بازمانده ۱۰۰ ساله هولوکاست درگذشت

گروه بین الملل: تروده زیمونزون، از بازماندگان نسل‌کشی یهودیان توسط ناسیونال‌سوسیالیست‌های آلمان (نازی‌ها) در جنگ جهانی دوم در شهر فرانکفورت در سن ۱۰۰ سالگی درگذشت.
او که از اردوگاه‌های کار اجباری ترزینشتات و آشویتس جان سالم به در برده بود، از سال ۱۹۷۵ لب به سخن گشود و به‌ویژه در مدارس از مشاهدات و تجربه‌های خود از نسل‌کشی‌ یهودیان نقل می‌کرد.زیمونزون که خود از کوره‌های آدم‌سوزی اردوگاه‌ها جان به در برده بود، از آشتی و همزیستی احترام‌آمیز حمایت می‌کرد. او در مدارس از جنایت‌هایی که به چشم خود در دوران نازی‌ها در اردوگاه‌های کار اجباری دیده بود، سخن می‌گفت.وی زندگی‌اش را وقف تشویق به صلح و احترام به یکدیگر کرد.زیمونزون به پاس مشارکت‌های اجتماعی و فعالیت‌های اجتماعی ـ سیاسی خود از جمله جایزه "ایگناتس بوبیس" را دریافت کرد.سالومون کورن، رئیس انجمن یهودیان فرانفکورت زیمونزون را زنی "برجسته و فوق‌العاده" خواند که "پیوسته برای مصالح سایر انسان‌ها در تلاش بود".
تروده زیمونزون از ۱۹۵۵ در فرانکفورت می‌زیست و بین سال‌های ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۲ ریاست انجمن یهودیان این شهر را بر عهده داشت.سالومون کورن می‌گوید، فعالیت‌های زیمونزون باعث شد که جوانان با تجارب هولوکاست آشنا شوند و به سوی جامعه‌‌ای آشتی‌جو و مسالمت‌آمیز رهنمون شوند.
به گفته کورن، زیمونزون در زندگی خود از امید و شجاعت برخوردار بود و اعتقاد داشت که با آموختن از تجارب گذشته می‌توان آینده‌ای بهتر ساخت.
تروده زیمونزون در ۲۵ مارس ۱۹۲۱ در اولوموتس (واقع در جمهوری چک کنونی) در یک خانواده‌ لیبرال یهودی به دنیا آمد. پدرش در سال ۱۹۳۹ به اسارت نازی‌ها درآمد و چندی بعد جان خود را در اردوگاه کار اجباری داخاو از دست داد.
زیمونزون در نوامبر ۱۹۴۲ به همراه مادرش به گتوی ترزینشتات منتقل و در آن‌ جا با همسر آینده خود برتولد زیمونزون که حقوق‌دان و دانش‌آموخته علوم تربیتی بود آشنا شد. در اکتبر سال ۱۹۴۴ این دو به اردوگاه آشویتس منتقل شدند. در آن‌ جا آنها را از هم جدا کرده و بعد به دو اردوگاه کار مجزا منتقل‌شان کردند.
تروده زیمونزون سرانجام در مه ۱۹۴۵ توسط سربازان ارتش سرخ از اردوگاه کار مرتس‌دورف آزاد شد. مادرش در اردوگاه آشویتس ـ بیرکناو کشته شد و شوهرش نیز در سال ۱۹۷۸ در فرانکفورت جان سپرد.