دلواپسی از موفقیت دولت در مذاکرات

در همین خصوص روزنامه مردم سالاری در سر مقاله خود نوشت: آنها دلواپس این هستند که دولت در مذاکرات هسته ای موفق شود و گشایشی در روابط خارجی کشور ایجاد شود و آنها در مقابل این پرسش بزرگ افکار عمومی قرار گیرند که آنها در هشت سال گذشته باتوجه به آن همه اختیارات، امکانات و پشتیبانی که داشتند چرا مشکلات کشور را نه تنها حل نکردند بلکه معضلات کشور را تشدید کردند؟ در واقع آنها برای اینکه ناکارآمدی شان در این هشت سال برای مردم روشن نشود، به تخریب دولت روی آورده اند. آنها پس از برگزاری همایش دلواپسیم پیشنهاد داده اند که مناظره ای به صورت غیرعلنی در مجلس بین تیم مذاکره کننده جلیلی و ظریف برگزار شود.در حالیکه مسوولان سیاست خارجی کشور برطبق وظایف خود در حال پیشبرد پرونده هسته ای کشور هستند، پیشنهاد بی ربط برگزاری مناظره را مطرح می کنند. برگزاری مناظره در جای خود بسیار خوب و راهی برای حل مشکلات سیاسی، اجتماعی و فرهنگی جامعه مناسب است اما چنین پیشنهادی در مقطعی که مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 در حال انجام است، در واقع به انحراف کشاندن اصل مناظره است.

البته طبق گفته رییس جمهور منافع عده ای با رفع تدریجی تحریم ها به خطر افتاده است بنابراین این عده به تخریب دولت روی آورده اند و دلواپس منافع شخصی خود هستند. این نکته را باید در نظر گرفت که رهبری به مسوولان سیاست خارجی کشور اجازه مذاکرات هسته ای را داده اند و در واقع مذاکرات نیز با نظر ایشان در حال انجام است اما مخالفان دولت که ادعای پیروی از ولایت را نیز دارند، بدون توجه به نظرات رهبری به تخریب و تضعیف تیم مذاکره کننده هسته ای روی آورده اند. در واقع می توان گفت که تناقضات زیادی در گفتار و کردار این افراد وجود دارد و اگر حرف و عمل این ها یکسان بود کشور دچار این مشکلات عدیده نمی شد. این افراد برخلاف شعارهای خود به دنبال دستیابی به منافع شخصی خود هستند و سوابق بی قانونی آنها از حد گذشته است و اگر سری به دیوان محاسبات و سازمان بازرسی زده شود، میزان بی قانونی آنها مشخص می شود. در این بین دولت باید راه خود را با درایت ادامه دهد و تحت تاثیر جریان های مخرب قرار نگیرد و واکنشی نشان ندهد.

در عین حال دولت باید برای مردم روشن کند که این تحرکات از چه ماهیتی برخوردار است و پشت صحنه این اقدامات چه کسانی و با چه اهدافی هستند. البته رییس جمهور از فرهیختگان و دانشگاهیان نیز استمداد طلبیده است اما باید به این نکته اشاره کرد که برای جذب همکاری دانشگاهیان باید رابطه ای دوسویه بین دولت و دانشگاه ایجاد شود.در واقع دولت و نخبگان و دانشگاهیان باید به صورت متقابل به یکدیگر یاری برسانند. از یک سو دولت باید مشکلات و موانع پیش روی دانشگاهیان را از بین ببرد و با کسانی که در راه فعالیت دانشگاه مشکل ایجاد کرده اند برخورد کند و با تمام قوا به دفاع از دانشگاه برخیزد و از سوی دیگر دانشگاه هم در کنار دولت قرار گیرد تا با همکاری یکدیگر، مشکلات کشور به تدریج حل شود و کشور در مسیر پیشرفت گام بردارد.