«خانم مرموز» در مذاكرات ایران و 1+5

به گزارش شبکه العالم،​ خانم "اشتون" در خانواده​ای از طبقه کارگر متولد شده​است و در خانواده​اش اولین شخصی است که فرصت تحصیل در دانشگاه پیدا کرد. وی از همان جوانی فعالیت خود را در حزب کارگران آغاز کرد و در تاسیس مرکز خلع سلاح هسته‌ای CND مشارکت داشت. محور اصلی فعالیت این مرکز، مطلع کردن مردم از هزینه‌های انسانی سنگین سلاح هسته‌ای و خطرهای زیست محیطی ناشی از دراختیار داشتن مواد پرتو زاست. فعالیت این مرکز موجب تشدید نظارت بر تاسیسات هسته‌ای و انتقال زباله​های هسته​ای شد.

دکتر "توفیق السیف" در روزنامه سعودی "الاقتصادیه" نوشت: یک دهه کامل از توافق اکتبر 2003 سعد آباد گذشت، با این توافق اولین مذاکرات جدی میان ایران و غرب آغاز شد. اما این توافق شکست خورد، همچنان که دو توافق مشابه در بروکسل و پاریس در سال بعد نیز به نتیجه نرسید. طی این مدت، دو طرف 9 دور مذاکرات فشرده برگزار کردند که این برداشت را ایجاد کرد که ایران از خواسته‌هایی که در پای میز مذاکره در سعدآباد مطرح کرده است، به هیچ قیمتی کوتاه نخواهد آمد.

پافشاری ایران و تحریم​های شدید غرب باعث شد که مذاکره شبیه به آموزش عبور از روی آتش باشد. در نهایت، مذاکره کنندگان ایرانی ثابت کردند وقت دستیابی به آنچه طرف مقابل آنرا غیرممکن می​داند، رسیده​است؛ آنان خود را گرداننده این بازی دیپلماتیک می​دانند. طبیعتا باید به این مساله توجه داشت که شرایط منطقه تغییر کرده​است و طبعا نباید نیاز آمریکا به توافق با ایران را قبل از خروج از افغانستان در سال 2014 فراموش کنیم.

اما در صورتیکه شایستگی اشتون نبود، چنین شرایطی نتیجه​بخش نبود؛ اشتون با ذکاوت بسیار از این شرایط استفاده کرد. دراین میان باید به ویژه به موفقیت اشتون در ترتیب دادن دیدار وزیران امور خارجه ایران و آمریکا برای اولین بار پس از بیش از بیست سال اشاره کرد. اشتون در رسانه​های انگلیس به علت اينکه کم​تر با رسانه​ها  گفتگو مي​کند به «خانم مرموز» ملقب است. شاید کم صحبت کردن وی با رسانه​ها و تفکر بسیار وی، دو عاملی است که به وی امکان ارائه اين پیشنهادهای مبتکرانه را داد.

در ادامه اين گزارش آمده​است:​پایبندی ایران به میزان 5 درصد به عنوان سقف غنی سازی اورانیوم ، پس از اینکه این کشور عملا به بیست درصد در غنی سازی اورانیوم دست یافت، نتیجه​بخش بود. متقاعد کردن کشورهای غربی به کاهش تحریم​های اقتصادی علیه ایران و نیز اجازه آزادسازی هشت میلیارد دلار از دارایی‌های بلوکه شده ایران در بانک​ها به عنوان دلیلی ملموس بر جدی بودن وی در موفقیت این توافق​نامه به شمار می‌آید. این موفقیت‌ها، به طور قطع نام اشتون را به لیست برجسته​ترین زنانی که در قرن بیست و یکم در زمینه سیاست بین​الملل نقش محوری ایفا کردند اضافه می​کند. این مساله سئوالی جدی را درباره صحت ادعای تفکر قدیمی مبنی بر شایستگی زنان در ریاست و ارائه راه کارها در سطح جهانی در اذهان ایجاد خواهد کرد. حال سئوال اینجاست که آیا می​توان گفت که شایستگی چنین زنانی از همتایان مردشان کمتر است؟!