌شود. مجموعه این وقایع نشان می‌دهد که ما صرفا با یک پدیده محلی روبه‌رو نیستیم.هنوز یک سال با انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره و فرمانداری ۳۶ ایالت فاصله داریم. با این حال، نتایج رقابت‌های روز سه‌شنبه می‌تواند اطلاعات زودهنگامی در اختیار ما بگذارد.
پس از شکست انتخاباتی پارسال، برخی جمهوری‌خواه‌ها نگران این بودند که حزب دموکرات توانسته است ائتلاف سیاسی پایداری با مشارکت شهرنشینان، اقلیت‌های قومی و سفیدپوستان حومه‌نشین ایجاد کند.اما یانکین و جمهوری‌خواه‌ها توانستند روز سه‌شنبه فرمول خودشان را برای پیروزی ارائه دهند. آنها در قدم اول موفق شدند حمایت قاطع رای‌دهندگان روستانشینی را که در دو انتخابات ریاست‌جمهوری گذشته به دونالد ترامپ رای داده بودند حفظ کنند، و در قدم دوم نیز بخشی از حامیان حومه‌نشین دموکرات‌ها را به طرف خود برگردانند.
او در مسائل فرهنگی، مانند نگاه به مقوله نژاد در برنامه‌های آموزشی مدرسه‌ها، اجبار به استفاده از ماسک و امنیت انتخابات مواضعی مورد پسند پایگاه رای ترامپ اختیار کرد، اما تمرکز اصلی خود را روی مسائل بزرگ‌تر آموزشی و اقتصاد گذاشت. اما فاصله خود را هم با رئیس‌جمهور سابق حفظ کرد - نه او را به برنامه‌های انتخاباتی خود دعوت کرد تا از حمایتش برخوردار شود، و نه خیلی جدی وارد بازی "دزدی انتخابات" شد که یکی از موضوعات کلیدی ترامپیسم محسوب می‌شود.اگر جمهوری‌خواه‌ها با همین برنامه قدم به انتخابات ۲۰۲۲ بگذارند، بخت بسیار خوبی برای تسخیر کرسی‌های دموکرات در حومه‌های شهرها و تسلط بر مجلس نمایندگان خواهند داشت. اکثریت دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان بسیار کوچک است، لذا پیروزی جمهوری‌خواه‌ها نیازمند یک تغییر بزرگ نیست.
سایه شوم نتایج سه‌شنبه بر انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده قطعا باعث وحشت بسیاری از دموکرات‌ها در کنگره شده است - و، شاید، آنها را تکان دهد. طرح‌های اجتماعی و زیرساختی جو بایدن هنوز از کنگره عبور نکرده‌اند، چرا که قانون‌گذاران میانه‌رو و لیبرال بر سر جزئیات طرح اول با یکدیگر اختلاف نظر دارند.ناتوانی دموکرات‌ها در پیشبرد طرح‌هایشان در کنگره شاید باعث کاهش مشارکت طرفدارانشان در انتخابات ویرجینیا شده باشد و قطعا در کاهش محبوبیت شخص بایدن در ماه‌های اخیر نقش داشته است. این برداشت که ایالات متحده مشکلات عاجلی دارد و دموکرات‌ها با وجود در اختیار داشتن اکثریت کنگره و کاخ سفید نتوانسته‌اند به این مشکلات واکنش نشان دهند شاید رای‌دهندگان ویرجینیایی را قانع کرده باشد که به جمهوری‌خواه‌ها فرصت بدهند.
مک‌آلفی، نامزد شکست‌خورده دموکرات، قطعا به این موضوع فکر کرده بود و از دموکرات‌های کنگره عاجزانه خواسته بود که دست به عمل بزنند.پیامد حداقلی نتیجه ویرجینیا باید این باشد که اعضای دموکرات مجلس نمایندگان طرح بایدن برای ارتقا زیرساخت‌ها را تصویب کنند تا او بتواند آن را امضا کند و به این دستاورد بنازد.باید منتظر ماند و دید که آیا این نتیجه باعث خواهد شد که آنها طرح مالی بزرگتری را نیز که شامل بودجه خدمات درمانی، آموزش ابتدایی کودکان و سرمایه‌گذاری‌های اقلیمی می‌شود تصویب کنند، یا برای تعدیل نگرانی‌های نمایندگان میانه‌رو بابت هزینه‌هایش به بازنویسی آن رو می‌آورند. اما حزب بالاخره باید بر سر چیزی به توافق برسد، و زمان در حال گذر است.
تنها ده ماه از حمله طرفداران ترامپ به ساختمان کنگره به منظور جلوگیری از تایید پیروزی جو بایدن در انتخابات توسط کنگره می‌گذرد. در روزهای بعد از آن، صحبت‌های نسبتا زیادی راجع به تاثیر درازمدت و کشنده آن وقایع بر حزب جمهوری‌خواه مطرح شد. بعضی از رهبران حزب از رئیس‌جمهور سابق فاصله گرفتند، و دیگران نیز به این موضوع پرداختند که چه بسا گرویدن حزب جمهوری‌خواه به پوپولیسم فرهنگی و اقتصادی مورد نظر ترامپ کار خطرناکی بوده باشد.اما در واقعیت انگار رای‌دهندگان آمریکایی یا حافظه کوتاهی دارند یا حزب جمهوری‌خواه را مسئول خشونت‌های ماه ژانویه نمی‌دانند.در عوض، سیاست آمریکا بر مداری شناخته‌شده قرار گرفته است. رئیس‌جمهوری جدید انتخاب می‌شود و حزبش نیز در کنگره به اکثریت می‌رسد. محبوبیت اولیه جای خود را به برخورد برنامه سیاسی او با باد سیاسی مخالف می‌دهد. حزبی که قدرت را از دست داده است، ناراحت از شکست و عصبانی از نحوه حکمرانی رقیب، اپوزیسیونی متحد ایجاد می‌کند. در طرف مقابل، حزب حاکم درگیر اختلافات داخلی می‌شود، و رای‌دهندگانش نیز به خاطر محقق نشدن سریع وعده‌ها ناامید می‌شوند و اشتیاق خود را از دست می‌دهند.و وقتی نوبت اولین انتخابات بعدی می‌شود، همه از قدرت حزبی که بیرون قدرت است شگفت‌زده می‌شوند.این پدیده در دوره نخست ریاست‌جمهوری بیل کلینتون، باراک اوباما و دونالد ترامپ، و در دوره دوم ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش نیز مشهود بود.ایالات متحده همچنان کشوری بسیار دوقطبی است و شکاف سیاسی عیانی در آن به چشم می‌خورد. اکثریت پایداری برای حکومت‌داری وجود ندارد، و بخت نیروهای سیاسی به ماهیت دمدمی رای‌دهندگان آمریکایی گره خورده است.گفتار و کردار ترامپ بعد از شکست تفاوتی در این واقعیت ایجاد نکرده است، هر چند که مک‌آلفی تلاش زیادی کرد تا یانکین را به ریش رئیس‌جمهور سابقی که هنوز نامحبوب است ببندد.سیاست ادامه دارد، همان‌طور که همیشه بود.
ویرجینیا، ایالتی که در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته خیلی راحت در اختیار دموکرات‌ها قرار گرفت، برای نخستین بار در بیش از ده سال گذشته فرمانداری جمهوری‌خواه خواهد داشت.
گلن یانکین، تاجری که برای اولین بار نامزد منصبی انتخابی شده بود، توانست تری مک‌آلفی، فرماندار سابق و جمع‌کننده کهنه‌کار کمک‌های مالی برای سیاستمداران، را شکست داده و عده‌ای را هم با خود از خط پایان گذراند. دادستان کل و معاون فرماندار نیز به نامزدهای جمهوری‌خواه رسید، و نفر دوم اولین زن رنگین‌پوستی بود که به این مقام انتخاب شده است. جمهوری‌خواه‌ها شاید بر مجلس نمایندگان ایالت ویرجینیا نیز مسلط شوند.البته نباید فراموش کرد که این تنها یک انتخابات در یک ایالت بود - میزان مشارکت از انتخابات قبلی فرمانداری در سال ۲۰۱۷ بیشتر بود ولی اصلا قابل مقایسه با مشارکت ۷۵ درصدی اهالی ویرجینیا در انتخابات ریاست‌جمهوری سال گذشته نبود.اما دموکرات‌ها نزدیک بود در انتخابات فرمانداری نیوجرسی هم شکست بخورند، ایالتی که دژ مستحکمی برای دموکرات‌ها محسوب می‌شود. مجموعه این وقایع نشان می‌دهد که ما صرفا با یک پدیده محلی روبه‌رو نیستیم.هنوز یک سال با انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره و فرمانداری ۳۶ ایالت فاصله داریم. با این حال، نتایج رقابت‌های روز سه‌شنبه می‌تواند اطلاعات زودهنگامی در اختیار ما بگذارد.
پس از شکست انتخاباتی پارسال، برخی جمهوری‌خواه‌ها نگران این بودند که حزب دموکرات توانسته است ائتلاف سیاسی پایداری با مشارکت شهرنشینان، اقلیت‌های قومی و سفیدپوستان حومه‌نشین ایجاد کند.اما یانکین و جمهوری‌خواه‌ها توانستند روز سه‌شنبه فرمول خودشان را برای پیروزی ارائه دهند. آنها در قدم اول موفق شدند حمایت قاطع رای‌دهندگان روستانشینی را که در دو انتخابات ریاست‌جمهوری گذشته به دونالد ترامپ رای داده بودند حفظ کنند، و در قدم دوم نیز بخشی از حامیان حومه‌نشین دموکرات‌ها را به طرف خود برگردانند.
او در مسائل فرهنگی، مانند نگاه به مقوله نژاد در برنامه‌های آموزشی مدرسه‌ها، اجبار به استفاده از ماسک و امنیت انتخابات مواضعی مورد پسند پایگاه رای ترامپ اختیار کرد، اما تمرکز اصلی خود را روی مسائل بزرگ‌تر آموزشی و اقتصاد گذاشت. اما فاصله خود را هم با رئیس‌جمهور سابق حفظ کرد - نه او را به برنامه‌های انتخاباتی خود دعوت کرد تا از حمایتش برخوردار شود، و نه خیلی جدی وارد بازی "دزدی انتخابات" شد که یکی از موضوعات کلیدی ترامپیسم محسوب می‌شود.اگر جمهوری‌خواه‌ها با همین برنامه قدم به انتخابات ۲۰۲۲ بگذارند، بخت بسیار خوبی برای تسخیر کرسی‌های دموکرات در حومه‌های شهرها و تسلط بر مجلس نمایندگان خواهند داشت. اکثریت دموکرات‌ها در مجلس نمایندگان بسیار کوچک است، لذا پیروزی جمهوری‌خواه‌ها نیازمند یک تغییر بزرگ نیست.
سایه شوم نتایج سه‌شنبه بر انتخابات میان‌دوره‌ای سال آینده قطعا باعث وحشت بسیاری از دموکرات‌ها در کنگره شده است - و، شاید، آنها را تکان دهد. طرح‌های اجتماعی و زیرساختی جو بایدن هنوز از کنگره عبور نکرده‌اند، چرا که قانون‌گذاران میانه‌رو و لیبرال بر سر جزئیات طرح اول با یکدیگر اختلاف نظر دارند.ناتوانی دموکرات‌ها در پیشبرد طرح‌هایشان در کنگره شاید باعث کاهش مشارکت طرفدارانشان در انتخابات ویرجینیا شده باشد و قطعا در کاهش محبوبیت شخص بایدن در ماه‌های اخیر نقش داشته است. این برداشت که ایالات متحده مشکلات عاجلی دارد و دموکرات‌ها با وجود در اختیار داشتن اکثریت کنگره و کاخ سفید نتوانسته‌اند به این مشکلات واکنش نشان دهند شاید رای‌دهندگان ویرجینیایی را قانع کرده باشد که به جمهوری‌خواه‌ها فرصت بدهند.
مک‌آلفی، نامزد شکست‌خورده دموکرات، قطعا به این موضوع فکر کرده بود و از دموکرات‌های کنگره عاجزانه خواسته بود که دست به عمل بزنند.پیامد حداقلی نتیجه ویرجینیا باید این باشد که اعضای دموکرات مجلس نمایندگان طرح بایدن برای ارتقا زیرساخت‌ها را تصویب کنند تا او بتواند آن را امضا کند و به این دستاورد بنازد.باید منتظر ماند و دید که آیا این نتیجه باعث خواهد شد که آنها طرح مالی بزرگتری را نیز که شامل بودجه خدمات درمانی، آموزش ابتدایی کودکان و سرمایه‌گذاری‌های اقلیمی می‌شود تصویب کنند، یا برای تعدیل نگرانی‌های نمایندگان میانه‌رو بابت هزینه‌هایش به بازنویسی آن رو می‌آورند. اما حزب بالاخره باید بر سر چیزی به توافق برسد، و زمان در حال گذر است.
تنها ده ماه از حمله طرفداران ترامپ به ساختمان کنگره به منظور جلوگیری از تایید پیروزی جو بایدن در انتخابات توسط کنگره می‌گذرد. در روزهای بعد از آن، صحبت‌های نسبتا زیادی راجع به تاثیر درازمدت و کشنده آن وقایع بر حزب جمهوری‌خواه مطرح شد. بعضی از رهبران حزب از رئیس‌جمهور سابق فاصله گرفتند، و دیگران نیز به این موضوع پرداختند که چه بسا گرویدن حزب جمهوری‌خواه به پوپولیسم فرهنگی و اقتصادی مورد نظر ترامپ کار خطرناکی بوده باشد.اما در واقعیت انگار رای‌دهندگان آمریکایی یا حافظه کوتاهی دارند یا حزب جمهوری‌خواه را مسئول خشونت‌های ماه ژانویه نمی‌دانند.در عوض، سیاست آمریکا بر مداری شناخته‌شده قرار گرفته است. رئیس‌جمهوری جدید انتخاب می‌شود و حزبش نیز در کنگره به اکثریت می‌رسد. محبوبیت اولیه جای خود را به برخورد برنامه سیاسی او با باد سیاسی مخالف می‌دهد. حزبی که قدرت را از دست داده است، ناراحت از شکست و عصبانی از نحوه حکمرانی رقیب، اپوزیسیونی متحد ایجاد می‌کند. در طرف مقابل، حزب حاکم درگیر اختلافات داخلی می‌شود، و رای‌دهندگانش نیز به خاطر محقق نشدن سریع وعده‌ها ناامید می‌شوند و اشتیاق خود را از دست می‌دهند.و وقتی نوبت اولین انتخابات بعدی می‌شود، همه از قدرت حزبی که بیرون قدرت است شگفت‌زده می‌شوند.این پدیده در دوره نخست ریاست‌جمهوری بیل کلینتون، باراک اوباما و دونالد ترامپ، و در دوره دوم ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش نیز مشهود بود.ایالات متحده همچنان کشوری بسیار دوقطبی است و شکاف سیاسی عیانی در آن به چشم می‌خورد. اکثریت پایداری برای حکومت‌داری وجود ندارد، و بخت نیروهای سیاسی به ماهیت دمدمی رای‌دهندگان آمریکایی گره خورده است.گفتار و کردار ترامپ بعد از شکست تفاوتی در این واقعیت ایجاد نکرده است، هر چند که مک‌آلفی تلاش زیادی کرد تا یانکین را به ریش رئیس‌جمهور سابقی که هنوز نامحبوب است ببندد.سیاست ادامه دارد، همان‌طور که همیشه بود.
پربينندهترين مطالب و خبرها
