گروه‌های فشار و افراطي همگام با دشمنان ایران

اشکان بنکدارجهرمی

---

گروهی متشکل از 300 تا 400 نفر نیز که به استقبال آقای روحانی رفته بودند، گوسفند قربانی کرده و شعارهایی در همراهی با هیأت ایرانی سر دادند. همچنین گروهی 20 تا 30 نفره از گروه‌های فشار نیز در مخالفت با اقدامات انجام گرفته در این سفر به دادن شعار و اعمال خشونت بار و توهین آمیز پرداختند. یکی از افراد مخالف در فرودگاه مهرآباد، به سمت خودروی رئیس جمهوری اسلامی کفش پرتاب نمود اما این لنگه کفش به کسی برخورد نکرد.

در کشور ما هر از چندگاهی گروههای فشارِ نه چندان خودسر با اَعمال خلاف قانون خود در رأس اخبار داخل و خارج قرار مي‌گیرند. شاید ویژگی نه چندان مطلوب عملکرد رسانه ای که در کل هر عمل خلاف روال را در صدر جای مي‌دهد عامل تشویق این گروهها باشد. این جماعت مي‌داند که با استفاده از خصوصیت به اصطلاح ژورنالیستی رسانه های خبری مي‌تواند چندین و چند برابر بیش از وزن اجتماعیش ظاهر شود و به زعم خویش بدین سبب، اهرم فشاری جهت تحمیل خواسته های خود به اکثریت را فراهم نماید. اما ذکر نکاتی چند در این مورد ضروری به نظر مي‌رسد.

1- تاریخچه گروه‌های فشار نشان از مخالفت بنیانگذار جمهوری اسلامی، امام خمینی (ره)، با آنها دارد و فرمایشات و دستورات آن رهبر فقید جملگی بر رعایت قانون و برخورد شدید با این گروهها بوده است. در ادامه راه امام (ره) نیز رهبر معظم انقلاب بارها دستور اکید بر پرهیز از اعمالی این چنینی داده اند که نمونه های اخیر آن مخالفت با رفتار های صورت گرفته در حمله به سفارت بریتانیا، اقدامات ناصواب 14 خرداد در مرقد مطهر حضرت امام (ره) در توهین به نوه و یادگار وی، حسن خمینی، و مخالفت با واقعه 22 بهمن قم که بر علیه رئیس مجلس، علی لاریجانی، با پرتاب کفش و مهر نماز به وی در صحن مطهر حضرت معصومه صورت گرفت، بوده است. نمونه اخیر حتی صدای اعتراض مجتهدان و علمای شیعه را نیز به سبب حرمت شکنی حرم یاد شده بلند کرد. بنابراین مي‌توان بدین نتیجه رسید که شعارهای این جماعت در پیروی از ولایت، رهبری و فرامین اسلامی تنها ویترینی برای پوشاندن چهره زشت اعمال و رفتارشان است و این گروه فقط به مقتضای خواست و تأمین منافع امرکنندگان خویش حرکت مي‌کنند.

2- واژه خودسر که از سوی برخی رسانه های افراطی حامی این گروهها در هنگامه تنگنا استفاده مي‌گردد چندان با مسما به نظر نمی رسد. بروز و ظهور این گروهها و حتی میزان کاربرد خشونت توسط ایشان در صحنه اجتماع نشان داده که تابع خواست کدام جناح و دسته از حاکمیت هستند. عدم رو در رویی این گروه با جناح افراط حتی در مواقعی که مشخصاً پای مسائل مذهبی و فرمایشات مقام معظم رهبری در میان بوده، نشان مي‌دهد که سر این گروه به کدام آخور بند است.

شاید این سؤال در میان مردم عادی نیز مرتباً تکرار شده که چرا جماعت کفن پوشان در هشت سال دولت احمدی نژاد که دستاوردی جز انزوای سیاسی و نابودی اقتصادی نداشت به میدان نیامدند. یا این که چرا این گروهِ به زعم خود دیندار در مقابله با اختلاسهای فوق کلان از بیت المال حاضر نشدند راهی خیابانها شوند ودر حمایت از مردمی که حقوقشان به تاراج رفته شعار وا اسلاما سر دهند. مسلماً اسلام این گروه تعریفی از منافع حامیانشان است و بس.

3- البته باید اذعان داشت که اظهار انتقاد و مخالفت با دولت در کشور ما مانند هر کشور پایبند به دموکراسی باید آزاد باشد و قصد نگارنده بر ممنوعیتِ مخالفت و رد حق اقلیت نیست بلکه آنچه جای اشکال مي‌باشد این است که یک گروهِ اقلیت خود را در قامت اکثریت جا مي‌زند و از زبان مردم - که در انتخابات اخیر به مخالفت با آنها رأی داده اند- حرف مي‌زند. اگر این گروه در زیر تابلو مشخص خود و به دور از خشونت و قانون شکنی به ابراز نظر و حتی راهپیمایی بپردازد و نظرات دیگران در نقد خود را نیز پذیرا باشند مطمئناً عملکردشان از نظر همگان جایز و حتی لازم خواهد بود.

ولی مشکل در این جاست که گروههای فشار به نام بسیجی، دانشجو، رزمنده و دیگر عناوین مقدس و معتبر به میدان مي‌آیند و خود را در پشت آنها پنهان مي‌سازند و علاقه مند به داشتن وجهه ای حقوقی برای خود نیستند. چرا که نمی خواهند به هیچ وجه پاسخگوی اعمال خلاف قانون خویش باشند. مورد دیگر در این زمینه آن است که این ابراز مخالفت برای همگان مجاز شمرده شود و اگر مانند هشت سال گذشته دولت در اختیار جناح افراط قرار گرفت از انتقاد و مخالفت به دشمنی تعبیر نگردد.

4- در هر کشور دموکراتی گروههای مردمی مخالف دولت حق اعتراض دارند و با این کار قصد شان بر آن است که نظر اکثریت را با خود همراه سازند ولی عملکرد گروههای فشار با چنین رویکردی، تفاوت و حتی تناقض دارد. این گروهها فاقد ریشه ای مردمی هستند و تنها ناظر به مصالح چندی از افراد وابسته به حکومت مي‌باشند به طوری که منافع عامه اصولاً نمی تواند محرک آنها باشد.
مورد دیگر این که افراطیون چون خود را در جلب نظر اکثریت عاجز مي‌بینند پس دغدغه آنها برخلاف روش‌های مردمسالارانه ایجاد تغییر در عقیده مردم و در نهایت به واسطه صندوق‌های رأی نیست. این جماعت فقط در اندیشه آن است که با ایجاد شانتاژ و فشار، دولت منتخب اکثریت را از ادامه راه باز دارد و به مسیر تأمین نظر اقلیت اقتدار گرا مجبور نماید.

5- صرفنظر از اقدام اخیر افراطیون خشونت طلب در مواجهه با اقدامات مدبرانه رئیس جمهوری، هماهنگی واضحی بین گروه‌های افراطی دشمن ایران در خارج و گروههای فشار داخلی وجود داشته است. اعمال هر کدام توانسته دیگری را تغدیه کند و به عنوان محرکی برای اقدامات طرف مقابل باشد. این گروهها، چه در نوع وطنی و چه نمونه خارجی، موجودیتشان قائم به دشمن مي‌نماید.
پس هر گونه روندی اصلاحی در کاهش تنش‌ها و دشمنی‌ها مي‌تواند نفس تنگی سیاسی را برای آنها را به ارمغان آورد و در نهایت مرگشان را موجب شود. این گروهها در نیازمندی حیاتیشان به دشمن روز به روز دایره دشمنان خود را وسیع تر مي‌کنند. اگر تا قبل از هشت سال پیش نیزه این گروه فقط بر گلوی طیف اصلاح طلب بود اکنون مي‌بینیم که اصولگرایان معتدل و میانه رو نیز از زخم خوردگان این جماعت به حساب مي‌آیند.

6- پیشینه این گروه‌ها حکایت از آن دارد که هرچند از جنبه پایگاه مردمی بسیار ضعیف هستند ولی آن چنان پشتیبانانی در حاکمیت دارند که مي‌توانند حتی مقاماتی مانند رئیس جمهور، رئیس مجلس، رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، خانواده و وابستگان امام خمینی (ره)، وزرا، دانشجویان، بانوان و دختران و... را مورد هتک حرمت آشکار قرار دهند و از عواقب قانونی آن به دور باشند. قرائت گزارش غائله قم توانست تا حدی اُمرای این قوم آشوبگر را از پس تیرگی‌ها بیرون کشد ولی فقدان اقدام عملی در مقابله با ایشان موجب شده که این گروهها روز به روز جری تر شوند.
ارگانهای اطلاعاتی و امنیتی جمهوری اسلامی نشان داده اند که هرگاه اراده ای قوی به جهت برخورد وجود داشته، توانسته اند حتی افراد بلند پایه با پیشینه مقام حکومتی را بازداشت و زندانی نمایند. نگاهی به وقایع بعد از انتخابات 88 مي‌تواند مؤید این نظر باشد. پس در صورت وجود اراده محکم، گرفتار ساختن توهین کنندگان به رئیس جمهوری کار چندان سختی نخواهد بود.

در مجموع باید گفت که اگر حمایت دوستان ناآگاه در زمان اصلاحات نبود اکنون بساط افراط و خشونت خیابانی که جز وهن جمهوری اسلامی عایدی دیگری ندارد برچیده شده بود. اما این زمان هم مي‌توان آب رفته را علیرغم هزینه های تلف شده دوباره به جوی برگرداند و ریشه این اعمال خلاف و دشمن شاد کن را برای همیشه خشکاند. اندکی جرأت و جسارت از سوی دولت و بازوهای اطلاعاتی آن در کنار هماهنگی با دیگر مراکز امنیتی مي‌تواند اراده ای قوی را به وجود آورد که شر این گروهها و امرای آنان را برای همیشه از سر ملت این آب و خاک کوتاه کند.