تاریخ انتشار : ۱۳۹۳/۱۲/۱۰ ساعت ۱۸:۵۴
کد مطلب : ۷۰۹۴۶
سخنان وزیر كشور نگران کننده است یا...؟
گرو ه سیاسی: از روزی که وزیر کشور از ورود پولهای کثیف به عرصه سیاست سخن به میان آورد، سیل انتقادات به سوی وی سرازیر شد و جالب این است که به جای ابراز نگرانی در مورد اصل موضوع سخنان وزیر، انتقاد ها بیشتر از این زاویه که گفتن این سخنان از سوی وزیر کشور به مصلحت نیست، مطرح گردیده است و حالا سوال این است که سخنان وزیر نگران کننده است یا مقصد احتمالی پول های کثیف؟
رحمانی فضلی وزیر کشور دولت یازدهم، هفته گذشته در گردهمایی روسای پلیس مبارزه با مواد مخدر کشور با اشاره به ورود بخشی از پولهای کثیف ناشی از قاچاق مواد مخدر به سیاست، گفت: «ورود این پول‌ها در چرخه انتخاباتی متاسفانه باعث ایجاد شکاف اعمال‌نظر و اعمال‌قدرت توسط برخی افراد شده است؛ تا جایی که اگر دقت لازم را نداشته باشیم، ورود این پول‌ها توانایی آن را دارد که قدرت‌ها را نیز آلوده کند.» به گزارش اعتدال، پس از این اظهارات وزیر کشور، موجی از انتقادات روانه متوجه وزیر کشور شد که بیشترین حجم ان از سوی نمایندگان مجلس نهم بود. اما نکته جالب این انتقادات عدم تکذیب سخنان آقای وزیر است و بیشتر این نگرانی ها از جهت مصالحی است که ممکن با اظهارات رحمانی فضلی خدشه دار شود. اما در این باب چند نکته وجود دارد که شاید برای افرادی که از این افشاگری وزیر کشور دل نگران شده اند، اندکی جالب باشد.
1) رحمانی فضلی گوینده سخنی که مورد نقد اصولگرایان پارلمان قرار گرفته است، ریاست دیوان محاسبات را در ادوار اخیر مجلس یعنی مجالس هشتم و نهم، بر عهده داشته است و این به تنهایی کفایت نزدیکی وی به جریان اکثریت امروز بهارستان را مشخص می کند و در این باره مجددا لازم به ذکر است که آغاز دوره وزارت رحمانی فضلی با اتمام دوره ریاست وی بر دیوان محاسبات مقارن بوده است.
2) رحمانی فضلی علاوه بر حضور در مشاغل حساسی همچون ریاست دیوان محاسبات و وزارت کشور، نمایندگی مردم شیروان در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی و قائم‌مقام دبیر شورای عالی امنیت ملی و همچنین معاون اجتماعی، فرهنگی رسانه‌ای در دوره ریاست علی لاریجانی در سازمان صدا و سیما را در طول دوران خدمت خود تجربه کرده است. با نگاه اجمالی به این سوابق، حداقل منتقدان بهارستان نشین می توانند این جسارت را به خود بدهند که اندکی درباره صحت و سقم سخنان این وزیر تامل کنند و سپس بی محابا به وی بتازند. البته با توجه به این سوابق و رویه فعلی آقای وزیر هر فرد منصفی احتمال درست بودن سخنان ایشان را بیش از نادرست بودن آن می دهد.
3) آنچه که در سالهای اخیر بر سلامت عرصه سیاست ایران سایه انداخته خودسانسوری ها و عدم انتقاد از برخی جریانات ناصواب امروز است. آیا اینکه وزیر کشور که مراتب مختلف قدرت را تجربه کرده است، در همایشی رسمی از این نگرانی بزرگ پرده برمی دارد، باید باعث ترس پاکدستان و اصلاح گران امور مسلمین شود یا باعث وحشت مفسدین و متجاوزین به حقوق امت اسلامی؟ آیا بهتر نبود این افراد به جای تقبیح اظهارات وزیر، به تفکر و تامل در باره این سخنان بپردازند و حتی اگر احتمال اندکی به درستی این اظهارات می دادند، سعی در رفع این نگرانی می نمودند، تا مبادا حتی یک نفر، با پول های کثیف بر یکی از کرسی های قدرت تکیه زند؟
4) هنگامی که نه تنها محمدرضا رحیمی، بلکه وکیل وی نزدیک به 170نماینده و نامزد نمایندگی، مجلس‌های هشتم و نهم را به چالش دریافت مبالغ نامشروع کشید، هجمه ای که بر علیه وی به راه افتاد، بسیار خفیف تر از آن هنگامی بود که وزیر کشور، بدون اشاره صریح به اینکه پول های کثیف در کدام انتخابات (شورای شهر،مجلس شواری اسلامی و ...) مصرف شده است به نقد جریان فعلی ولیمه خوری انتخاباتی پرداخت.
5) با وجود اینکه بسیاری از نقدها وارد نیست، اما وزیر کشور نیز لازم است از تعارف و مصلحت اندیشی های ناصواب دست بردارد و به جای رجوع به روشهای مرسوم و ناصواب باب شده بر وزن «بگم بگم»، با هماهنگی سایر دستگاه های دولتی، پرونده ها و اسناد موجود را علاوه بر نهادهای حاکمیتی در اختیار رسانه ها و افکار عمومی قرار دهند چرا که همانگونه حضرت امام خمینی (ره) می فرمودند «مردم ولی نعمت این انقلاب هستند» و مسلما ملت ایران همیشه حق را از باطل به خوبی تشخیص داده و می دهند.
1) رحمانی فضلی گوینده سخنی که مورد نقد اصولگرایان پارلمان قرار گرفته است، ریاست دیوان محاسبات را در ادوار اخیر مجلس یعنی مجالس هشتم و نهم، بر عهده داشته است و این به تنهایی کفایت نزدیکی وی به جریان اکثریت امروز بهارستان را مشخص می کند و در این باره مجددا لازم به ذکر است که آغاز دوره وزارت رحمانی فضلی با اتمام دوره ریاست وی بر دیوان محاسبات مقارن بوده است.
2) رحمانی فضلی علاوه بر حضور در مشاغل حساسی همچون ریاست دیوان محاسبات و وزارت کشور، نمایندگی مردم شیروان در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی و قائم‌مقام دبیر شورای عالی امنیت ملی و همچنین معاون اجتماعی، فرهنگی رسانه‌ای در دوره ریاست علی لاریجانی در سازمان صدا و سیما را در طول دوران خدمت خود تجربه کرده است. با نگاه اجمالی به این سوابق، حداقل منتقدان بهارستان نشین می توانند این جسارت را به خود بدهند که اندکی درباره صحت و سقم سخنان این وزیر تامل کنند و سپس بی محابا به وی بتازند. البته با توجه به این سوابق و رویه فعلی آقای وزیر هر فرد منصفی احتمال درست بودن سخنان ایشان را بیش از نادرست بودن آن می دهد.
3) آنچه که در سالهای اخیر بر سلامت عرصه سیاست ایران سایه انداخته خودسانسوری ها و عدم انتقاد از برخی جریانات ناصواب امروز است. آیا اینکه وزیر کشور که مراتب مختلف قدرت را تجربه کرده است، در همایشی رسمی از این نگرانی بزرگ پرده برمی دارد، باید باعث ترس پاکدستان و اصلاح گران امور مسلمین شود یا باعث وحشت مفسدین و متجاوزین به حقوق امت اسلامی؟ آیا بهتر نبود این افراد به جای تقبیح اظهارات وزیر، به تفکر و تامل در باره این سخنان بپردازند و حتی اگر احتمال اندکی به درستی این اظهارات می دادند، سعی در رفع این نگرانی می نمودند، تا مبادا حتی یک نفر، با پول های کثیف بر یکی از کرسی های قدرت تکیه زند؟
4) هنگامی که نه تنها محمدرضا رحیمی، بلکه وکیل وی نزدیک به 170نماینده و نامزد نمایندگی، مجلس‌های هشتم و نهم را به چالش دریافت مبالغ نامشروع کشید، هجمه ای که بر علیه وی به راه افتاد، بسیار خفیف تر از آن هنگامی بود که وزیر کشور، بدون اشاره صریح به اینکه پول های کثیف در کدام انتخابات (شورای شهر،مجلس شواری اسلامی و ...) مصرف شده است به نقد جریان فعلی ولیمه خوری انتخاباتی پرداخت.
5) با وجود اینکه بسیاری از نقدها وارد نیست، اما وزیر کشور نیز لازم است از تعارف و مصلحت اندیشی های ناصواب دست بردارد و به جای رجوع به روشهای مرسوم و ناصواب باب شده بر وزن «بگم بگم»، با هماهنگی سایر دستگاه های دولتی، پرونده ها و اسناد موجود را علاوه بر نهادهای حاکمیتی در اختیار رسانه ها و افکار عمومی قرار دهند چرا که همانگونه حضرت امام خمینی (ره) می فرمودند «مردم ولی نعمت این انقلاب هستند» و مسلما ملت ایران همیشه حق را از باطل به خوبی تشخیص داده و می دهند.
